Bożena Tatara - Paszko

To prawda dzisiaj wszystko można znaleźć w sieci ale zabawa nie polegała tylko na odszukaniu autorów ale stworzeniu wiersza. Przeczytaj teraz: wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim ach, Marylo kochana! już słowik w sadzie zaczął swe pieśni i gaj pełen czerstwych gwiazd - jabłek. o Tobie myślę dzisiaj w ten czas bezrozumny, matki się boisz, nie chybiasz kościoła, wciąż rozmyślasz. Uparcie i skrycie. o przyjdź i dłonie twoje połóż na me źrenice bo mi zaprawdę odmłodnieć potrzeba. w parku płakałem szeptanymi słowy. ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił. No i może, jeśli ktoś szukać zacznie by stworzyć własny centon to i poczyta coś więcej niż tylko własne pisanie ;) Chapeau bas, za pomysł dla autora zabawy. Pozdrawiam :)

1 Jan Kochanowski Tren 8 2 Adam Mickiewicz: Kurhanek Maryli 3 Franciszek Karpiński: Wiersze 4 Krzysztof Kamil Baczyński - Wiersz: Św. Franciszek 5 Jan Lechoń Marmur i Róża 6 Jan Andrzej Morsztyn Raki 7 Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Miłość 8 Kazimierz Przerwa-Tetmajer Hymn do nirwany 9 Juliusz Słowacki W pamiętniku Zofii Bobrówny 10 Adam Asnyk Ach, jak mi smutno!

No i zepsułeś ;) Przeczytałam wiersz dwa razy, ten wers nie ma racji bytu w tej chwili. Te wersy skierowane są do wiosny, tyle że wcześniej o niej nic nie ma w wierszu. I jeśli chcesz już zostawić wzmocnij w nas nadzieję rozświetlając mroki to w drugim wersie powinieneś zawszeć kim jest ten ktoś do kogo się zwracasz - wzmocnij w nas nadzieję... wzmocnij w nas nadzieję rozświetlając mroki wiosennym uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca Myślę, że teraz to ma sens choć głowy nie dam ;)

W takim razie zostaw jak jest, bo zepsujesz :)

Co w taki razie z drugim wersem, który opisuje jak by nie było wiosnę ? przybądź nam nadziejo i rozświetlaj mroki z wiosenym uśmiechem tkanym blaskiem słońca może tak ?

Nie powiedziałam, że jest zła a tylko że wiosenka to zbyt mało poważnie, nie musisz się tym przejmować i jak by nie było polubiłam :)

Nie żartuj :) (...) pójdziemy wraz z majem rozkwitać wśród słońca gdzie oczy poniosą a i serce wskaże łamiąc wiele sprzeczności co staną przed nami by gonić ponownie miłosne miraże bez nich cóż znaczyć może zbyt szara codzienność wikłająca nas w smutki i zmartwień bez liku składane dość pochopnie na życia ołtarze a w zamian zyskując męczącą bezsenność przybądź nam WIOSNO i rozświetlaj mroki samym swoim uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca (...) Przecież to żadna wielka zmiana - lub tak: ~~~~~ (...) pójdziemy wraz z majem rozkwitać wśród słońca gdzie oczy poniosą a i serce wskaże łamiąc wiele sprzeczności co staną przed nami by gonić ponownie miłosne miraże bez nich cóż znaczyć może zbyt szara codzienność wikłająca nas w smutki i zmartwień bez liku składane dość pochopnie na życia ołtarze a w zamian zyskując męczącą bezsenność rozbudź nas promieniście rozświetlając mroki samym wiosny uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca A przyszło mi jeszcze do głowy WTŁACZANIE sił radosnych ;)

Mnie chodziło tylko o zdrobnienie - wiosenko. Wydaje mi się że wiosno byłoby bardziej na miejscu :) To ładowanie zauważyłam nieco później. A zgrzyta mi bo zwrot za bardzo potoczny. Oprócz ładowania działa kojarzy się z załadunkiem towarów na ciężarówkę na przykład, z podładowaniem, naładowaniem energii i owszem ale to nadal nie pasuje mi do tego wiersza, tylko tyle :) Możesz przecież zostawić tak jak jest, z tym, że optuję za drugą wersją zakończenia.

Jestem za... ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych chociaż tutaj trochę mi zazgrzytało to - ładując :) A jeśli już ładując to może : ładując nasze serca tchnieniem sił radosnych albo pompując w nasze serca tchnienie sił radosnych albo wzmacniając nasze serca tchnieniem sił radosnych albo jakoś inaczej byle nie ładując jak działo ;)

Myślę, że o to wiosenko chodzi. Zapewne celowo użyłeś zdrobnienia w zupełnie innym celu ale dla mnie jest odrobinę protekcjonalne. myślę, że napisałabym : witaj nam Wiosno i rozświetlaj mroki. Zapewne o tym Mary też myślała pisząc "nie leży mi w tak lirycznym wierszu" :)

Najprościej uwierzyć w reinkarnację, wtedy taki sen ma szanse się spełnić i życie można przeżyć raz kolejny :) A tak serio, zamiast zatrzymywać i układać lepiej wyciągnąć wnioski z tego co było i przeżyć najlepiej jak można to co nam jeszcze zostało. Pozdrawiam :)

W samo sedno! Witaj ponownie Pomocy Wiosenna :)

Myślę, więc żyję, lecz już nie zawrócę, pogodzić się muszę, przywyknąć (?) Trudno powiedzieć kiedy następuje taki przełomowy moment, od którego jesteśmy starzy :) Więc raczej przywyknąć i oswoić się z myślą o przemijaniu, ale... w wierszu wszystko wolno ;)

Jest moc... ;) A tak poza tym, kiedy czytam co tutaj piszecie to czuję jakbym się znalazła na innej planecie - niczego nie kumam. :))) Jedyny znany mi i sensowny palindrom to: "kobyła ma mały bok" :) Pozdrawiam ciepło :)

Nad tym zastanawiałabym się jeszcze odrobinę :) I nie za bardzo wiem jak pogodzić tego osobistego wroga z ginącą młodością. Czegoś tutaj brakuje, może dopisz jakąś zgrabną puentę, w której to połączysz?

Rzeczywiście stać Cię żeby napisać coś z jajem ale żeby aż tak literalnie.... :) Nie poznaję Kolegi... Pozdrawiam :)

Witaj Mary :) Może być :)

Byłam, czytałam, lubię. Pozdrawiam :)

No to czekam na kolejne :)

I po kolei ,i zrymowany, i z sensem - brawo. Przeczytałam z przyjemnością :)

Nie wiem jak mam to rozumieć, dla mnie powoływać do istnienia to tworzyć. Myślę, że każdy pisząc stara się "dać z siebie wszystko". No cóż... niemal każdy z piszących jest wyjątkowym wrażliwcem i rzeczywiście łatwo kogoś urazić, ale ani ja ani nikt z tutaj obecnych nie jest sędzią więc i mowy o wylewaniu kogokolwiek być nie może. Jestem jednak zdania że jeśli to forum ma być kuźnią talentów to każdy czytający ma prawo do własnej opinii a każdy piszący, jeśli już zdecydował się pokazać swój utwór powinien przynajmniej uszanować to prawo. Ja nie jestem w tej materii wyrocznią, chociaż czasami bardzo tego żałuję ;)

A gdzie wiersz ?

Nie zgadzam się z tym. Przymkniesz oko i stwarzasz precedens, po czym bardzo szybko "nowy trend" przenika do codziennego życia - języka, stroju , zachowania. Opór bylejakości i zdziwaczeniu powinien być natychmiastowy i stanowczy. I nie oznacza to ani stagnacji ani konserwatyzmu. Można być otwartym na nowe trendy ale nie na dziwactwa wszelkiej maści.

Podoba mi się ten pomysł :)

A mnie się podoba. Jak mam nastrój na rozwiązywanie zagadek to sobie kupuję krzyżówki, wiersze lubię czytać a nie rozwiązywać. :) Pozdrawiam :)