51fu

Lady Supay Dzięki wielkie. A tyle razy czytałem... Pozdrawiam serdecznie.

Jest i forma (ostatnio zaniedbywana), i treść. To, że nie gustuję w takim pisaniu, nie oznacza jednak, że nie mogę pozytywnie ocenić tekstu. Bardzo dobra robota. Pozdrawiam. // 51

podokręcać wszystkie luźne śruby uszczelnić im krany zanim przeciekną raczej na złe niż na dobre wychodzą aby wrócić i odnaleźć wspólny dzielnik tylko poproszę w czystej szklance bo jak mi ona znów powie żebym już sypiał gdzieś indziej najlepiej z tą która wydzwania po nocach to niby jak mam to wytłumaczyć dziecku może mi pan podpowie można nie pić a umierać nad ranem ze strachu o wczoraj czy aby szkoła kiwania z głową nie zawiodła albo czy nie wyprzedziłem choćby o jedno słowo gdzie nie pójdę tam wszędzie hałas zwariować idzie od zgiełku o świcie budzę się zdenerwowana i za słaba jest moja pierwsza poranna kawa więc osiem kostek lodu do whisky proszę zewsząd zamknięty szkłem uważam na swoje ruchy żeby nie strącić butelek i w porę wystawić właściwy rachunek to chyba dobrze że piją do mnie — — wiesz pan tłumaczy się winny samemu sobie to powtarzam chociaż pamiętam że bóg kazał dzielić się dlatego co ja mówię pan się nasłuchałeś tego tyle że wiesz już chyba wszystko

Dziękuję za obydwa komentarze. Pozdrawiam również. // 51

Co ma do rzeczy dysleksja i dysortografia? To nie dyktando, każde słowo można przed publikacją sprawdzić w słowniku. Innymi słowy: brak szacunku dla czytelnika. // 51

Bez nawiasu, jeśli można prosić. Tak dobrze napisany wiersz, że dopowiedzenie tylko psuje efekt. Pozdrawiam. // 51

KwadRaT Dzięki za przyjrzenie się 'narracji'. Do następnego.

Proszę Cię. Nie nazywaj tego wierszem, nie publikuj w działach. To zapis myśli na bieżąco. Nie udźwignął tak po-ważnego tematu. // 51

Kasia Sz. Bardzo, bardzo dziękuję. I słowo daję, że ten łysiejący jegomość to nie jest tylko wymysł. Pozdrawiam.

Roman Bezet Dzięki za wyczucie tempa i spokoju. Cały czas myślę nad poprawkami. Julia V. Bardzo mi miło. Cieszę się z uzyskanego wrażenia. Pozdrawiam. // 51

wraz z końcem wakacji mają zniknąć rusztowania i robotnicy zostawią to wszystko na naszych barkach jest dziwnie i zbyt cicho ale zrozumiałem że każdy budynek to budowla która zaniedbana ma prawo runąć pewien mężczyzna trzy ławy przede mną łysiał tak jakby wygolono mu strzałkę skierowaną do góry pobiegłem za nią wzrokiem sięgając umownej bariery między mną a chmurami znalazłem kurz i pajęczyny na żyrandolach był taki film de niro godzinami wtaczał głaz na szczyt by później z ironsem zrzucać innym kamienie z serca ja zaciskam w dłoni bilon żeby tylko dać cokolwiek na następne renowacje i wiem już na pewno że wstyd mnie przeżyje i że lepiej nie mówić

Dziękuję Ci, Anno, za opinie. Myślałem nad tym podwójnym odstępem, ale to po prostu z oszczędności miejsca. ;) Wiesz, zawsze zwracasz uwagę na budowę każdego wersu, nie skupiając się tylko na tym moim, powiedzmy, efekciarstwie. Patrzysz na zdania jako całość, dostrzegając to, co jest rzeczywistym szkieletem wiersza. Chwała Ci za to. Pozdrawiam. // 51

Bardzo wszystkim (i każdemu z osobna) dziękuję za komentarze, ciesząc się ogromnie z Waszego odbioru. Będę teraz musiał zdrowo się napracować, żeby podołać oczekiwaniom. Pozdrawiam z ukłonami. // 51fu

So I throw my cards on your table. B. Marley pogubiłem się gdzieś w gestach w miastach wysadzonych z siodła pozostał chroniczny katar i usta nieużywane zdrętwiały bez słowa po raz kolejny składam z papieru tego samego żurawia byle tylko czymś lotnym zająć ręce lub siebie byle rzucić i chociaż raz trafić z dystansu piłką nie sięgam obręczy tylko swoją twarz jak szybę tłukę gdy już każde zdanie grozi odbitą ciszą trzymać cię w pionie bez wahania odnaleźć pokój wspólny jak łazienka czy kuchnia gdzie jakoś udało się pomieścić póki co nie musimy jej uprawniać przeleżymy to razem czekając na w-znak zgodnie dzieląc sufity

No i świetnie. Nie wiem, czy znów zacząłeś publikować, czy może już jesteś tu od jakiegoś czasu. Nieczęsto ostatnio mamy okazję wymienić poglądy na łamach forum. Tym bardziej cieszę się, że widzę tutaj Twój wiersz. Na znany temat w inny sposób. Dosadniejszy, może z nawet z pretensją w głosie (tutaj jest potrzebna). Muszę się tylko przyzwyczaić do 'opętańczych łez'. Poza tym jest jak najbardziej okej. Pozdrawiam. // fu

zdaje się że nawet aksjomaty można nadwyrężyć pod odpowiednim kątem kiedy łamie się światło niezbyt jasno to widzę wtedy po omacku szukam czarów między fusami w ukruszonych szklankach raz po raz zerkam na twój odsłonięty brzuch i biodra czekając na rozpuszczenie dawnych win w próżni trudno się oddycha pustoszejąc w stanie nieważności teraz lubię zakradać się pod koc i zbierać cię wzrokiem

Jak dla mnie brak klarownej spójności międzystrofowej, a czasem nawet międzywierszowej. Gdzieniegdzie chybione inwersje. 'Trwogą trawiąc' i 'odnóża rzek żył' do przerobienia, bo przy artykulacji wychodzi na jaw nieuzasadniony i chyba niezamierzony bełkot i zgrzyt. 'Żalem wypływają / Żuchwą przekleństwa'. Czy zatem wypływają żalem, czy żuchwą? Gramatyczne potknięcie. Przyznam uczciwie, że nie rozumiem rozdzielenia tytułu. Tematyka odważna, jakkolwiek nie ujęta zupełnie trafnie. Ale znajdą się ciekawsze frazy, jak ta z dotrzymywaniem kroku. Pozdrawiam serdecznie i życzę udanej pracy nad poprawą tekstu. // 51

Zapraszam do komentowania, jednocześnie żegnając się z portalem na czas nieokreślony. Pozdrawiam Was. // 51fu

z prędkością dnia zdarzył się całkiem niechcąco wychodząc naprzeciw oczekiwaniom wszystkich zaskórnych haczyków i podpór z szarego papieru zbudował akurat tyle by wziąć to ze sobą w garść nie ma co — nie ma gdyby ktoś widział jak szła po grudzie byle tylko jakoś przekroczyć się z dumą pruła szalik nie czując że przy okazji wyrywa włosy zapuszczane przez tyle lat jako przynętę na ryby wybierał się z braku innego wyjścia musiał pojąć że aby przestąpić próg należy także mieścić się w futrynach spluwał przez lewe ramię na szczęście wyławiał tylko te śnięte wierząc że trasa od sedna do dna jest obustronna i widoczna dobrze że nie mówił zbyt wiele myśli zatrzaśniętych w pacierzach na amen pod tą mniejszą chłodniejszą częścią kołdry już zawsze w środku jest jak jest — wyżył się odtwarzony na taśmie odgrywam swoje przeboje pozostaje tylko dług dźwięczności

Ech, dzięki, Iza. Fajnie, że wracasz do tych moich trzech groszy reszty. Ja cały czas obmyślam, jak by tu jeszcze ulepszyć tekst. Pozdrawiam serdecznie. // 51

kall Z echa bardzo, ale to bardzo się cieszę. Miło, że zajrzałaś i skomentowałaś. Luthien_Alcarin Dzięki za sugestie i przyjrzenie się od strony technicznej. Układ i klamrowe trzy grosze muszą zostać, ale nad 'ale że' pomyślę, bo też miałem wątpliwości. Pozdrawiam. // 51

A dziękuję, Kasiu, że coś/cokolwiek powiedziałaś na temat tego filmu. Jak widzę, cichutko przeszedł. Tym bardziej jestem Ci wdzięczny. Pozdrawiam. // 51

dopadło nas ale jak zwykle nie w porę nasze pięć minut i trzy grosze reszty nie trzeba było tam w ogóle wchodzić płynnie noga za nogą i kreska do kreski jakoś udaje nam się zakorkować w środku zlokalizować w tańcu codziennym wciśnięci w parkiet sklejeni z blatem już bez specjalnych roszczeń do płci i pokusy chwalebnych zakończeń łykami odmierzamy kolejne samotrafienia zatapiając się w myślach głośniej od bomb regularnie wodujemy na rzęsach trzeba tam było w ogóle nie wchodzić po nasze pięć minut i trzy grosze reszty dopadło nas gdy mieliśmy się dowiedzieć ale że zawsze świta przed wschodem więc znów nie odnaleźliśmy wozu w przerzedzonym pyle odwróconego dna

matematyce piszą zgon mimo to wszystko toczy się po owalnej linii horyzontu naszego życia wpisanego w okrąg kto powiedział że koło nie ma kątów idealnym kształtem jest kula? Pozdrawiam. // 51

Dzięki, Iza. Twoje słowa dużo znaczą. Aż chce się dalej pisać. Pozdrowienia. // 51