51fu

Z cyklu 'zabawy słowem', nie? I jak to przy tych wierszach bywa, urzeka sposób spojrzenia na temat. Podoba się operowanie słowem. Ale do jednego muszę się doczepić ręcamy i nogamy. dąb zdębiał to najmniej potrzebny fragment całości. Według mnie kompletnie nie pasuje, zwłaszcza że otwiera tekst i od razu sprawia wrażenie, że dalej będą gierki słowne typu 'ząb zupa zębowa, dąb, d... dębowa'. A przecież wiersz jest o lata świetlne ponad tym! Pozdrawiam serdecznie. // 51

podróże wewnętrzne czy telepatia stają się osiągalne po pewnym czasie przestałem liczyć gdzie i jak ponieważ obojgu zabrakło palców w rękawach chowamy coś więcej niż atu lub skiz z których na jednym oddechu można się zwierszyć pomiędzy jest jazz oraz blues — najczęściej głód jak wtedy gdy oglądaliśmy razem krwawy sport letnie piwo mżyło a ja słaniałem się na nogach do ciebie zawsze bez znaków przestankowych idzie się do-celowo i na przestrzał

Nie całkiem o tym mówię. Jakiekolwiek deklinacyjne zabiegi by nie były zastosowane, to trzy rzeczowniki obok siebie nie są najlepszym wyjściem. Nie jest to wprawdzie błąd, ale z tego co wiem radzi się czegoś takiego unikać. Ale nie wymądrzam się. Sygnalizuję tylko, radą służę. Do następnego. // 51

Namnożyło się gwałtów na .org'u. Któryś z kolei tekst z gwałtem w tle. To z zarzutów. Poza tym dość ciekawy statyczny obraz ciszy po burzy. Skojarzenia na zasadzie kontrastów są w porządku. Aha, i jeszcze jedno. 'Inwektywa trzasku drzwi' to trzy rzeczowniki obok siebie. Taki zapis determinuje semantyczny chaos. Brzmi to zbyt usilnie. Uprościć i będzie okej. Pozdrawiam. // 51fu

Bałem się, oj, bałem się, jak ta antybajka się skończy. Przy trawestacji modlitwy zacząłem nawet wątpić. 'Bo jego' załatwiło sprawę. Uff... Wybrnęłaś z tematu. Pozdrawiam. // 51

Taki zapis automatycznie zmienia wiersz w wyliczankę. Nie widzę uzasadnienia powyższej pisowni — nie dostrzegam żadnych semantycznych kruczków. Porwane te metalowe struny. To nie jest trendy! Pozdrawiam bez złośliwości. // 51

Jak najbardziej. Pozdrowienia ślę. // 51

Tutaj raczej bez zaskoczeń. Tamten bardziej. // 51

No, no! Ale w zasadzie... czemu nie? Ja, rzecz jasna, aprobuję. Pozdrawiam. // 51

Uczuciowy odsyłacz, który nie razi, lecz przywołuje wspomnienia. Pozdrawiam. // 51

Wkradły się dwa rymy, rozumiem: celowe. A to chyba nie jest dobry pomysł. Pozdrawiam. // 51

Niezły pomysł. Pozdrowienia. // 51

Takie wiersze trudno komentować. Pozostanę tu na chwilę, milcząc. Już samą kursywą wprowadzasz w klimat, do dołu, coraz niżej. Pozdrawiam cicho. // 51

Bardzo miło mi to czytać. Za niski ukłon odpowiadam podziękowaniem... zielonym.

Za docenienie rozkładu (wiersza/dnia) i ostatniego zdania szczególne podziękowania. Miło mi.

Przeczuwałem, że jeśli zajrzysz, to ten właśnie fragment docenisz szczególnie. Dziękuję za nazwanie tego i owego w powyższy sposób. Sam miałbym problemy ;) Uścisk dłoni.

To ja z wdzięczności życzę tylko smacznego. Dziękuję Ci za tak przychylne spojrzenie.

Co do tytułu, że tak siebie zacytuję, 'zdania są / podzielone'. :) Dzięki za akceptację.

Lapidarność całkiem wystarczająca :) Super, dzięki.

I moja twarz uśmiechnięta. Ukłon.

Jakże przyjemnie słyszeć, że jest się przyczynkiem inwazji! Bardzo, bardzo dziękuję.

Owszem, dużo, dużo dalej. Ale punkt wyjścia musiał być taki a nie inny. ;) Dzięki za dobrze wyważony komentarz. Na znak zapytania odpowiedzieć nie potrafię. Oby. :)

Tym bardziej mi miło. Wielkie dzięki za komentarz.

Tak, abstrakcyjne, ale jednak da się je zobaczyć. Dzięki ukrytej formule w zdaniu i głównemu rekwizytowi. To nie jest haiku hipertradycyjne, choć wydaje mi się, że w miarę łatwe do odczytania. Co do drugiej części komentarza — owszem, można czytać i tak, i tak. Pozdrawiam i ja. // 51

Dzięki za komentarz i opinię. Co nieco zmieniłem, żeby było bardziej przejrzyście. Pozdrawiam. // 51