stanislawa zak

Limerykowiczowi z Płocka pod kołdrą całą noc stał garnek wody dla ochłody Ciężka to była nocka.

zimowe śniegi rozłożone nad wodą martwe łabędzie

bardzo piękne te haiki żurawiowe, już są słychać ich krzyki ponad polami pozdrawiam ciepło

marcowe słońce tęczowo pod drzewami kwitną krokusy latawiec w słońcu kolorowe skrzydełka pierwsze motyle

marcowe słońce wysoko zając skacze szare kałuże

pokuszę się jeszcze - konkursowy - może nie ostatni KRÓLOWA MARZEŃ przyfrunę do twojego gołębnika. nie tak windą-tak prozaicznie- wjadę na szóste by zapukać w twoje oczy zaglądając głęboko w najdalsze ogrody wiszące przed oczami zakwitniemy purpurowo przy tobie gwiazdami zapnę się niebiesko pod brodę uniesieniem ramion na progu niewiadomego z bezgraniczną ufnością zmącę ciszę pustelniczej samotności jak łabędź kiedy skrzydłami zatrzepocze wtuliwszy się bezpiecznie w poduchy ramion wyskubię pióra pojedynczym zmartwieniom rzucę na cztery łapy jak kot wychodzę z marzeń a one ciągle realnie szepczą bardziej niż krzesło na którym się rozczulam

herbicyd ran-drap porapuje drap, drap glebę zasmrodzi nic sie nie urodzi karencja trwa miesiące dwa

Adasiu, próbuję rozgryżć i nie wiem co to znaczy pozdrawiam.

Eugenie napracujesz ty się nad moimi wierszami, za co ja -bardzo ci dziękuję, i cóż tylko tyle mogę, gorąco pozdrawiam zdrówka! ES

Adasiu, niestety nie przemawia do mnie, tyle tych powtórzeń, pozdrawiam ciepło

Adasiu- prozaicznie, czyli zwyczajnie, nie lirycznie, nie poetycznie, co do podszeptów Eugena Masz rację zawsze korzystam, dziekuję za komentarz

dzieki Eugenie, niecierpliwość moja w P zostanie wycofana, serdecznie- za podszepty!pozdrawiam słonecznie!

a mnie się podoba, może trochę pieszczoty i będzie cacay! pozdrawiam

tak tak pogadaj z tym panem w kapeluszu, nazywa sie Rewiński- intrygująca postać! he he pozdrawiam ciepło

moze.." obojętnie tak bardziej i bardziej, podobnej konstrukcji był wiersz o parasolach, zajrzyj na poprzednią stronę pozdrawiam

no, jest ale czy to sonet? pozdraw,

dzięki dzięki, właśnie ta wersyfikacja, pięta mojegp Achillesa! pa

całkiem, całkiem po mojemu, bardzo ciekawa tematyka i według mnie dobrze poradziłaś sobie z wersami pa!

Widać ,że drapanie usypiające było Panu pracą zmorzonemu to wszystko się śniło

przyfrunę do twojego gołębnika lub wjadę -prozaicznie- windą na szóste by zapukać w twoje oczy zaglądając w głąb najdalszych ogrodów widniejących poprzez oczy ustami słuchać kwiatów z tobą gwiazdami zapiąć się niebiesko pod samą brodę uniesieniem ramion na progu niewiadomego pogonić ciszę jak łabędź gdy skrzydłami trzepocze z ufnością w niezmąconą niczym toń pragnę wtulić się w poduchy ramion skubać pióra pojedynczym zmartwieniom i rzucać na cztery łapy jak kot wychodzę z marzeń a one ciagle szepcąrealnie bardziej niż krzesło na którym siedzę

Adasiu, wiersz na zimno pisany, bez emocji, z daaaaawnych czasów pozdrawiam ciepło!

KTO PIERWSZY OTWORZY (konkursowy) Łabędź w twoim oknie rozpostarł firankę wybrzuszył przede mną wygłaskał policzek pobladły Jak ci się spało - zaszeleścił niepotrzebnie wszystko przybrało na wadze Przeciągasz w oknie nieruchome obrazy kwitnących czerwono dachówek motywy inspirują śniadanie zjemy jak u Moneta na trawie zielonego dywanu włączyłam swój śmiech brzmiał jakąś fałszywą nutą do drzwi dobijało się Kocham

dmą kominy ów kłębiście- nie rozumiem maćku, czy to aby na pewno tak? do tej kompaniji wesołej to jak pięść w koguci kuper, pozdrawiam ciepło

taki podział może być albo inny, zależy chyba od podejścia