teresa943

Czytałam kilka razy. Teraz jest lepiej, ale wg mnie niepotrzebny znak zapytania (wystarczy w domyśle). Wiersz budzi refleksje. Podoba się. :) -teresa

to miejsce czerwienią spływa jak życiodajne zarzewie w ciszy utajony czeka na okruch jak Maria pozwalam promieniom rozświetlić proch na dnie prawda uwiera jak ciężki bagaż składam brzemię na Jego ramieniu lżejsze w chlebie kenoza Boga-Człowieka wierzę

Skojarzyło mi się z pewną piosenką: Przez ile dróg musi przejść każdy z nas, by mógł człowiekiem się stać? Przez ile mórz lecieć ma bialy ptak, nim w końcu opadnie na piach? Prze ile lat będzie kanion ten trwał, nim w końcu rozkruszy go czas? Odpowie ci wiatr wiejący przez świat, odpowie ci, bracie, tylko wiatr. Nigdy tak do końca nie znajdziemy odpowiedzi, co nas czeka. Wiersz budzi refleksję nad życiem. Peel zastanawia się, ile potrzeba, by mimo przeciwności, nie zatracić człowieczeństwa. Śnij o spotkaniach, czystych spojrzeniach ze łzami, po latach jak w ławie kościelnej na klęczkach. Tyle ostało się w tobie, człowieka. Mieć czyste pragnienia, marzyć o pięknie, być wrażliwym i nie tracić wiary. To takie pierwsze myśli i moja odpowiedź na postawione pytanie. Ładny wiersz. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

wkraczam w życie mimowolnie powodzenia :) serdeczności -teresa

jeszcze drgają cienie tancerzy wyobraźnia każe sunąć im dalej w opowieści o wiernym uczuciu o łzach w geście radości wylanych dzięki wyobraźni dalej tańczą i życie nadal jest piękne; cienie bez pamięci o wiernym uczuciu są za życia pogrzebane :) serdeczności -teresa

Judyt, jeśli chodzi o kredki, to ja też pisałam w wierszu o tytule "kredki", stąd takie rozumienie serdeczności -teresa

Czytałam wiele razy. Spróbuję krótko zinterpretować. Forma bardzo zbliżona do języka mówionego. Peel myślami wraca do dzieciństwa i żal mu, że tamte obrazy przesłania gorycz. Czas przemyka niespostrzeżenie wśród zawirowań życia, zmieniają się pokolenia, także Peel wydoroślał i teraz wspomina swoje życiowe pomyłki (błędy, zło), wiele zaczyna rozumieć i wstyd mu, jednak wobec rzeczywistości czuje się bezradny, zagubiony w "niebycie", bo to bycie i radość wyjmuje z "kieszeni" tylko czasami i rzadko z nich korzysta bo w jaki sposób uśmiechnąć się między kamieniem a wodą kamień - twardość, a woda - płynność; każdy krok do przodu napotyka na kolejne bariery nie do przebycia (kolumny), świat w cudzych sztalugach oglądany i jakby przez okno (obserwowany) skłania Peela do powrotu w głąb siebie, do kredek (wydaje mi się, że chodzi tu o barwne marzenia jeszcze nie spełnione), ucieka w marzenia tzn., że jednak ma nadzieję. Nie wiem, czy podobny był zamysł Autorów. Wyobraźnia podsunęla mi taki obraz wewnętrznych przeżyć Peela. Ja bym to jednak troszeczkę "pociachała", ale to tylko takie moje... Judyt i Tomku, gratuluję twórczej współpracy. Nawet ciekawe są takie połączenia stylów i wymiany myśli. :)) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Bardzo emocjonalny wiersz. Peel prawdopodobnie cierpi z powodu odejścia (śmierci) kogoś bliskiego. W jego sercu ten ktoś wciąż żyje i odzywa się echem, woła "kocham"; powracające wspomnienie zadaje ból (drzazgi); peel nie potrafi spojrzeć prawdzie w oczy, wciąż czepia się złudnego odbicia i zatraca się w samotności. Bardzo mnie poruszył Twój wiersz. Znam to uczucie, więc rozumiem. Warsztatowo wg mnie ok. Z całym przekonaniem daję + :)) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Już sam spokój emanujący z wiersza stanowi niezłą terapię. Dodam tylko, że oprócz wanny, wymienianej gdzieś tam w komentarzu, bardzo dobrze, wyciszająco, działa delikatne drapanie po plecach (to taka prostota po mojemu). Zapewniam, sprawdzone na kilku pokoleniach ;))) pozdrawiam :) dziękuję :))) serdecznie pozdrawiam -teresa

kocham biały pień niesie mnie pod niebo kłaniam się gwiazdom z woli nie własnej lecz wiatru biję pokłony obojętnym Moja interpretacja tak "na kolanie" kocham brzozy choć sypią drobne listki wybaczam im biały pień cudowny spoglada w niebo biegnę wzrokiem liczę gwiazdy... wiatr niesie ku obojętnym klimat urzeka :)) serdecznie pozdrawiam -teresa

Marusiu, zapowiadasz pewne zmiany, więc ograniczę się do tego, co do mnie trafiło (nie wiem, czy nie kulą w płot, hehe). Otóż Pl rozmyśla o życiu. Kojarzy mu się z rzeką, która ma gdzieś wysoko swoje źródło, z niego bierze początek. Następnie płynie napotykając po drodze tamy, omija je zalewając grunt, prze do przodu, bo wie, że jej celem jest dotarcie do ujścia, gdzie zakończy swój bieg w wiecznej wodzie i połączy się z nią w jedno. Podsumowanie: w życiu potrzebne jest czyste źródło, by czerpać z niego sily i dopłynąć do końca. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

A mnie się bardzo podoba. Nie mam nic przeciw rymowaniu, o ile nie jest tylko li dla samego rymowanie. Ten wiersz zawiera ważne przesłanie. Pokuszę się o interpretację (już tak mam, że chwyta mnie najbardziej treść, choć formy nie bagatelizuję). Pierwsza wersja nasuwa mi sytuacje zdarzające się ostatnio na forum dyskusyjnym, kiedy to ktoś kogoś "skreśla", choć nie jest do tego upoważniony. Peel zwraca się do wszystkich, którzy wymachują słowną szabelką, którym "wydaje im się", że powierzono im pałeczkę dyrygenta z bardzo taktownym pouczeniem, że są tylko zwykłymi szeregowcami; nikt im nie zlecił pouczania innych, a tym bardziej decydowania o "być albo nie być". Sory, jeśli odbiegłam za daleko od zamysłu Autora, ale winna wszystkiemu...moja wyobraźnia. Inna wersja (a może obie można połączyć) to pouczenie odnosi się do wszystkich, ktorzy się wymądrzają, gdziekolwiek, w polityce też, a są tylko doboszami w wyznaczonym miejscu. Tak czy siak, wiersz mi się podoba. Lubię Twoje wiersze. :)) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Sennie - nareszcie spokojny sen (bez lęków); trochę miłośnie - daje poczucie bezpieczneństwa; cieszę się, że się spodobał. Dziękuję za odwiedziny. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Emu Rouge, miło mi cię powitać; dziękuję, że zajrzałaś i że nie rażą nawet gwiazdy; w terapii uspokajającej najlepszym środkiem jest prostota; :) serdecznie pozdrawiam -teresa albo wanna, ale niestety nie mam;/ więc zostaje mi prostota;D pzdr aga to tak jak ja i okazuje się, że to najlepsze serdeczności tak po prostu -teresa

Emu Rouge, miło mi cię powitać; dziękuję, że zajrzałaś i że nie rażą nawet gwiazdy; w terapii uspokajającej najlepszym środkiem jest prostota; :) serdecznie pozdrawiam -teresa

ano, spokój potrzebny czasami nie tylko przed snem... dziękuję Judyt, że zajrzalaś :) serdeczności -teresa

Mr.Suicide, miło mi, że jeszcze raz zajrzałeś. Twoje rady są zawsze bardzo rzeczowe i nigdy nie przechodzę mimo. Bardzo lubię Twoje interpretacje i dużo się uczę. Twoja wersja spodobała się, więc pozwoliłam wkleić. Dziękuję. Jeśli powrót do tekstu sprawił Ci przyjemność, tym bardziej się cieszę. Serdecznie pozdrawiam -teresa

IN, dziekuję, że wróciłaś jeszcze. Sama radość, że działa kojąco. Taki byl zamiar. Twoja wersja bardzo mi się podoba. Jeszcze raz dzięki. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Tak. Cieszę się, że mogłam cię ugościć. Dziękuję. Życzę spokoju. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Ja również jestem mile zaskoczona, że ktoś poświęcił tyle czasu i uwagi mojemu tekstowi. Stąd moja wdzięczność. Bardzo cenię mądre uwagi. Jeszcze raz dziękuję. Serdecznie pozdrawiam -teresa

dziękuję Kasiu serdecznie pozdrawiam -teresa

miasto kurhanów miasto które zdechło bez wiary w Objawienie zgadzam się serdecznie pozdrawiam -teresa

najważniejsze dziękuję :) serdecznie pozdrawiam -teresa

Mnie też. Cieszę się i dziękuję. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Aniu, dziękuję za uwagę. Masz prawo jako czytelnik do indywidualnego odczucia. Szanuję to. Cieszę się, że nadal ci się podoba. Po to tu umieściłam, aby poddać ocenie czytelników. Dzięki za wierność :) Serdecznie pozdrwaiam -teresa