teresa943

Naturalnie, że pozowlę. Po to zamieściłem. A co do dosłowności - nie miałem na myśli całości, a tylko zakończenie, ostatni wers z podaniem dłoni. Teraz jest - moim zdaniem - zupełnie dobrze. Pozdrawiam, Drax Serdeczne dzięki. :) Pozdrawiam -teresa

HAYQ, no jakoś język ocalał przy czytaniu; masz poczucie humoru jak mało kto, główkuję i sama nie wiem, czy coś z tego wyjdzie, ale... wydaje mi się, że tu chodzi o pisanie wierszy (braku samokrytyki, nieoczytania, zbyt wysokich aspiracji i zazdrości, czego przykładem jest peel z wadą wymowy); to taka moja fantazja, więc nie musi być trafna... a to muto - rewelacyjne! Serdecznie pozdrawiam -teresa

Jacku, dziekuję i cieszę się, że Ci się podoba. Twój dodatek jest przeuroczą interpretacją. Kompromis budując... :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

ładnie wyszedł Ci ten obrazek, widać zdolności artystyczne i niecierpliwość... :) serdecznie pozdrawiam -teresa

nostalgicznie dedykować nie trzeba w upale więdnie nadzieja spotkania nie rozkołyszą pod lipami święta ospałe drzewa grające pszczołami zrozum kochana nie gniewaj się na mnie niezmiennie kwiecą się co roku zawsze takie - same dumka o samotności w skwarne dni lata; wszyscy wyjeżdżają, odpoczywają na urlopach i wtedy najbardziej odczuwamy, że jesteśmy sami, opuszczeni; mimo nostalgii wiersz jest urokliwy jak wszystkie Twoje "takie"... W upalne lato przesyłam Ci mój samotny uśmiech :) i uściski -teresa

Cieszę się niezmiernie i odściskuję gorąco. Dziękuję. :) Serdeczności -teresa

słowo grzechem echem puszczam a w literach treść wyłuszczam podoba mi się to powstawanie wiersza; peel szuka (maluje) w wyobraźni obrazy, potem próbuje je ubrać w słowa, tworzy wiersz z zapalem i wydaje mu się, że ma "asa w rękawie", że wygra (kropka nad i)... tymczasem bliel się nie smuci ani weseli tylko się biel- i uparcie mówię do niej że jest biała na papierze jest czysta głucha jest doskonała obrazem ekspresji czy as w rękawie nie jest kropką nad warte zastanowienia Macieju :) serdecznie pozdrawiam -teresa

mała poprawka w zakończeniu nad bystrym nurtem fair play zawieśmy zbliżmy do siebie budując oddalone

Spokojne, jasne spojrzenie nie rujnuje, ono zachęca do budowania; warto patrzeć sobie prosto w oczy. Dziękuję. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Wojtku, zawsze jest jakaś szansa; trzeba próbować przejść na spokojny brzeg, choćby po wiszącym moście; a nuż się uda? Bardzo dziękuję za wizytę i przemyślenia :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Szczerze mówiąc, to już lepiej z podaniem dłoni wypada ;) Jeszcze lepsze jest to, co zaproponowała jejmość Baba Izba, ale jak dla mnie to wciąż zbyt dosłownie. Przydałaby się tu jakaś metaforka. Albo może tak: (...) oddalone brzegi zbliżmy do siebie budujmy Albo może: "budując" zamiast "budujmy". Nie jestem pewien, co lepesze. Toteż osądź, Waćpani, sama, Ty w końcu wiesz najlepiej, co chcesz przekazać. Tak czy inaczej, most jest już w tytule, więc i bez niego - sądzę - będzie czytelnie, a przy tym bardziej wieloznacznie... ;) Pozdrawiam, Drax Mości Drax, nawet podoba mi się Waćpana propozycja, bo nie zmienia przesłania; jeżeli Waćpan pozwolisz, przywłaszczę... A co do "dosłowności", to można by polemizować; jeszcze nikt z komentujących nie strzelił w dziesiątkę, choć Waćpan jesteś najbliżej...jest tam jedno wyrażenie, które zawiera coś, czego wynikiem jest...ale, jako autor, nie mogę zdradzić, sory... ;) Serdecznie pozdrawiam -teresa

O, witaj Babo Izbo! Jak miło cię gościć. Lubię Twoje serdeczne wizyty i "rozrabiania", są zawsze pomocne; Rzeczywiście "brzegów" trochę za dużo, jednak Twoje zakończenie troszeczkę inaczej ubarwia peelkę (może peela?) niż było w zamyśle; zastanowię się, co z tym fantem zrobić... Bardzoooo Ci dziękuję. :) Słońca i radości! Serdecznie pozdrawiam -teresa

i nie pozwolę mu na to by nie spełnione minęło Odważna decyzja. Po przemyśleniu tego co za i tego co teraz, powrót do nowego życia; skojarzyło mi się z powiedzeniem Alleluja i do przodu! a więc nadzieja. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Zrozumiały? Dla mnie jak najbardziej. Wiem, że czasami więcej się domyślam niż jest w zamyśle Autora, ale wydaje mi się, że to świadczy o jakości wiersza. Akurat wiersz Waćpana zatrzymał. Sprawił, że wczułam się w rozważania Peela (przynajmniej starałam się). Jednak każdy czytelnik ma swój sposób odbioru. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Drax, dziękuję za wnikliwy komentarz i ciekawą interpretację. Cieszę się, że wiersz się podoba, momo użytego "fair pley"; nie miałam skrótowego odpowiednika do "uczciwej gry" i stąd to wyrażenie. A zakończenie pierwotne było: oddalone brzegi połączmy mostem jedności Czy tak będzie lepiej? Serdecznie pozdrawiam -teresa

z dala od zgiełku i zawirowań w jasnych przęsłach spojrzeń zawieruszony drugi brzeg rwącej rzeki żywioł delty szuka we mnie i w tobie fajerwerki strzelają na oślep nad bystrym nurtem fair play zawieśmy zbliżmy do siebie budując oddalone

zbyt dosłownie a można by ciekawiej i bardziej tajemniczo szkoda ;) pozdrawiam serdecznie -teresa

Bunt, zmaganie się z samym sobą. Peel postanawia podjęć męską decyzję i rozliczyć się z mrzonkami; a może pozostać sobą w rzeczywistości, w jakiej żyje? Takie są moje pierwsze myśli i wcale nie muszą być zgodne z zamyslem autora. Peelowi życzę powodzenia. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

więc nikłe szanse przeceniam żeby starczyło na życie bo własne żywię złudzenia Ogólnie bardzo smutasowo, ale dobrze, że jest na końcu maleńka iskierka. Nawet odrobina nadziei wystarczy, by mimo złudzeń, przeżyć. Jest jak światełko w tunelu. Ładny wiersz. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Zbyszku! (...) w oczach stalowych sumienia nieczyste ze strachem obłoki złamane liczą w obliczu błękitu. Tak kończy się zazwyczaj wielkie "fetowanie". W wierszu można się doszukać kilku wątków, np. - satyryczne ujęcie fetowania polityków, - fetowanie wygranych (nieczystych) spraw, - fetowanie własnych niecnych uczynków, itd. Coraz lepiej piszesz. W drugiej strofce ostatni wers oblicza z uśmiechem Judasza. ja bym tak:>> "judaszowe oblicza." Ale Autor zrobi jak zechce. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Do klaczy w zaprzęgu faraona porównam cię, przyjaciółko moja. (PnP 1, 9) (...) Czy pisane mi spotkać latarnika, Co we wnętrzu wciąż się kryje? Wg mnie cytat z (PnP 1, 9) i zakończenie jak klamra spinają całość. Peel, rozważając zacytowany na wstępie tekst, wchodzi w gląb duszy i tam szuka Tego, który daje światło (latarnik). Wiersz bardzo mi się podoba. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Judytt, wybacz, nie umiem rozgryźć przez tę dziwną "gramatykę" ;) serdecznie pozdrawiam -teresa

Dziękuję Zbyszku za refleksję. Postaram się peelowi przekazać. Ma pole manewru, więc nie wiadomo co zrobi. Cieszę się, że wierszyk przypadł. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Dziękuję, Bernadetto, że zajrzałaś. Cieszy, że spodobal się. :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

O ;p mialem skrytykowac wstep, ale widzę, że w między czasie wiersz uległ zmianie i to o 100% lepszej, więc chyba nici z rzeczowej krytyki ;) powiem tylko podoba się oraz: pytanie: czy aby napewno owe starocie bałamucą, a może są świadectwem innych czasów, o których zapominamy czy nie lepiej zostawić? pozdr. dzięki Adolfie za odwiedziny i za te 100%; a co do staroci, to akurat są to te, tzw. "zapominalskie", mimo, że ciągle obiecują...nie stają się "ciałem"; czy warto zostawiać coś, co jest tylko "gołosłowiem"? wątpię;) serdecznie pozdrawiam -teresa