Gekon

głowa wyciągnięta nieopodal cudzych myśli tylko cały czas obok a pośrodku pancerz umacniany latami przeszłością smaków i snów zabudował świadomość czasu dziejącego się dziś i jutra cisza prośby dźwięcznej która wyciąga się ku możliwości dotyku mogącego przechodzić przez warstwy trafiając w promień bólu słowo trafiające w bezczas opadające -pochłaniają zęby pustki wypierają sny niewolnej frustracji.

[Niegdyś istoty zwane ludźmi] Ludzie nie mają pojęcia o sobie nawzajem – Choć chcą przepleść się myślami Stoją tacy niby naprzeciw siebie –niby (złudzenie optyczne ) Bo zawsze jednym okiem w próżnie . Wyrzucają z siebie kule ogniste czy śnieżne , One zawsze tylko muskają tą naprzeciwną twarz- Z czasem twarz jest idealnie wyrzeźbiona , Ostra –widać każdy element rusztowania na którym osadza się skóra pancerza Z kul z ognia – iskra Z kul ze śniegu – łza Ciepła łza uroniona nad maszynami , zegarami , fabrykami , programami Demonyczyroboty

ale celu przeciez nie ma - czy podrozowanie ma koniec ja ktsak to kiedy czy wszystko zawsze musi byc wystawione w formie -od pocztke do przekrzystego konca czy wszyscy musza rozumiec szybki swiat - szybke logiczne ? myslenie szybki ped przez zycie - szybkie sprawne czytanie -i tylko po to zeby miec czarno na bilym nie nigdy tak! cel jest na poczatku w jednym slowie w jednej literze i wszedzie albo go nigdy nie ma ale wszystko jest otwarte tylko trzeba czytac caly czas a nie przez cztery minuty w przerwie na herbate niekonczaca sie historia

Szaleństwo jest dnem ośmielonym na wszystko ;to rozbijacz stałości -rokrusza wszelkie podstawy do budowania życia . To gęsta mgła ,która opada na realności sytuacji czasu-zaburza jego widzenie . Miesza pląta utrudnia ,daje ekstazę. Wyczula twoje drugie życie –sen który staje się powiązany z życiem gdy się obudzisz. Ta zastanawiająca snupowiązałka osłabia twe poczucie tego prawdziwego ,twardego odciskania się na powierzchni ziemi . Sen jest głęboki i osadzony na zarysach naszych toków myślenia . On tworzy figurę dążeń ,pragnień ,możliwości. Nieświadomie czy półświadomie wydobywa się z tobą na powierzchnie bo kształt jego mocno czasem pragnie się wydobyć –urzeczywistnić w jakiś nieznany sposób. Śniąc wchodzimy do swych osobistych, wewnętrznych mórz ,do naszych zapadłości ,ciemnych uliczek ,jesteśmy sobą i kimś innym ,bohaterem i obserwatorem . Wszystko się toczy w jaskini twych wyobrażeń ,twych lęków i pragnień niezwykłej siły . To wędrówka udekorowana symbolami ,zagadkami ,błyskiem myśli z przeszłości.... Cdn. albo i nie

chaotyczna, gdyż pomyślana?! no wiesz? to co to ma być? jeszcze gdyby to był fragment i opisywałbyś w podobny sposób czyjeś myśli, to może tak. Ale jako osobny twór ja tego nie kupuję. i mimo co mi dziękujesz? mimo tego, że mi się nie podoba? A musi? Łaskę mi robisz dziekując, czy jak? moim zdaniem to wewnętrzne filozofowanie powinieneś albo obrobić, zdania uporządkować tak, żeby miały ręce i nogi, albo zostawić ten chaos dla siebie. logika co wg ciebie jest logika bede pisactak bo to tak naprawde caly twoj slowotok jest prawda o rzeczywistosci sprubuj wyjsc poza kanon obowiazujacych cie schematow to zrozumiesz a dziekowanie w moim odczuciu to szacunek dla twojego zdania i dla odmiennosci twojej mysli na temat tego co ma cokolwiek wyrazac ja to ujelam tak co uwazasz ze mysli sa logoka ze musza miec ciag przyczynowo skutkowy - po co nigdy nie zrozumiesz niczego pomimo iz bedziesz w to wierzyc to jest twoje zludzenie twoj blad ja top tak odbieram ,,Chwila ''to to co sie rodzi z ciebie niewazne jakie by to nie bylo -to niesie prawde o zyciu i moze zahaczac o wszystko

praca chaotyczna -gdyż pomyślana i tak jak zapisana o to mi chodziło umyślnie nie poprawiona została zadawenie pytań próba tłumaczenia-wewnętrzna terapia-tak jak wewnętrzne filozofowanie, a wg racjonalizm to obce uczucie będąc tu naprawde mimo to dziękuje za sugestie. Pozdrawiam

nie ależ proszę wytłumaczyć jak już pan zaczął komentować

Jest coś czego pragniesz i wszystkie twe zmysły pragną się temu poddać. Lecz na to czego pragniesz, nie zgadza się twoje dotychczasowe życie. Jednostajne i nudne tak ,że poczułeś ochotę stanąć obok z obojętnością przechylić głowe poobserwować tylko,to centrum jałowe, w którym byłeś. Słowa ,,pragnę sprobować czegoś nowego’’ jak się urzeczywistniają prowokują ,by dokonać wyboru; zmusza to do odpowiedzi na pytanie chcesz próbować tej nowości ?,która za jakis czas i tak będzie taka sama jak nowość, która przerodziła się w tą monotonną terażniejszość ? Będą piękne chwile cudowne mogą nawet być ,.. będzie szczęście ,może nawet rozsadzające twoje serce..no i ręce a później będzie- Życie, powrót do rzeczywistości: to co poznane nie ma już dobrego smaku, to co poznajemy smakuje wybornie i tylko nasz apetyt zmusza nas do probowania coraz to nowych doświadczeń życiowych.Tylko czy warto?przekreślać to życie w ktorym nie brak za dużo ,a zaczynac to niepewne co może być ciekawe do jakiegoś czasu Co przemieni nas i to jak spostrzegamy , czy warto podjącć takie ryzyko? Tak czasem warto Ale nie wiemy kiedy warto i dlatego jest to ryzyko. ... Czasem trzeba tysięcy igieł ,które z uporem wbijają się z zewnątrz i wewnątrz do centrum dowodzenia twoim życiem - które wbijają sie , nie dając odpocząć czasem to potrzebne dla małego czasu ukojenia w którym wszystko się wydarza -zawiera przepastne wszechświaty dwóch ludzi, które nagle wybuchają w sobie przenikają sie cząstkami wszelkie odcienie najbardziej pożądanych uczuć się wtedy wydarza- to niesamowite- dlatego pomimo wszystko warto się męczyć, warto żyć

wiele jest słów które posiadają sens w dwie strony :)pozdrawiam

tonacja wiersza jak najbardziej piekna przez napawanie wlasnie pesymistyczna prawda , uwage zwracają:,,w głębi spojrzenia cienie wyciągają ręce''.

Trudno żeby autor nie wiedział o czym pisze i jestem przekonana że jeżeli ktoś pisze i tymbardziej jak odbiorca zawiera swoje myśli z tymi słowami, tworzy się już coś zupełnie innego, więc jeżeli odbiorca to wie choć nawet wierzy w inny sens i nie ma pojecia o zamyśle autora to jakże autor nie miał by wiedzieć o czym pisze . A wiersz jak mi się wydaje nie jest z tej serii absurdalnych:) Napisałam: "Pytanie "co to ma być" powinno sprawić, że Autor zastanowi się nad tym, co napisał." Jest różnica pomiędzy tym, co chciał napisać, a tym, co mu wyszło. I o to chodzi. Pozdr. Cat Z kolei mnie się wydaje że jeśli by tego nie osiągnął co miał w zamiarze to poprostu ,,coś takiego ''by unicestwił:)

Skąd Pani/Pan wie, co wie Autor? Oczywiście - możemy się nie zastanawiać. Gratuluję podejścia. Catalina Trudno żeby autor nie wiedział o czym pisze i jestem przekonana że jeżeli ktoś pisze i tymbardziej jak odbiorca zawiera swoje myśli z tymi słowami, tworzy się już coś zupełnie innego, więc jeżeli odbiorca to wie choć nawet wierzy w inny sens i nie ma pojecia o zamyśle autora to jakże autor nie miał by wiedzieć o czym pisze . A wiersz jak mi się wydaje nie jest z tej serii absurdalnych:)

Autor dobrze wie co napisał ,także nie ma potrzeby by zastanawiał się nad tym co napisał :) bo jak ktoś pisze to raczej dobrze wie o czym i rzadko kto pod wpływem krytyki , tak mi się przynajmniej wydaje ,nie podważa swoich myśli które skłoniły go do napisania czegoś prawda?

Dziwi mnie że ktoś nie umie wyczytać wg siebie przez pryzmat tego co w sobie nosi. ,,Co to ma być''?to co chcesz to jak ty rozumiesz pewne zestawienie słów to przecież nie chodzi o to czy widać problem ,temat z założeniem autora ważne jak wiele można wydobyć z kombinacji nieprzypadkowych słów i jak to mozna zrobić na przeróżne sposoby

W kącie życia czai się Cerber, Niedługo znów ruszy do domu, do granicy oddzielającej łykane szaleństwo od spokojnego bezdechu, kwiaty zmarłych murów od rutyny zakłamanych ulic, Co mu powiem,bo znów pragnę przejść.. Bo wole żywo milczeć wśród zmarłych niż nieruchomo mówić wśród żywych

zakończenie jakos tak trafia ...

nie pani Malwino w żadnym wypadku nie ironia - wiersz zaciekawia...tyle

Podróż po mgle, Niepewne stąpanie po cudzych myślach, Niemożność odkrywania znaczenia słów, Zamazany kształt prawdy , Senność rozpływającego się serca, Niewidoczność rozwartego zła , Współżyjąca jawa z fikcją.

dobry wiersz.. realne i smutne i coraz częstsze

no i sposób na życie jak znalazł i może nawet bezpieczniejszy...

zdecydowanie ma to coś aby udawało sie wstawienie okna bo to jedynie chyba da prawdziwe ukojenie aby nie miec koszmarów obojetnie we śnie czy na jawie

Lecę wzdłuż ostrej bramy Przez geografie światła świata Cząsteczka doganiająca uciekające jej drzewa. Nie ma czasu na pomysł gdzie jest koniec. Lotem przekraczalnym wszystkie pomysły podróży.. mijam zaułki cywilizacji i dolatuję do miejsca w którym człowiek właśnie kładzie kolejne drzewo.

nie komentowac bledow wynikajacych z szybkiego pisania

Dama-kamień pręży się do słońcaw sukni złotej zszytej ze światłości odbitych w jej obliczu biedaków Kto wrzuci monete na pastwę szmacianki produkcji losu? Kot bez butów biegnie we snie wyrobu kartonu aż zatrzymany ręką brata-Psa zapraszającego na wieczerze by zacząc później znow biec po łące usianej obficie groszem Pragnąc by nigdy już nie mowić hańbiącego słowa ,,prosze...''

podoba mi sie pozdrawiam