Seweryn Muszkowski

Dzięki za komentarze. :-) [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 29-10-2003 10:30.[/sub]

No co ty? Toż to PHP już oceniło, szanowna Mapka pomogła, Poetka broni swego zdania, a Redakcja Miesięcznika Literackiego zopiniowała. Ty nie masz nic tutaj pisać. Bo wszyscy co napiszemy, będzie a priori głupie.:-) Ty masz się zachwycać. Zachwycać, Panie Kai.

Wiem. Przepraszam Szanowną Poetkę, Redakcję Miesięcznika Literackiego "Obrzeża" i cudowną Mapkę, za moje zamieszanie. Już spływam - spływam do krainy wierszy bez mapek. Pozdrawiam.

Tak, bez mapki nigdy byśmy nie zrozumieli tego wiersza. Uważam, że jest ona cudowna, a doklejenie jej do wiersza to wyśmienity pomysł. Wiele mi ona pomogła . Zachwycony, Seweryn [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 29-10-2003 10:14.[/sub]

Tu pozostało napisać mi, czy się podoba czy nie. Tak, podoba się. Mapka urocza, wybór Redakcji Miesięcznika Literackiego "Obrzeża" słuszny, a wiersz cudowny. s.m. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 29-10-2003 10:11.[/sub]

Tak, tak. Masz racje. Wiem, że się myliłem ze swoją interpretacją i uwagami, a że nie chcę się kłócić z opinią Redakcji Miesięcznika "Obrzeża" i Szanowną Poetką no i przecudowną mapką (to już pisałem), to szybko naprawiam swój błąd, poprzez zmienianie komentarzy, na właściwy tor - tor. Pozdrawiam! [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 29-10-2003 10:19.[/sub]

> DYSKUSJE! --> [sub]Tekst był edytowany przez moderator dnia 29-10-2003 11:08.[/sub]

Jak już pisałem - mapka bardzo interesująca. (ten komentarz też zmieniłem). [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 29-10-2003 10:08.[/sub]

Mapka wspaniała. Wrażenia poniżej. Poprzednio napisałem tutaj komentarz - ale nie taki jak mapka i nie taki jak opinia redakcji Miesięcznika literackiego "Obrzeża", więc zmieniłem - uznałem, że na pewno jestem w błędzie. Mylę się. Moja interpretacja jest niewłaściwa. Moje uwagi też.:) [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 29-10-2003 10:06.[/sub]

A wiesz, Mirosławie, że za każdym czytaniem twojego wiersza, wyłaniają mi się coraz to nowe obrazy? Raz Miriam nieszczęśliwa - współczucie; drugi raz: smak sprawiedliwości.. poczucie, że gdyby chciała to... że była tak obojętna na sprawy - gdy czerwieńszy horyzont, nie mogła otworzyć źrenic.. dopiero po zmroku ... raz, jako żywa (3 czytanie)... później jako duch (5 czytanie). No cóż. Jak widać na załączonym obrazu, wiersz porusza wyobraźnie. "mimo wspólnych win" - tu już zbyt dosłowie.. zbyt mocno pchasz czytelnika w jednym kierunku; nie może sam zdecydować? s.m.

Pewnie czytałaś poprzedni komentarz. Zmieniłem go. Chwilowy dołek. :-) Nowy: Dzięki za komentarz. s.m. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 28-10-2003 22:10.[/sub]

Wiesz, to jest wyliczanka. Pomijasz tylko w wersach "haftuję" - ale sens zostaje ten sam. Haftujesz: dywany, przyjaźnie, miłości, płatki (wiadomo, że jak płatki - to delikatne... gdyby tu był oksymoron - to okey) dotyków, uśmiechy bałamutne itd. aż do życia prostaczków. Ale tu brakuje puenty. Wiersz ją musi posiadać. s.m.

Ustami umysłu usłyszałem myśl: Gdyby przyszłość umiała mówić, Zapewne rzekłaby: "smutno mi". Czasem jakiś Astrolog zajrzy, Małżeństwo - co planuje lata. Władca i zapłakana Matka -- A tak to sama - sama powiada. Żal do mego serca się wlał, Postanowiłem tak żyć -- By Przyszłość uszczęśliwić. Jak żyć? Jak - pyta, ..................................., Dobiega kres mojego życia. Już wiem jak! Gdy umrę, A jeszcze żyję - żyć będę, Żyć w ........................., W? W - pyta. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 28-10-2003 21:55.[/sub]

Jaką uchyloną furtkę? Chcesz przestawić to, co jest naj-istotniejsze w tym wierszu...Pointa to jest właśnie furtka, a ty chcesz ją zamurować. seweryn [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 28-10-2003 09:33.[/sub]

Ależ ty błyskawiczny. Zmieniłem tamten komentarz trochę przed Twoim. Nadal się z tobą nie zgadzam. Mylisz się. Takim działaniem ten wiersz straci 3/4...

A ja się nie zgadzam. Dziwnym działaniem byłoby spychać pointę do jednego motywu. seweryn [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 28-10-2003 09:19.[/sub]

Szczerze mówiąc to, to "tylko" mnie razi. Chociaż z drugiej strony, "sekundy" dla jednego będą wiecznością, a dla innego króciutką chwilką, więc może i uzasadnione... Krystyna już pisała o "wybiciu", a ja chciałem jeszcze dodać, że fajnie toto łączy się z tym "zwykle o tej porze" - taki ukryty rytm. A tak w ogóle wiersz niesamowity. Pointę można śmiało cytować i będzie miała ona jakiś sens. Gratuluję. s.m.

Trduno. "I żyje się dalej". s.m.

Urzędnik, komornik, lekarz, pielęgniarka, nauczyciel, student. Co za różnica. Jeżeli ktoś pisze dobrze i ładnie, to... No, gdyby Pan gdzieś, kiedyś coś organizował, jakimś Domu Kultury, czy jak... to proszę dać znać na forum. :-) Lubię Pana poezję i często do niej powracam. s.m.

Ja lubię Wojaczka, pewnie stąd moje podsumowanie. :-) Nie znam na pamięć wierszy, ani też wszystkich nie czytałem:), ale go lubię. (a ten utwór szczególnie:))) http://www.poezja.org/index.php?akcja=wierszeznanych&ude=6188). Zgadza się, kwestia dykcji. Ale musiałbym to zobaczyć. Orgaznizuje się może jakieś "spotkanie z Poetą" ?:) s.m.

Tu się zgadzam. Wiesz, może on wyglądałby inaczej, gdyby spiąć go w tomik. Tak jak Szymborska często gmatwa... i dopiero, ostatni wiersz zazwyczaj, jest wyjaśnieniem.. często ironią. Może niezbyt jasno się wyraziłem:) ale myślę, że mnie zrozumiesz. Czy ja wiem, czy za proste? Poezja, wg mnie, to nie Wieżowiec, który nie ma windy i trzeba się wspinać ... dyszeć co piętro, żeby zrozumieć "co autor chciał powiedzieć"... Poeta powinien dać skrzydła, które zabiorą cię na niego. Wydaje mi się, że o to w tym chodzi:). s.m. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 26-10-2003 22:52.[/sub]

I znowu zapomniałem! Znowu! Znowu... Cholera jasna... karteczki zacznę sobie przyklepiać do monitora. (ale zabili by mnie za to:P). Nie odbierając "Trzaski Theta" dosłownie, tylko w przenośni, chciałem napisać, że staw przypomina mi świat, w którym toczy się życie stawowe (rybki - dziewczynki, robaczki - wredni ludzie, węże - podstępni, szczury - gnidy, ślimaki - profesorowie:) itd.) - ograniczony; (bo gdzieś się kończy). Obliczanie theta, to właśnie trzask życia, to znaczy: oporne próby zrozumienia niektórych zjawisk, próby zrozumienia własnych sił: "czy uda mi się przeskoczyć... świat???" ... pytanie, które zadaje sobie każdy trzeźwo myślący człowiek. I każdy myślący człowiek, też, dochodzi do wniosku takiego, jaki został zapisany w poincie. (kiedy spotka się z murem zbyt wysokim, lodem zbyt kruchym) Dyskretne ukrywanie porażki, próba asymilacji po nieudanej próbie ... Na pewno, istnieje jeszcze tysiąc interpretacji. Ale ja mam własną:) i właśnie ... w tym świetle...w tym, moim prostym mechaniźmie rozumowania... ten wiersz jest dość dobry.. zabieram do ulubionych; ma wiele w siebie wpisane. można powiedzieć: Taki mały, a Wielki. s.m. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 26-10-2003 22:42.[/sub]

Asiku, każdy kiedyś zaczyna, To jest dział dla początkujących i dobrze. Na początek zauważ jedną mała rzecz: "czaru blask" i "w twych oczu blask" Postaraj się z "radosne poranki" zrobić metaforę. Polecam zabawę słowem! No i, niestety w poezji to już musi być bez błędów ortograficznych, popraw: "poprostu" na "po prostu". Narazie tyle uwag. Pozdrawiam, s.m.

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. Ale to chociaż wiesz, że wiersz kompletnie nie nakierował mnie na tę myśl. :( A powinien. W tym świetle, ten wiersz nabiera zupełnie innego znaczenia. s.m.

To umówimy się kiedyś na wspólne wycie do księżyca. :-) Się wprosimy, co nie, Nati?:) s.m. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 26-10-2003 22:18.[/sub]