amandalea

MARUDA :))))...świetna zabawa słowem...akrostych hmmm...sama próbowałam kiedyś w nim swoich sił ;)...Pozdrawiam :)

:) bardzo dobrze się czyta....

Lobo dziękuję za podpowiedzi :)...z części skorzystałam z "zamkniętymi oczyma", a nad drugą częścią pomyślę :)) Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za poświęcony czas :))

Cieszę się bardzo, że wiersz się podoba :))...dziękuję za wizytę i komentarz :)

Bardzo mi miło :))...dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

nad pastwiskami ściele się wieczorna mgła co horyzont przed wzrokiem ukrywa za wierzchołkami dzień zaczyna konać szukając blasku w poszarzałych szybach do okien cicho pukają gałęzie świerszcz co pod gankiem przysiadł na chwil parę strojąc skrzypeczki do melodii tęsknej ku mrocznej izbie nie przestaje patrzeć zimnem odstrasza wygasły kominek pod kocią łapą zatrzeszczały klepki przy pustym stole fotel się kołysze jakby wciąż czekał pary kroków spiesznych nikt nie nadchodzi rozpuściła włosy brzoza co rośnie tuż przy polnej drodze jak gdyby chciała zielenią odgrodzić od wzbierającej smutkiem nocy chłodnej 29.06.06r.

Jak wiesz Jacku piszę różne wiersze i białe okrojone i rymowane i takie...czasem poprostu czuję,że ma być tak a nie innaczej więc wybacz ale nie zmienię formy tego wiersza. Pozdrawiam serdecznie Lidia

Miło mi :)...dziękuję Pozdrawiam amandalea

nigdy nie myślałam jak noc może być różna dziś ma konsystencję i lepkość smoły barwę czarnej rozpaczy gdy tracimy światło przenika wilgotną samotnością do szpiku błyszczą maleńkie punkciki mówią że to gwiazdy każdy ma swoją niekoniecznie szczęśliwą czasem któraś spada jak jesienne liście zapatrzeni jej śladem życzenia puszczają próbowałam sobie przypomnieć tę jedyną zbyt krótką jak dziecięcy kocyk roztańczoną w płomieniach pachnącą spełnieniem gdy przytulone wskazówki patrzyły spłonione tama rzęs wciąż przeciekała zasłaniając obraz aż został tylko złowieszczy kleks wypełniający pokój z otwartymi usiłowałam złapać tlen gdybym chociaż spała mogłabym się obudzić 23.06.06r.

Dziękuję Piaście za Twoją wizytę i opinię :)...co do zapuka ;), to wiem o pewnej niezgodności czasów ale jest ona użyta z pełną świadomością choć może niepoprawna ale to co się dzieje wcześniej, to są marzenia, które wiem,że napewno coś przerwie, a więc to się dopiero stanie ;) a "zapukał" no to już :) wiec nie pasuje do mojego obrazu, co nie znaczy, że obraz ten jest prawidłowy :))) hmmm...co do "szepcze" mogę ewentualnie zmienić na...szemrze ;) choć to raczej strumień więc nie wiem :]...pomyślę jeszcze :) Jeszcze raz dziękuję za wizytę Piaście i Twoje zdanie o wierszu :) Pozdrawiam :))

:) Ja również dziękuję za Twoją opinię , wymianę myśli i mimo wszystko nie jest tak źle skoro ocena w granicach 4 ;) W twojej opinie jest jedno ważne spostrzeżenie Bartoszu :) Jeszcze raz dziękuję pozdrawiając serdecznie :)))

Bartoszu warsztat jest ok, a wczytaj się jeszcze raz i dostrzeż tęsknotę, która z niego wyziera. Pozdrawiam autorkę, jak dla mnie, dobrze przekazanych odczuć. :) Dziękuję Leszku za Twoją jakże miłą opinię ale Panu Bartoszowi nie chodziło o treść...tęsknotę , itp. a sposób jej ukazania wg niego nieświeży i rozmydlony. Jeszcze raz dziękuję za miłe słowa :)...Pozdrawiam serdecznie :))

Zastanawia mnie to przegadanie i rozmydlenie może Panie Bartoszu coś konkrteniejszego? bo jak na razie, to nie bardzo wiem, które zwroty są świeże,a które nie...myślałam,że wiersza rymowanego nie muszę kroić tak jak białego...z przyjemnością posłucham wszelkich rad może na przyszłość coś mi one dadzą. Pozdrawiam.

:)))) a tom się uśmiała Jacku...dziękuję za wierszowany ciąg dalszy ;)

jakaś zmęczona w południe dziś byłam czy to pogoda a może coś jeszcze więc pomyślałam położę się chyba by zapanować nad niechcianym dreszczem oczy zamknęłam folgując marzeniom leżę spokojnie czując coś się zmienia już pachnie trawa w uszach szepcze echo wesoło pluszcze strumień na kamieniach i jakby tego było jeszcze mało po mojej nodze sunie ciepła ręka co wewnątrz budzi nieuchwytną radość do śmielszych ruchów nie wstyd mi zachęcać słońce zakrywa gałęziami oczy w westchnienia ciche wietrzyk się zasłuchał dzika namiętność zaczyna mnie mroczyć gdy do drzwi nagle posłaniec zapuka 04.06.06r.

Dziękuję Stasiu :)...jeśli możesz wskaż mi te uchybienia, a spróbuję poprawić... Pozdrawiam amandalea

:) pozwolę się nie zgodzic do do "zapchajdziury" ponieważ zdarza mi się,że będąc zajęta czymś ni z tego ni z owego przychodzi mi do głowy jakaś refleksyjna myśl i to wcale niekoniecznie związana z tym co robię...ale również zdarza się sytuacja odwrotna,że siedzę dumam i...nic :)...więc dla mnie ten zapis był normalnym tokiem myślowym...temat banalny hmmm..pewnie tak jak i tysiace innych tematów takie jest życie :) Dziekuję za wizytę i komentarz :)) pozdrawiam amandalea

nie chcesz mnie budzić zbyt wczesną godziną potem porwany wirem codzienności czujesz się jakbyś miał za chwilę zginąć węzłem problemów oplątany mocnym tak upływają minuty godziny ranek skończony wybija południe przecież nie mogę tutaj ciebie winić chociaż na słowa czekać coraz trudniej czasem przychodzi w zadumie refleksja jak ziarnko grochu uwiera boleśnie pomimo wszystko miły nie dostrzegasz związanej z tobą zależności pewnej gdy ciepłym głosem wchodzisz w sen o brzasku nie straszne chmury ani błyskawice wyciągam uśmiech z mrocznych zakamarków choćby męczący dzień pogodnie minie 25.05.06r.

Bardzo muzycznie i bardzo plastycznie Leszku :)...no cóż nie od dziś Twoje wersy budzą zachwyt i "proszą" o naśladownictwo :)) Pozdrawiam serdecznie :)

Cieszę się bardzo,że choć na chwilkę przeniosłam Cię na te skałki :) Dziękuję za komentarz i odwiedziny :)) Pozdrawiam ciepło :))

Miło mi niezmiernie,że zajrzałeś i mimo rozrzutności wiersz nie stracił uroku ;)... pozdrawiam serdecznie amaLi :))

hmmm...nie przesadzaj Leszku ,zawstydzasz mnie ;) Dziękuję za wizytę i komentarz :))

Miło mi Jarosławie,że udało mi się przenieść Cię choć na chwilkę w te piekne i malownicze rejony :)) Dziękuję za wizytę i miły komentarz :)

w wapiennych skałach zatopione baśnie dawne legendy kształtują spojrzenie trzeba tu umieć uważnie popatrzeć bo pod nogami skarby mogą leżeć poprzez stulecia kropla drąży skały rzeźbiąc w kamieniu jak artysta dłutem lecz mimo wszystko dzieło to nietrwałym pod zębem wiatru zaczyna już kruszeć ponad przepaścią przerzucone mosty łączą dwa brzegi niczym klamra wieki wystarczy tylko bez strachu nań wkroczyć i w kraju marzeń być innym człowiekiem 23.05.06r.

Dziękuję Stefanie :)