Włodzimierz Nabkowski

Jeśli autor się nie obrazi, pobawiłem się w cięcia i przestawienia. Wiersz cierpi na przerost słów nad treścią. "ku gwiazdom" się powtarza, proponuję zastąpić czymś innym. świeca rozpościera skrzydła pląsa i tańczy ku gwiazdom rozmigotana stopiły się skrzydła nic nie pozostało prócz pamięci że chciała ku gwiazdom (biały--> może wyrzucimy?) anioł wyobraźni ulatuje pozdrawiam ciepło :)

trochę przegadane, może trochę krócej?

prawdę mówiąc mam jakieś uczucie niedosytu. brakuje mi mocnej puenty. mam wrażenie, jak bym czytał szkic wiersza. pozdrawiam ciepło

ciekawy wiersz. Przyznam się jednak, że nie wiem, co to jest mkay.

Hmmmm. Poczytaj trochę wierszy innych osób. Zobacz jak bawią się jezykiem, grają na słowach, budują metafory, unikają banału, oklepanych sformułowan. Wiersza nie pisze się jak pamiętnika, czasem tworzenie zajmuje kilka tygodni. Przychodzą nowe pomysły, ciekawsze kombinacje, wyrzuca się stare... Pozdrawiam i życzę radosnej twórczości.

Pomysł przedni . pozdrawiam dodatnio (moja subiektoza)

no ma to coś w sobie. pozdrawiam :)

pompatyczno-pretensjonalna nijakość. polecam pójść w trochę innym kierunku. pozdrawiam

uwersowione wypracowanie na temat tożsamości, co się rozlatuje i buduje. pozdrawiam

początek do przeinaczenia, koncówka fajna. pozdrawiam

miłoszu, nie. zaszalej trochę słowami! popatrz jak szaleją inni! pozdr

smutek skrapla się w rzewne rzewne łzy, męskie, niebieskie i bezsilne.

weszę tu wściekłe hormony zanurzone w bylejakości świata. polecam zanurzać się w czymś ciekawszym z równie mocnym ładunkiem emocjonalnym. pozdrawiam

szkic piosenki?

nie za bardzo wyłożone na tacy to wszystko? "przyjdz do mnie, ze wspomnieniami pod pacha" --> być może mam chorą wyobraźnię, ale jak przeczytałem te dwa wersy, zacząłem się zastanawiać, jakiego typu wspomnienia mogły się tam zgromadzić... Myślę, że stać autorkę na więcej. pozdrawiam ciepło i czekam na mix, ewentualnie na nowy produkt:)

dziękuję za oficjalne zatwierdzenie mojego przymiotnika :) pozdrawiam Was ciepło

czcze. pozdrawiam

zmieniłbym tak: by pasować do rzeczywistości co pruje się gdy stopy pragną stawiać większe kroki a więc chodzę delikatnie po ulicach z igłą w ręku uważając na każdy ruch delikatne to życie doprawdy kto by pomyślał... też uważam, że metafora świetna. jestem za. pozdrawiam ciepło :)

ok, czyli co moge zostawić "zaszłe" i nie będzie kłuło w oczy?

"środek nikąd" to celowa kalka z angielskiego (middle of nowhere). szukałem czegoś oryginalnego i stąd taki twór. :)

Powiedziałbyś, że środek nikąd i że dusze dawno umarły. Jest tu jednak dom miękki zapach troski strzeżony przez armię jabłoni i kilka psotnych ogonów. Otwórz drzwi lub zamknij oczy, może zobaczysz jak młody mężczyzna niczym wczorajszy dzieciak leży na łóżku rozlicza wspomnienia, dodaje i odejmuje zeszłe minuty. Przymiotnik "zaszły" miał się kojarzyć z czasownikiem "zajść", wskazywać na to, co "zaszło", na dobre i złe rzeczy, które się wydarzyły. Zgadzam się jednak, że bardziej może kojarzyć się z literówką. Poza tym, "zeszłe minuty" brzmią dobrze, choć trochę przekaz inny, ukierunkowany na przemijanie. Co do imiesłowów w ostatnim wersie, sam zastanawiałem się czy ich nie wyrzucić. dziękuję za wartościowy komentarz i pomyślę nad wierszem dalej.

W szpitalach dziecięcych proste pytania upadają na beton. Logika wykręca się od odpowiedzi. ---> podoba mi się ten fragment. pozdrawiam

Powiedziałbyś, że środek nikąd i że dusze dawno umarły. Jest tu jednak dom miękki zapach troski strzeżony przez armię jabłoni i kilka psotnych ogonów. Otwórz drzwi lub zamknij oczy, może zobaczysz jak młody mężczyzna niczym wczorajszy dzieciak leży na łóżku rozlicza wspomnienia, dodaje i odejmuje zaszłe minuty.

nie przepadam za wyliczankowościo-notatkowością w poezji. pozdrawiam :)

najgorzej, gdy się z rachunkami zalega. :) pozdrawiam jak zwykle Subtelną Supay, lady zresztą.