Bernadetta1

kurcze jakas zła passa z tymi wierszami dzis::(pozdrawiam...

straszliwie to dłuugie:(pozdr.

dla mnie niezbyt...jedynie trzecia zwrotka moze cos ma w sobie...pozdr.

najwazniejsze ze zajrzałas:)pozdrówki:)

dzieki Krysiu:) cmok:0

dzieki i pozdrawiam ciepło:)

Basiu moja notke ma Michał:):)wysyłalam...przesle Ci na pw:)pozdrawiam:)

po co mi skrzydła z perspektywy powyginanych gałęzi nie dostrzegę przyczajonych kątów uporczywie liczących kroki taktują na dwa strach i niepewność w zamkniętym pudełku łatwiej uporządkować myśli nie ulecą tam gdzie refleksje straciły siłę grawitacji

Istna symfonia piękna: "niebo wstrzymało oddech, deszcz rozdawał uśmiechy, wiosna grała na płatkach" Pozdrawiam dzieki serdeczne:):)pozdrawiam:)

dzieki bestyjko:)juz ogonek poprawiam czy raczej dorabiam;)

z tym zbłekitnieniem przemyślę;)z tym czasem byłabym ostrożna..sama nie wiem.Dzieki Adamie za wizytę:)pozdrawiam Beata miałem na myśli to, że jeżeli dołożyć owo "z", ta monotonia zostaje odrobinę złamana i w tym jednym miejscu można to zrobić, dlatego właśnie, że forma reszty wiersza nie powinna zostać zmieniona, bo wtedy byłby to pewnie zupełnie inny wiersz :) Pozdrawiam a no widzisz, ja zrozumiałam zmienianie czasu w całym wierszu;)dzieki w kazdym razie za komentarz:)

pewnie bywały;)musze Cie jakos na lasso do Krakowa przyciagnąć:):) dogadaliśmy się z Panem K., że za parę lat przyjadę :D dopiero?:(

oo jak miło ze jestes Alu:):)tak z serduszkami bywa:)pozdrawiam:)

zabieraj i dzieki:):)pozdr.

pewnie bywały;)musze Cie jakos na lasso do Krakowa przyciagnąć:):)

z tym zbłekitnieniem przemyślę;)z tym czasem byłabym ostrożna..sama nie wiem.Dzieki Adamie za wizytę:)pozdrawiam Beata

ja bym zostawiła wtranżolić:):)bez niego wiersz juz nie ten;)podoba sie Babo:)pozdr.

dzieki serdeczne aluno:)pozdrowionka:)

witaj Jagódko:)witam i dygam:);)pozdr.

dużo literówek-czyni niedbałym tekst...Popraw , to jest forum poetyckie:)pozdr.

świec migotanie zbyt wyswiechtane...zamieniłabym.Pozdr.

a niebo błękitniało i wstrzymało oddech wpław w zawirowaniach ból głowy wciągał w krzyżową drogę nieporozumień deszcz przekornie rozdawał uśmiechy na skróty pod górę z bagażem butwiejących ambicji plecak z wyrozumiałością uciskał ramiona a wiosna grała cicho na płatkach przebiśniegów

oj, oj:(pozdr.

zachecająco zmiksowane:)i niezłe:)pozdr

ja zawsze lubie Twoje klimaty Krysiu...wiec powracam do nich:)cmok:)