Bernadetta1

faktycznie trudny wiersz Kasiu,,ale dobry:)..pozdr.

Alicjo :)...masz juz tak dojrzały warsztat...ze wszystko co piszesz jest ok...podoba mi sie:) Benadetta

niekonsekwencja w slowach Marianno...dla mnie tworrzenie metafor na sile...polecam rostote na przyszlosc pozdr.

za te,, zuzyte swity,, duzy plus:)..podoba sie

Teresko cieszy mnie ze sie podoba:)...wielkie dzieki:)

milo Cie goscic:)..dzieki Kasiu:)

rozbija się w emocjach. medytacja, nawet ta w ruchu, to nie tarzanie się po prześcieradle :) tylko tu dla mnie ładnie: "chcę ci opowiedzieć o inspiracji o kobiecie" pozdrawiam :) zgadzam sie z dziewuszka...nie za bardzo przemawiaja do mnie metafory..pozdr.

dzieki serdeczne...i za odwiedziny tez :)..pozdr

Kasienko:)...fajnie ze sie widzi...pozdr.

Wszystko juz zostało powiedziane Teresko:)..wiec powtorze za innymi..ladny wiersz:)..pozdr

dzieki Judyt:)...taki obrazek na pozegnanie lata..pozdr

dziekuje Jacku:)..milo ze wpadłeś.pozdr. Bernadetta

jeszcze wieczorną wzroku przestrzenią ogarnę plaży pustynne piaski nieraz przelotnie mój wzrok dostrzeże nietrwałe zamki, wplecione w nastrój jasnozłotawych pól aksamitu co bosej stopie dywan wyścieli by mogła stąpać, tonąć w kobiercu nim fala zmyje ślady nadziei tu, na tym małym twardym kamieniu siedząc przez sito palców przepuszczam to ziarnka piasku, to myśli nagłe jak nieuchwytna złocista strużka w chłodnej pościeli żołtego piasku znajdę muszelki kształty powabne i na wieczornym owym posłaniu wolna od wzruszeń niebawem zasnę

dzieki wielkie:)....oczywiscie mysle nad sugestia Ali ale mam pustke w glowie :(...ciezko mi bedie w tym wersie zachowac stala ilosc sylab...pozdr.

Teresko dzieki:)..i witam cieplo po przerwie...pozdr.

Staiu ..milo Cie goscic:)..pozdrawiam cieplutko..zagladaj jak najczesciej..pozdr.

Alicjo :) dzieki wielkie:):)...i za odwiedziny tez pozdr.

przychylam sie do słów Adolfa:)...dbaj o rymy bedzie dobrze:)..pozdr

z jesiennym liściem myśl wiruje kiedy ostatni promień słońca w czerwieni, żółci świat wykąpie by plucha była trochę słodsza śpiesznie sie uda na zaplecze po nić babiego ponoć lata to zwiąże nią czyjeś wspomnienia to warkocz wiatru gdzieś zaplata nim się obejrzysz sad otuli z pajęczą nicią jabłek zapach czy to w potężne drzew ramiona ...czy może w twoje sidła wpadam? zwabiona magią słów jesiennych gdy szybujące z liściem serce odpocząć zechce gdzieś przypadkiem no cóż...już nic nie powiem więcej niech jesień sama wszak dopisze swe zakończenie kropel strugą gdy przemoczone deszczem serce zagości w twoim...już na długo

Alu jak zwykle super:)...uwielbiam Twoje wiersze....i witam po przerwie:) poizdr.

witaj Adolf:)...witam po przerwie...i jestem na tak:)...pozdr.

w warsztacie nie czytałam..a szkoda , bo bardzo mi sie widzi:):)..pozdr

ja tez ,,nie jestem ze złota''...wiec plus i to duzy:)::)..pozdr

bardzo na tak:)..pozdr. Bernadetta

no cóz...dedykowany naturze delikatnej.:)..musi miec liryzm w sobie i jeszcze jedno..umiec zagrac na strunach duszy kobiecej i ten poemat to ma niewatpliwie:)pozdr. Bernadetta