Krzysztof Adam Meler

Nie śmieję się. Po prostu, mimo mych uwag, pozostawiłeś: "żrenic" itd. Pomyślałem, że możesz z pośpiechu wciskać nie te klawisze.

Ź piszemy: alt+x; Ż piszemy: alt + z. Pozdrawiam.

Treść - wyzywająca, ale forma: "O Trwogo" albo jeszcze lepiej "Coś strasznego". Pozdrawiam. PS Skorzystaj z poprawek.

Ekstatyczność - ładne słowo:) Ten wiersz mógłby koić ludzi nie tylko na "detoksie". Pozdrawiam - K.A.M.

No wiersz nie jest arcydziełem, ale ja jestem wyrozumiały. Oczywiście uwaga Kai - Mai ma sens, jeśli założyć, że nie dopuszczamy dialektyki, gwary, którymi posługuje się na tym forum coraz więcej osób. Niedociągnięcia są, ale nie uważam, że wyjątkowo paskudne. Pozdrawiam - K.A.M.

Dosłownie nie. Ale pisałem o tym "Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa", że to jak orgazm pani z ku***kami w oczach. Pozdrawiam.

Mój skład jest w większości polski: M. Grechuta, A. Osiecka, E. Demarczyk... Kaczmarski, Banaszak, Niemen, Villas, S. Krajewski, a więc "Czerwone gitary". Mam jeszcze jeden typ przedwojenny - H. Ordonówna ze słynnym eł . Zagraniczni: Edit Piaf, The Beatles, The Rolling Stones, oczywiście Elvis i M. Monroe z jej "Diamond are girls best friend".

Ja już u Pierugga napisałem, że wszelkie denne onomatopeje z pornola kiepskiego rodem nie powinny mieć miejsca na forum poetyckim. Oczywiście nie omieszkałaś zachwycić nas nową pisowną swych wtąceń dźwiękonaśladowczych. Wg www.so.pwn.pl pisze się: och; ach. Masz zatem przynajmniej dwa ortografy, a ja grafomanów nie oceniam, dopóki nie okażą szacunku czytelnikom. Pozdrawiam.

Bez porównania... - wydaje się puentą wiersza, w dodatku na właściwym miejscu. Podoba mi się - to tyle. Pozdrawiam - K.A.M.

Oczywiście, że musi być kontynuacja. Każdy z nas ma inne sny, co nie oznacza wcale, że, skoro już się nimi z kimś dzielimy, to wybierać mamy tylko truizmy. Pozdrawiam - K.A.M.

Miłość to już archetyp poetycki. Ludzie od zawsze o niej piszą - zawsze inaczej, osobliwie. Mimo uchybień, miło czyta się wiersz o najważniejszej cnocie , co ludziom jawi się nieludzka, a jej poetom - zaburzeniem . Pozdrawiam.

Ty już chyba kiedyś pisałaś... Pozdrawiam - K.A.M. PS Proszę o ocenę mojego wiersza - za chwilę go tu umieszczę.

Początki bywają trudne, męczące. Trzeba odnaleźć siebie. Najczęściej to, co najcenniejsze jest po drugiej stronie lustra . Szuasz siebie gdzieś daleko - narazie. Taki wiersz jawi się doskonałym dziennikiem podróży. Pozdrawiam - K.A.M.

W życiu piękne są tylko chwile, bo o tym mówi Twój wiersz. Chwile radości, miłości, ale też te smutne - rozstania. Tworzą one razem wielki fragment czasu, a Ty stworzyłaś niejako "chwilę uniwersalną" - rozważną, która wie, co stanie się jutro. Pozdrawiam - K.A.M.

Od nowa wkleiłem, gdyż była literówka w tytule. Nie wypada, bym sobie "belki" z oczu nie wyjął, więc to czynię z pokorą najwyższą. Pozdrawiam.

Senna opowieść jest wyrokiem za lata puste jak: wazony, kryształy w których rok za rokiem przybywa tylko szkieł stłuczonych: I się zapytał mnie Mefisto… Kimże Ty jesteś, gór przybyszu ? Słowem – sylabą chwil najczystszą, adresem listu, dzwonów ciszą… …………………………………………………………….. Płonące słowa, ciepłe słowa wtulone we mnie aksamitem. O słowa wsparty na trzech nogach wyruszam spotkać świt przed świtem. Wędrowiec ze mnie niedosłowny, bo taka ludzka jest natura, że każdy słowa człowiek godny - - nawet gdy słowo mówi: bzdura. Prochem i Nietzschem mogę zostać, jeśli wybaczą mi sylaby, że gołosłowny Dyftong sprostać odważył trudom się wyprawy. Przez mokrą rzekę będę dalej kontynuował i się cofał do tyłu, a Ty, Słowo, szalej nim samo w sobie się zakochasz. Miłością płonę niespożytą, bo serce słowem się zrodziło. Sam słowem jestem, choćbym przysiągł, Że być człowiekiem się nie śniło… Trzeźwość jest za to potępieniem za dźwięczność ludzkich samogłosek, choć każda innym jest imieniem- - łączą się w Słowa z Mówcą Losem.

...i nie podziękował. Za to dziękuję ja, za ładny przykład wiersza, któremu, rzecz logiczna, wad nie brak. Ale to jest Warsztat..... Ja lubię oceniać pomysł, a on ciekawie został przemyślany. Pozdrawiam - K.A.M.

W drugiej zwrotce napisałbym: "wyczekując cierpliwie aż połączą się w jedną całość", bo tak szczerze mówiąc nie jest wiadome, co ma się z czym "połączyć". Podoba mi się zastosowanie przenośni, co, z racji jej tradycyjnych funkcji, nie często spotykamy w wierszach białych. Zachowana regularność graficzna świadczy o określonym zamiarze myslowym, o pracy nad wynalezieniem właściwej formy wiersza także. Temat oczywiście nieśmiertelny, a rozpoczęła go chyba włąściwie W. Szymborska słowami: "Tu leży staroświecka jak przecinek autorka paru wierszy. Wieczny odpoczynek raczyła dać jej ziemia, pomimo że trup nie należał do żadnej z literackich grup. Ale też nic lepszego nie ma na mogile oprócz tej rymowanki, łopianu i sowy. Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę." - o i przenośnie też ma... Pozdrawiam i proszę o ocenę moich wierszy - K.A.M.

Temat ciekawy, choć pora roku zdaje się być nie ta. Primo: Czy nie lepiej napisać: "...coś ci umkęło" w pierwszej strofie. Wymknąć można się z domu, ze spotkanie, ale na pewno nie coś, bo z definicji "wymnkąć się" dotyczny człowieka. Puenta z kolei piękna - prawdziwa, czytelna i szczera. Pozdrawiam, prosząc o ocenę mych wierszy - K.A.M.

Jestem teraz w trakce przeróbki mojego "Na nib", gdyż na "Warsztacie" poradzili mipozbyć się sztucznych anafor. Ja przekazuję tę radę Tobie - dwukrotnie napisane "wiem" pozastroficzne nie wiem co miało na celu, a więc nie spełnia swego przeznaczenia. Jednak miło jest czytać o miłości nie wzniosłej, a takiej codziennej, prostej, bo u Ciebie tego słowa w znaczeniu pozytywnym używam często. Bynajmniej wiem, że nie nadużywam. Pozdrawiam i proszę o komentarz do "Świata kochanego" i "Prochów oblicza" - K.A.M.

Najlepsza jest ostatnia zwrotka - Twoja, prosta, bogata, refleksyjna, fantazmatyczna wręcz. Dwie kwestie wątpliwe. "Imię wyryte, imieniem kata" - czy nie jest to przypadkiem nic poza brak słów na zachowanie rytmu. Wtedy wybieraj bez-rytm .Brzmi to dziwacznie, wierzę, że miało pewnie podkreślać tragizm, brak słów do wyrażenia uczuć, ale niesmaczność góruje nad zamiarem. "Dowiedział się, że mu piekło blisko" - jest nam raczej blisko do piekła. Pozdrawiam - K.A.M. PS Powoli wypływasz z otchłani oczywistości - rehabilitacja niedługo ma szanse stać się faktem.

To jest lepsze. Brak tej chorej patetyki czyni utwór cudownie lekkim, w którym oczywiście znalazłem literówki. Warsztat masz, Tomku, obiecujący, ale narzędzia chyba zatępione? Pozdrawiam. PS Proszę o ocenę "Prochów oblicza".

Senna opowieść jest wyrokiem za lata puste jak: wazony, kryształy w których rok za rokiem przybywa tylko szkieł stłuczonych: I się zapytał mnie Mefisto… Kimże Ty jesteś, gór przybyszu ? Słowem – sylabą chwil najczystszą, adresem listu, dzwonów ciszą… …………………………………………………………….. Płonące słowa, ciepłe słowa wtulone we mnie aksamitem. O słowa wsparty na trzech nogach wyruszam spotkać świt przed świtem. Wędrowiec ze mnie niedosłowny, bo taka ludzka jest natura, że każdy słowa człowiek godny - - nawet gdy słowo mówi: bzdura. Prochem i Nietzschem mogę zostać, jeśli wybaczą mi sylaby, że gołosłowny Dyftong sprostać odważył trudom się wyprawy. Przez mokrą rzekę będę dalej kontynuował i się cofał do tyłu, a Ty, Słowo, szalej nim samo w sobie się zakochasz. Miłością płonę niespożytą, bo serce słowem się zrodziło. Sam słowem jestem, choćbym przysiągł, Że być człowiekiem się nie śniło… Trzeźwość jest za to potępieniem za dźwięczność ludzkich samogłosek, choć każda innym jest imieniem- - łączą się w słowa z Mówcą Losem.

Ja rozumiem. Jedno zastrzeżenie dla lirycznego ogiera rozpłodowego. "Kto chce umrzeć" - to brzmi jak z podręcznika akwizytora. Nie patrząc na to, ciekawe tło i jak zwykle "świeży pomysł" Pozdrowienia. PS Kiedy będzie coś o koniach? hehehe

po prostu sądzę, że chciałbym pogadać z Tobą niekoniecznie na forum. Pozdrawiam