Krzysztof Adam Meler

Pomyliłem... Tytuł wziąłem z innego wiersza. Ten miał brzmieć: [color=FF0000]"A słowo ciałem się stało."[/color]. Za błąd przepraszam. Pozdrawiam. PS W najbliższym czasie zmienię "zbyt szare", bo faktycznie jest nielogiczne. To jednak wymaga czasu, bo nie mogę zbytnio ingerować w utartą już całość.

Słusznie Maciek S twierdzi, że "w porządku". Brak uchybień natury językowej, do których powoli tu się przyzwyczajałem (sic!). Koncepcja zachowana, pomysł dobry, lektura zatem była sprawą przyjemną. Pozdrawiam - K.A.M. PS Wiersz na podobny temat: "To nudne.", mojego autorstwa - proszę o ocenę;)

Przekaz jest czytelny, osobisty, niebanalny. Jak jednak wyżej nadmieniłem w ostatniej zwrotce podoba mi się tylko wers pierwszy. Może by go zostawić, jako koniec wiersza, dodać wielokropek - uzyskany zostanie efekt wyrazistej refleksyjności. Pozdrawiam - K.A.M.

Ale atrament jest archetypem drogi naszego życia, kałamarz stanowi więc pewną motywację, "zasobnik". Pozdrawiam - K.A.M. PS To w końcu jaką dajesz, Kaju-Maju, ocenę? PS 2 Co do kałamarza, to można kupić w antykwariacie ;)

Niesłychanie ciekawe określenia okresów skądinąd historycznych: "Epoka a" (komunizm?), "Epoka b" (demokracja?), "Później" (Sąd?). Podoba mi się także ze względu na określenie: "Taśma" - domyślam się, że chodzi tutaj o życie? Wspomnieć też muszę, że zachowany został smak w języku opisu poszczególnych momentów dziejowych. Widać ślady fascynacji Andrzejem Wajdą, a to się w mych oczach chwali. Pozdrawiam - K.A.M. PS Aż mnie ściska, że nie mogę jakiejś wady "wyścibnąć":D

Wiersz jest naprawdę wysoce refleksyjny, bogaty w myśli oryginalne, ale słuszne. Człowiek jako temat wiersza problemowego - to było nie raz - innowatorskie pozostają ujęcie i forma. Rym: "Legio - jedno" jest nieco wyświechtany, trąca prostotą na tyle silnie, że gwałci ideowość przekazu. Generalnie więc ode mnie poparcie dla takiej liryki, choć jeden znalazłem mankament (widziany oczywiście subiektywnie). Pozdrawiam - K.A.M.

Ciekawa, co przyznam, miniaturka Miniaturki jaką zdaje się być Kosmos. "Cora bliżej" - to już sugeruje, że nadchodzi nieubłagane. Uroczy, nastrojowy wiersz. Pozdrawiam - K.A.M.

Ten wiersz ma pewien klimat. Obawiam się jednak, że jest zbytnio: "przeintelektualizowany" w sensie komplikacji stylistycznych i językowych w każdej z trzech zwrotek. Sens przez to ucieka - wydaje się, że zbytnio ukryty jest za kurtyną artystyczną. Pozdrawiam - K.A.M.

Ciekawe, ale nie tak treściwe jak umieszczona ostatnio miniaturka. Środki stylistyczne wydaję się być użyte "na siłę", niektóre nic nie wnoszą. Faktycznie jednak występują w tym wierszu znamiona wszelako inspirującej liryczności. Pozdrawiam - K.A.M.

Bardzo dobrze, że wstawiłaś tę myśl. Jestem pod wrażeniem formy, a już najbardziej podoba mi się: "po odpoczywały" - wiem, wiem, powtarzam się, ale mam powód. Wiersz musi nabrać pewnej magii nim się nim podzielimy ze światem - świetna myśl. Tak mało słów, a tak mądrze. Pozdrawiam - K.A.M.

Wiersz jest z pewnością dziełem autentycznym. Opowiada nam historię pozornie błahą, bo o miłości - o tej napisano już wiele. Sztuką jest wyłuskanie nieodkrytego fragmentu mozaiki szczęścia, jakie stanowi wspaniałe ludzkie uczucie. Oryginalność została uzyskana dzięki formie poniekąd manifestu: "Wzajemności odmawiamy jej". Wymowa wiersza jest subiektywna - to prawda, ale każdy chyba czytelnik będzie po lekturze miał świadomość straty, na którą sami sobie pozwalamy. Nie jest to jednak nic nowego - od dawna człowiek człowiekowi wilkiem, a miłości piratem. Dziękuję - chociażby za to, że mogłem tak wiele rzeczy dzięki owej miniaturce sobie uświadomić. Zarzut może brzmieć, że głoszone są tu zwykłe truizmy, ale to sprawa osobistego wrażenie, którego ja z pewnością nie podzielam. Pozdrawiam - K.A.M.

Ta zmiana wygląda bardzo korzystnie. Naprawdę - wzmocnienie i w dodatku zgodnie z moim zamysłem. Pozdrawiam raz jeszcze.

O bardzo dziękuję za pomoc. Faktycznie "kałamarz" mógł się "zmęczyć". Pozdrawiam.

jestem kim jestem – szary człowiek element mozaiki szklanej zwyczajny rozum w cieniu powiek rozlane myśli jak atrament atrament zwykły błękit śniady pigmenty lepkie i niezwykłe we krwistych kroplach kałamarzy litera rodzi się i niknie litera wtedy mi podpowie gdzie kropkę dodać gdzie przecinek i gdzie zostawić pustosłowie żeby na wieczny iść spoczynek odpocznie po mnie ten kałamarz pełen pigmentów wypalonych opowieść skończy się zbyt szara by kleks choć został ocalony

Mogę poprosić o gatunkową przynależność tego wiersza. Widziałem u paru narrację przed wierszem, ale to formą przypomina karkołomnie strugany fragment czegoś w stylu powieści poetyckiej. Proszę o poprawienie literówek i błędów gramatycznych. Oryginalność jest dobra, ale musi paradoksalnie opierać się na poprawności. Pozdrawiam. PS Po poprawkach, ocenię treść, bo póki co zaślepia mnie wadliwa kontrukcja - raz quasi-rytmiczna, a za chwilę quasi-narracyjna. Pomysł ciekawy, lecz wykonanie pozostawia wiele do życzenia.

Jeśli już "pyskówka" to skierowana do tego który ją zaczął. Proszę zauważyć jak ten pan podstępnie schował się za pańskimi plecami. Dziwię się, że chce się panu w ogóle poprawić na forum poświęconemu poezji i to w dziale "Wiersze gotowe" czyjeś błędy ortograficzne? Pana wiersze wykazują się dużym wyczuciem lirycznej estetyki. Raczej im niech pan poświęci swój czas i talent zamiast poprawiać innym "ó" na "u" bo od tego są szkoły i to w zakresie podstawowym. Umieszczanie co rusz innego paszkwila z bykami obraża wszystkich pozostałych i zaniża wręcz żenująco poziom tego portalu. Mówiąc krótko: nie chce się w takim miejscu umieszczać czegokolwiek, tak jak człowiek nie bawi się już łopatką w piaskownicy bo sąsiedzi stukali by się znacząco w czoło. "Wiersze gotowe" do czegoś zobowiązują, tymczasem raz za razem ów autor niemiłosiernie kaleczy polski język i domaga się jeszcze oceny tego co rzekomo stworzył. Pan widział? - gdzieś tam pyta czy to genialne? Tak jak w kościele nie wypada przeklinać tak pod szmirą nie wypada używać słowa genialne! Raczej debilne bo skoro ktoś nie potrafi poprawnie pisać to czego się spodziewać po napisanych przez niego bardziej zaawansowanych w tym samym, nieprzystępnym dla jego percepcji języku, formach? Żenada i chowanie się za lepszych od siebie! Jak w tym przypadku za co najmocniej pana przepraszam bo moja odpowiedź była skierowana do tego chultaja (ciekawe czy załapie ironię?) za pańskimi plecami. =-= Ja widzę i doceniam szczerze jedno, Pan/Pani zna się na rzeczy i to naprawdę w skali poważnej. Dziękuję, że docenienie mej estetyki, która i tak do "perfumerii" ma jeszcze daleko. Prędzej jestem póki co w antonimie dla powyższego (vide: "szambo to nie pefrumeria!"; autor: o. Erektor). Pozdrawiam serdecznie. PS Odnośnie błędów, przewrotnie: co nas nie zabije, to nas wzmocni:d

Bardzo ładne wyrażenie: "wydeptane myśli". Podoba mi się oddzielenie słowa:"gasnę"; bardzo ładne wskazanie na okoliczność. Miniaturka jest urocza, ma więcej treści co nie jeden quasi-poemat na tymże forum. Pozdrawiam. PS Dobrze, że jednak zostałaś:)

Oczywiście to były moje nietrafne może sugestie. Zawodowy krytyk wie lepie, nie zaprzeczam. Pozdrawiam.

Ja nie nazwałem siebie krytykie - nigdy. To, że roman stosuje "skrót myślowy" nie oznacza, że jest to w jakikilwiem sposób uprawdopodobnione. Ale może jednak odrobinę uprzejmości. Jeśli to Twoja praca, OK. Niewskazane jest jednak obrażanie innych za to, co widzą. Ostatecznie przystałem na argumenty Poszlaki, ale oczywiście o tym wspomnieć nie łaska. Twierdziłem, że mogą być problemy w wydawnictwie, a o tym "coś" wiem, chociażby ze słyszenia. Może by tak kierować pyskówkę do tych co ją zaczęli? Pozdrawiam.

Prośba powyższa nieaktualna. Pozdrawiam. PS Wytłumaczenie? [url]http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=62678[/url] ; mój ostatni komentarz pod wierszem Ani.

Wiersz mówi zawsze coś innego każdy inaczej widzi słowa a drutu braknie kolczastego by coś bezpiecznie móc zachować:D Mówi o tym właśnie, że z czasem możemy niepotrzebnie "odkryć maskę", przekroczyć granicę. To jest krzyk osoby mówiącej, która chce pozostać zagadką. Napięcie rośnie zatem wraz z upływem treści. To ostatnia partia powinna być prędzej napisana z wielkich liter, żeby wskazać na złość i strach przed tym, co nieuniknione. Według mnie Pozdrawiam.

Polecam serdecznie. Czasem jest gorąco, to fakt. Niemniej warto. Pozdrawiam. PS Czekamy na następne wiersze.

Takie tłumaczenie nie będzie niestety dostatecznym argumentem przy ocenie korektorów wydawnictwa, w którym złożymy wniosek o wydanie tomiku. Do tej pory w poezji niewiele razy stosowano wyrafinowane zabiegi intonacji pozawerbalnej w druku, najbardziej znany przykład - "BRAK" w "Fortepianie Chopina". Uzasadnienie Poszlaki jest wytłumaczeniem dla mnie. Jednak zawsze można słowa krzyczane zastąpić grą słów, domysłem. Pozdrawiam.

Kolorowe radzę wyeksponować, gdyż jest szczególnie refleksyjne. W nim wg mnie jest "dusza" wiersza. Utwór jest wielką zagadką. Tajemniczości dodają: forma, niedopowiedzenie, nieobecność znaków interpunkcyjnych. Treść językowo poprawna. Artystycznie - dla mnie - także. Zawiera pewną kompozycję, koloryt uniwersalnej wartości opisanej jak gdyby "chwila" stała się dla wiersza inspiracją. Pozdrawiam -K.A.M.

No tak, ale "A, B, C...." to są zwykłe drukowane litery. A nazwy miesięcy piszemy z małej [źródło podane wyżej]. Alfabet zamknięty, bo się zamknąć da. Liczy nieskończone. Za 1000 jest 1001, jak można to pominąć? Wracając do liter, ich "wielkości" nie uzasadnia treść wiersza. No chyba, że graficzna prezencja -wtedy owszem, ale skutek może być różny. Przedział? Może: "1 2 3 4 5... aż do...". Pozdrawiam. PS Moje propozycje uzasadniają zamiłowania do poprawności formy. Zawsze uważam, że ekspresja hipergraficznej pomocniczości może łatwo stać się murem broniącym dostępu do meritum. Niemniej stylowe operacje graficzne z pewnością dodają smaku. Ale we wszystkim: [color=FF9999]aurea medioctritas[/color].