Krzysztof Adam Meler

Wcale nie kicz - novum, co cenię. Umiesz operować słowem, uplastyczniać je. Stworzony obraz jest ciekawy i przejrzysty, tęczowy w ujęciu pozytywnym. Potwierdzasz, że zawsze lepiej ująć coś inaczej, niż sięgać po "zaszłe" i z bufońską precyzją czcić patos. Liczę na kolejne owoce pracy...

Ja odsyłam wobec tego obydwu Panów na nowe forum - [url]www.poezja.ort[/url]. Tam zamiast "Wesela..." ułożycie wspólnie taniec chocholi.

Pomyślałe, że za a a a a a a a a a a a... też pan mnie obsztorcuje, bo pewnie nic panu nie mówi? Proszę odsłuchać tego kawałka Der Holle Rache kocht in meinem Herzen www.amazon.com/Opera-Pleasure-Mozarts-Magic-Highlights/dp/B0000269YX/ref=sr_1_1/102-3315642-4150557?ie=UTF8&s=music&qid=1192366493&sr=8-1 Doprawdy się nie rozumiemy. Tu nie forum muzyczne, drogi Panie. Robienie ze mnie oszołoma, nieznającego się na Pańskim urojonym hobby, zaczyna mnie powoli irytować, ale to tylko dowód Pana chorej ambicji. Treść to dno, a tylko tę się tu ocenia.

Jakiej choroby? Chodzi panu o podmiot wiersza, czy jak? Ktoś przygrywa na pianinie i śpiewa, czy to tak trudno pojąć To prosty wiersz. Cicho - licho się nie podoba? :) Dziś do wieczora proszę ułożyć klasycznie zrymowany sonet, z dokładnymi (jak u Staffa) rymami (temat: Aria "Non so piu..." Mozarta). Żadnych asonansów i konsonansów. Powiedzmy abba abba. Jeszcze na temat trywializacji: pan najwyraźniej nie zrozumiał tego wiersza.Wesele Figara i inne opery Mozarta były czymś wyjątkowym w jego czasach. Podobni panu twierdzili, że trywializuje muzykę i Non so piu... czy Der Holle Rache kocht in meinem Herzen brzmią niepoważnie. Umarł w niełasce, zapomniany, ale kto dziś słucha Salieriego, nadętego bufona który przeciwstawiał się zwiewnej muzyce Mozarta? Oczywisty brak klasy to Pana najkrótsza charakterystyka. Tworzy na orgu się wiersze, a nie teksty piosenek, oper etc. Dlatego też jakość wymagana jest właściwa poezji - odkrywcza i urzekająca. Istnieje różnica między byciem śmiesznym, a żałosnym. Jej zacieranie grozi fanaberią, do której próbuje się mnie uwikłać. Wyzwanie odrzucam, bo nie czuję konieczności odpowiadania na wyzwanie kogoś, kto nie rozumie tematyki forum. Logicznym jest, że teksty arii, nawet tych najpiękniejszych, stanowią zwykle dodatek do piękna muzyki. Wiersz jest samodzielnym pięknem - stąd jego urok i wymagania. Rym częstochowski - to tu wystarczająca diagnoza kiczu [vide: cicho-licho]phi

Cicho - licho brzdąk plumk tiu tiu tiu - to jednak decyduje raczej o czym innym niż teza w komentarzu wyżej. Drastyczne prowincjalizowanie artyzmu jest tutaj bardziej trafnym zapisem choroby.

Powtarza Pan swoje "Non so piu...", nie rozumiejąc sensu, którego ja nie mam czasu ani przyjemności Wzburzonemu tłumaczyć.

Pan się pogubił, choć gra bufona: "To jest podręcznikowy przykład urojenia. Rytm to wyraz treści, a nie determinatywa. Odradzam dalsze próby, jeśli jakość nie zmieni się na lepsze o minimum (tyle:) procent. " Wykazałem, że rytm jest tu wyrazem treści, podałem link do strony gdzie w scenerii opery Wesele Figara jest zastosowany podobny zabieg: "poddaje się podniecającemu rytmowi pieśni prowadzonej bardzo dynamicznie, niemal w zadyszce" Wykazałem, dlaczego noc: "Christine Schäfer, z czarną przepaską na oczach" w której słychać tylko arię "Non so piu..." W kontekście tego, pan zmienia swoje wcześniejsze zarzuty i właściwie sam już nie wie, czego chce a w rezultacie oburza. Determiantywa? Owszem, ale u kogo? Co ma pan właściwie do zarzucenia temu wierszowi? Tempo w kontekście treści? Urojenia? Niechże się pan zdecyduje, zajrzał pan w ogóle na stronę z opisem scenerii Wesela Figara? Cherubin jeździ na rowerze, czarna przepaska na oczach, bałagan to normalne? Też uroiło się komuś? Wytłumaczyłem się, dlaczego tak widzę arię po swojemu i podałem przykład, że ktoś widział ją w podobny sposób. Poezja to nie jest imperatyw kontekstu - tu liczy się nowość, dziewiczość, a nie powielanie. Niestety dla Pana nie jest to scena, ale obraz życia, które się toczy rzeczywiście w kółko, ale nie wymaga nikt owych meandrów specyfikacji. Pan uchodzić może w swych oczach za teoretyka - najwyżej, bo lekkość i coś, co zowią tutaj novum, to chyba nie Pańska bajka czy nawet opera. Pozdrawiam. PS Można było na początku zamieścić, że to nowa wizja sztuki scenicznej, miast ze mnie robić nieuka. Tak się składa, że podstawę wiedzy i w tym temacie posiadam, a to, że mechanizm hipnozy jest nadto sztuczny stanowi już tylko problem autora.

Tu się nie kończy ani nie zaczyna świat. Pokory :) Pozdrawiam Wyuzdana riposta, choć riposta. Nieakceptacja krytycznej opini - dowód przerośniętej ambicji. Bufonada - wynik reakcji. Przewidywana riposta? Wyuzdana... kręć się kręć wrzeciono

Ewenementem inercji światów racjonalnego z irracjonalnym, w środowisku rekwizytów retrospektywnych świadomości względem metafizycznych iluminacji wspomnień świnie, krowy, plebania a nawet utrwalona w opozycji do nich subiektywna megaskala odzwierciedlona przez gwiazdy i noc staje się tłem, korą mózgową dla toczących się wewnątrz a zarazem poza nią myśli nie uwzględniających swojej macierzy. Czy tak wygląda luźna dyskusja dwóch ludzi? ;) A poważnie: dopiero co padł zarzut o rytmie, a przecież link uzasadnia i tempo i noc (czarna opaska na oczach). Tam też są przedmioty, schody, liście, szyby, pióra, jeden wielki bałagan utworzony z rzeczy zwykłych. I wśród tego bajzlu słychać nagle "Non so piou...", jak latarnia, drogowskaz dla drugiej osoby. Czy wiersz musi być zawsze ubrany w pompatyczne słowa, deklamowany wzruszonym głosem, a słuchający go w krawaty i garniturki? Taka jest forma wyrazu mojego, użyłem zwykłych przyziemnych rekwizytów i to wszystko jest kontrastem dla wspaniałych trzech słów anielskiej pieśni: "Non so piu..." Pozdrawiam. Tyle, że ja umiem nadać nawet skomplikowanej doborem językowym opinii wektor skierowany na sens i przekaz. Powyższy popis (vide: akapit pierwszy odpowiedzi) retoryczny przerabialiśmy tu nie raz. Pokory...

Może naświetlę jeszcze, czemu noc skojarzyła mi się z arią "Non so piu..." i jak widać nie tylko mnie (vide czarna opaska) [...] słynne - moje ulubione - "Non so piu cosa son, cosa faccio" Cherubina (Christine Schäfer, z czarną przepaską na oczach, poddaje się podniecającemu rytmowi pieśni prowadzonej bardzo dynamicznie, niemal w zadyszce) [...] ruchmuzyczny.pl/PelnyArtykul.php?Id=471 A tu można odsłuchać kawałek: www.merlin.com.pl/frontend/browse/product/4,316096.html To raczej elementem niemojego świadka jest przekonanie o niesłychanej trafności własnej paraleli - błąd.

To jest podręcznikowy przykład urojenia. Rytm to wyraz treści, a nie determinatywa. Odradzam dalsze próby, jeśli jakość nie zmieni się na lepsze o minimum (tyle:) procent.

Jestem oburzony czyjąś butnością!

Chcesz rozbić taflę szkła, a ona się ugina i tam są wszyscy, a naprzeciw Ty... PS Właściwie: "Tego chcę" - chcieć czego?

Ja proszę - stop bykom w sieci! Ciekawe ujęcie tego, że niepoprawne jest zauważanie błędów w postępowaniu mniejszości, bo zaraz ktoś "tolerancyjny" stanie w obronie jednostki. Zgadzam się z takim punktem widzenia, w więc akceptuję ideę wiersza.

Kojące jest dla mnie po lekturze tylko "Wyloguj". afk:/

Nie znaczy wcale, że jesteśmy tacy źli;) Protest przeciw protestom przeciw inności. Z matematycznego punktu widzenia, jeśli dorzucisz protest przeciw powyższemu, znajdziesz się w punkcie wyjścia. Poezja, od której nie ma już odwrotu. Plus nieskończoność...

Wymyśliłaś...

Moim zdaniem coś nowego - z pewnością daleko od chorego patosu, którym karmić mnie zwykli (lub: zwykł) pewien pan... Nie można pochopnie oceniać wiersza, gdy ma się problemy z analizą poezji w ogóle. Nie wypada głosić niesmacznych peror ad personam samemu będąc dość nieudacznym. Pozdrawiam, mając ogół w rowku;p

Pisać - czasu szkoda... afk good bye and good luck -----*----- ----* *---- ---* *--- --* *-- -* *- * *

podanie składam o skrócenie życia do stóp od zawsze Najwyższej Instancji wniosek formalny ze mną w załączniku jako dowodem w poruszonej sprawie prośbę uzasadniam wyraźnym zmęczeniem które dowodzi niechęci do czynu bezproduktywny jest zatem mój obiekt w zapisie liczby porządkowej polecam przenieść o rubrykę wyżej do rozpatrzenia opinii i wniosku o zgodne z prawem kadencji skrócenie życia co chętnie złoży się do łóżka obowiązkowo proszę Najwyższą o rozpatrzenie prośby pozytywne dodając szczere z poważaniem imię nazwisko czytelnym podpisem

Dwie uwagi niejako symboliczne, nader, co cenię, subiektywne: nie podoba mi się rozbicie w drugiej zwrotce, "Opuszczeni" napisałbym małą literą, aby utrzymać swoiście ironiczny ton peelowski. Wiersz jest neomodernistyczny, a zatem trudno zarzucić mu grafomanię. Mamy raczej do czynienia z "przecieraniem nowych szlaków", z budowaniem warsztatu, zbieraniem materiałów, które potem pomogą zabłysznąć. Czekam na dalsze kroki. Radzę udoskonalić słownictwo, uczynić je bardziej wyszukanym. Najgorsze bowiem co w ogóle można w wierszu spotkać, to jest miksowanie udanych metafor, złożeń ze swoistą panoramą kiczu. Niemniej wierzę, że uda się udoskonalić, a wiarę mam na tyle silną, że zaczynam się powtarzać;) Pozdrawiam - K.A.M.

to chyba tekst Krzysztofa Adama Melera, czy nie? Niestety nie mój. Pozdrawiam pełen obaw o posądzenie ;) PS Ja nie robię byczków gramatycznych...

"Instant, czyli bez gotowania..." - oto reklama zupki w proszku:P Wiersz jakże nowoczesny i nie widać w nim konserwantów:D

No na gg nie stwierdzam łamania Regulaminu. Nie moja też wina, że nie umiałeś napisać paru słów poprawnie. Nie jątrzę zatem, a wspominam.

no, fajny film!;) Oglądałem ze sto razy:) Anthony rlz:D