bazyl_prost

przepraszam za literówki opieszałe, ważna myśl, wej życie...

olcha nie poczerniała

jak jasne światelko nuta szczęścia pod opieką ciągle z nami mniej niż nadzieja więcej niż nic

cos dla P.K.Dicka

jeśli to dla mnie to bez sensu

przemijający Brutalizm dodaj do ulubionych monumentalne musi być twarde wielkie mury betonu bywało mocno i czerwono który silniejszy najważniejszy przemija sturm und drang jak podmuch nikły niemy i obrażalski

ale zabombiłeś, jak psia kupa

komety światła skokowy tryb ewolucji gdy nie było ptaków

a czerwona księga? to jakiś brutalizm?

chęci zawiłe córka jak kwiat większy od kuli ziemskiej odbiera miłość matce matka pominięta jest nienawiścią zagrożenie dynastii a syn ciągle w wodzie do smierci tylko wódka to rozumie

tak , czuć trzeba wszystko jest jakimś sensem, nie tylko walką czysty umysł bez skaz jest niebem, nie kieratem

naukowy kryzys życia

dziękuję za klasyfikacje, nie trafna

Haniu droga zamawiamy wypieki twoje nienaganne nie przesłodzisz nie możesz ufam tylko skąd ta kapusta wokół chleba wielkie nieba nie bądź dla nas zbyt gorzka ni kwaśna czy twoje przeprosiny udane? czy nadal jesteś zagubiona w czasie i przestrzeni

życie niepokalane

nic z migdałami budzi złe nastroje , migdały chwilowo odradzam też

co nam upieczesz z okazji udanych przeprosin? byle nie tort tenisowy...

ludzie nie są moją własnością dlatego nie chcę mieszać tylko uświadamiać

jadowite rośliny życie nie lubi byc zamkniete wszystko jest potrzebny ogrodnik

żelazny pająk nad nami lęk nic po nim iluzja nie nami zaklęte połacie śmierci tak złej jak jego widok Gaja oddaje sens wszystkiemu wiecznie chce piękna odpowiedniość daje zło jest już znane

pewnie , no alarms and no surprises

już nie jest tak jak dawniej skalpelem cięta więź zegar kobiety stracił sens krew płynie gdy przegryzasz więź respekt czują wszyscy i wiesz tabu dotykam odrobinę nauka śmiesznie przemądrzała a pielęgniarki kradną łożyska na maseczkę upiększającą

z nadmiaru tlenku węgla?

życie wieczne nigdy sprzeczne z sobą samym

życie standaryzowane sto lat a na końcu stypa