Krzysztof

Spróbuję może.

Dzięki. Postaram się dopracować ten rytm, chociaż widzę tu specyficzny sposób czytania, który pomaga dotarć do słuchaczy.

Rymy tu takie śpiewane moim zdaniem, lekko się umieszczają w tekście.

Dziękuję za spędzone chwile.

Obawiam się, nie uda się uratować wiersza.

Trochę nie udało się mi rozwinąć tą myśl, którą chciałem. Czegoś zabrakło.

Czytam, i nic :). Niektóre z tych rymów są dobre. Nie trzeba wszystkiego walić do kupy :).

Dziwnie, bo musiałoby podkreślać niechęć do własnego życia, bo na ten moment trwa trudny okres, jakiś przełom

Wpadaj :)

Mój cytat! :)

Dzięki za komentarze. Pozdrawiam

Co konkretniej można dopieścić?

"Optymizmu". Coś nigdy jeszcze nie słyszałem, żeby ktoś powiedział na jakikolwiek utwór "zbyt pesymistyczne". Słyszę tylko zarzuty optymizmu, choć dużo kto nie poznał naprawdę tego zdrowego optymizmu.

Coś może dodać?

Dzięki za komentarze. Wpadajcie jeszcze :)

podjąłem walkę przeciw sobie chciałem zmienić swoje życie bolało gdy tępym nożem kroiłem słabość trudno było stawiać każdy krok trudno dyszeć trudno żyć cisza szeptała że już zwyciężyłem co za radość chyba jednak przegrałem bo siebie zgubiłem więc kto ja teraz?

wypędziłem Boga z duszy on wyszedł nie miał mi za złe zostawił w sercu miłość jakby zapomniał potem powiedział ażebym ją zachował bo jeszcze wróci

Podejrzewam, że dużo komu zabraknie. Inaczej odbieram poezję. A tymbardziej jestem z Wilna, co też dużo znaczy :)

Wszystko jest względne. Zależy jak spojrzeć. Wiersz dobry. Właśnie coś, co do mnie przemawia :).

Wszystko starałem się przekazać w mowie potocznej, tak, jak gadamy ;). Poza tym starałem się zachować lekkość, nie skuć wiersz, jak jest nieskuta przyjaźń. To dlatego tak nie mało błędów, i może trudnych do przyjęcia wypowiedzeń, jednak w moim otoczeniu przyjęty utwór był właśnie tak, jak oczekiwałem. Nie chętnie cokolwiek zmieniałbym, jeśli tylko konkretne propozycje postąpią :).

Szara codzienność Szarym nożem chce mnie zakroić Coś mnie unosi do góry Gdzie codzienność nie sięga Gdzie nie jestem sobą - Jestem samym życiem

Nie wczoraj, nie jutro, a dziś, Taki nadzwyczajny? Nie, taki zwykły, Wraca pieszo do domu Krzyś. Idzie, stawia noga za nogą. Jest taki jak wszyscy… Nie, jest sobą! I ta wolność dla niego, i z nim, I ta droga, i domy, i dym. Idzie nie jeden. Tak trzeba? Nie, tak wyszło, Że z Wiktorem idzie Krzysztof… Wiktor nie jest zwykły, lecz też jest sobą, Też idzie, stawia noga za nogą. Cóż idą, Wiktor z gitarą. A Krzyś? Z parasolem. Popadli pod deszcz, byli w szkole, A teraz idą, do domu wracają, Jak zawsze w tempie, gadają. Trochę o sprawach codziennych, snują plany: O której i gdzie się spotkają rano. Zmieniają temat, o chmurach mówią, O słońcu, o tym wszystkim, co lubią. I, że życie jest piękne, mówią. Tak idą po moście, skrzyżowanie mijają Z kominów sączy się dym i ptaki fruwają… No cóż, wiele niewiele, A idą dwaj przyjaciele. Idzie Wiktor, i Krzyś z nim, A dla nich ta wolność, i życie, i dym.

Mile widziałbym wszelką krytykę, przydałaby mi się. Szarość musi być, ale bez przesady. Szkoda, że pani spędza część życia srając, gdy można cieszyć się tymi chwilami.

72h

Często brakuje nam optyminu i werwy I szarymi myślami zabijamy natchnienie, Na życie i los swój narzekamy bez przerwy, Narzekamy ciągle na szare istnienie. Oskarżamy w głupocie wszelką nadzieję, Nie pozwalając optymizmu zabłysnąć, Stwarzamy sobie ciemną ideję, I już nie możemy z niej wybrnąć. W pamięci utrwala się tylko przegrana, Zasłaniając piękne wspomnienia, Cała przeszłość zamienia się w dramat, Całe życie w kolebkę cierpienia. Więc pędźmy od siebie tą szarość, I nie pozwólmy odejść w ukrycie, Niech w sercu gorącym trwa radość, Niech w każdym człowieku trwa życie! *Optymin - myśli i nastawienia wzmacniające poczucie radości i szczęścia