agnieszka puczynska

ech, Kai - z pozoru może i tak wygląda:) ale teraz czytam i sama widze, że mi nie wyszło:) aga

na trzech strunach grał melodię zabawną wielce lichy kościół z korzeniami pod murem klepka klepce nie jest równa bajka bajce nie jest pierwsza łza poszła do diabła drugą znalazł gawędziarz stary zakopał za płotem trzecia w strunie zaśpiewała tak fałszywie beznadziejnie plotły razem trzy po trzy coś

znów stojąc obok- czytałam Twoje lepsze wiersze, ale ten jest - wiesz - ... nie polemizuję; nigdy wcześniej nie myślałam tak...o kuchni, mało - za mało -solnych i takich tam... usta zamykam- aga

może i masz rację, ja w tej chwili mam chaos w głowie, przemyślę na pewno, aga

nie w chmurach tańczyć winnam wiem łąka była zielona na niej maków pięć i smutek mierzony kruchością ramion głos zastygał powoli w koronach żywych kamieni nie w chmurach winnam- krawędź przecina biel nadgarstka łąka była czerwona wiem

nie ma nic wspanialszego od nieszczęśliwego poety- kiedy gubi złotą podkowę - tworzy obok stoję i podziwiam wiersz jak łza czysty aga

owszem znajomy:) to tytuł obrazu, pozdrawiam, aga

ofiarowała Ifigenia na płótnie pocałunek pychy wielbić ją za to miały rzesze głupich kochanków i ta stara kołatka głucha bez słoneczników pobiegła boso naiwnie do- klasyków tępy odgłos zęby wbijał w powietrze mówili oślepła ale to demony wczorajsze głośno straszą tak by laska biała zwątpienie znalazła

a ja nie smutek widzę, ale delikatną nutkę ironii - autoironii (?), może z domieszką cynizmu wobec..., coż, może w królestwie ślepców się znalazłam, pozdrawiam, aga

, aż tylko mam nie. jasność - .................................. utkałeś precyzyjnie tę pajęczynę słowa i nie.słowa- ................................. zabieram do ulubionych, aga

żabki, myszki - kotka dodaj to nie będzie mi już szkoda napisać jak krzywdzisz bardzo nas tu tą rozstania farsą próbując wpisać się w klimat, pozdrawiam i proszę - litości!:) no i dziękuję za wskazówkę co do liczby głosek i wersów, sama nigdy bym się nie doliczyła, aga

ojej.... aga

...

Adamie, w prawdziwy zachwyt wprawia mnie to arcydzieło:) Coż za muza tak natchnęła rękę mistrza? Te "O!" przyprawiają mnie o zawrót głowy, toż to prawdziwe cudo!!!!!!!!!!!! Powiem tylko O!O!O! aga

Pelmanie drogi, z tą trzecią strofą tak właśnie było na początku, ale zamieniłam te wersy - zbyt ostre przejście z drugiej strofki - tak mi się zdawało:) z drzwiami pomyślę, bo to trochę koliduje z moim zamysłem, ale dzięki:) aga

niech ust faryzeusze nie otwierają drzwi słyszę skrzypią po schodach zagrała na anioł pański złamana belka lewej komory strachu puk puk głucho zgrzyta obok

Wiersz jest skończony wtedy, gdy autor powiedział już wszystko, sztuczne go rozbudowywanie jest bez sensu, a ubieranie w stosy metafor dla zaspokojenia tanich gustów graniczy z tandetą. Refleksja, którą snujesz powoli, nie jest ani nachalna, ani zbyt rozmyta, może oczywista i przekazywana już przez wielu na różne sposoby, ale na pewno nie nazwałabym tego tekstu słabym. :)aga p.s. wybacz, ocen nie stawiam za wiersze nigdy:)))))

z tego szaraka to całkiem mądry człowiek, jeśli dobrze czytam:) pozdrawiam aga

ja nie odejdę dla zabawy waszej bo nie taka modlitwa pozwalała oddychać i nie ten czarny przesmyk ściany zbierał słowa jak zapałki ta miękka dolina dławi i boli struna pęka w gardle tysiącem gwoździ prosi juz późno...

podoba mi się, zarówno forma, jak i treść ostatnia strofa wydaje mi się zbędną, ale wybacz, mam tendencje do skracania i pozostawiania ostatniego słowa czytelnikowi, pozdrawiam aga

Magda już napisała, tylko dodam, że z winem bym wyrzuciła, spróbuj rozwinąć inaczej:) pozdrawiam aga

a pomaluję no i faktycznie nie całkiem martwa:) Kai, pocałunek powiadasz..., hmm:)

dwa dzbany budują kruchą materię uśmiechu łagodną strukturę twarzy on niemrawo przesuwa ułamek światła zdejmując z powiek niedojrzały kłos snu dnia wczorajszego rozlany kolor tworzy drewniany pejzaż tylko jej bioder kształt lżejszy niż powietrze pchnie inaczej niż tępy ugier tła on soczystą czerwień zamienia w maki sadzi jej ziarno w pustych dzbanach buduje naturę martwą wciąż

no rzeczywiście niezły kawałek gliny, gdyby go tylko rymów pozbawić, bo nie bardzo widzę tu dla nich miejsce w takich układach oraz troszkę ukonkretnić - to już bardzo subiektywna uwaga, ale wiesz, że mam tendencje do oszczędności słownej:) pozdrawiam aga

no tak panowie:) głowy aniołowi ścinać nie zamierzam, niech sobie swobodnie opada jak nastrój w tym wierszu:) pozdrawiam aga