agnieszka puczynska

Wiatru gawędzenie połamane ciszą cienia smugi białej, co spać dziś nie może, namiętności chwilę smutkiem upokorzy, jak dziewka spłoszona biodrem zakołysze okrągłym i śmiałym. Potem bezszelestnie liściem się okryje, niczym wstydem anioł nie upadły jeszcze. Nad stu niebios bramą głowę swą pochyli i pokorna zwiędnie. Zapytaj raz jeszcze, choć ci nie odpowiem, kiedy w uwielbieniu będziesz składał ręce szukając potęgi w mym przeklętym słowie, które tylko w tobie znaczyć wiele będzie, dla innych zaś zawsze pustym pozostanie i na stosie spłonie, i jak sen odejdzie.

Agnieszko!!!! tylko w milczeniu słowo tylko w ciemności światło tylko w umieraniu życie na pustym niebie jasny jest lot sokoła :)przypominam Ci tę pieśń, czytaj -śpiewaj ją sobie często pozdrawiam aga

dotykam ziemi choć jej smaku nie znam, dotykam słowa, choć niedawno dopiero zaczęło znaczyć, dotykam efemerydy, która jak bańka mydlana pęknie w końcu....to jest to dopełnienie, którego mi było brak... chylę głowę aga

Bardzo dobry tekst i faktycznie można poczuć ciężar strachu i wysokości, mimo iż jak zwykle Twoja ekonomia słowa jest ....wiesz... Będę czytała często, jak i te inne Twoje perełki, zwłaszcza, jak się drukiem ukażą:) ................................. aga

ależ zamieszanie..... a jego powód - ojej- ... zaczynam wierzyć, że Darwin miał rację, a niektórzy chyba za wcześnie z drzewa zeszli:) i - ojej - proszę komentuj teksty, nie osoby..., albo zgłoś się do Lepperka, on potrzebuje krzykaczy:) pozdrawiam aga

ten ból jest bezradny i tak sobie myślę czy nie przesadziłam z jego eksponowaniem:) pozdrawiam

więc ja jedyna poza kołem wielbicieli pozostanę rymy męczą niemiłosiernie, forma ubrana w niby-regularną ma braki techniczne, ale sam przekaz zasługuje na uwagę. pozdrawiam aga

lęk w czarnej źrenicy krew boli proszę jak żebrak o zapomnienie wieczyste jak anioł o skrzydła nieśmiertelności jak ciało żądam głupiej wolności której brzuch pełny stopy zanurzam w Styksie i wiem na drugą stronę przechodzę bez obola bez

ść jak liść, iść, jak wiele niedpowiedzianych słów, którymi bawić się uwielbiam, więc i Ty znów zamknąłeś mi usta krytyka:) finał idealnie wygrany i w tej zabawie geometrię słowa zachowujesz i słowami jak klockami się bawisz, i semantycznym prawzorcem, od którego i ja chętnie odchodzę, a któremu Ty nowych brzmień łatwo nadajesz. Baw się Adamie, ucz się od dziecka co jeszcze zmanierowane nie jest i pięknie słowa po-tworzy:) pozdrawiam aga

Czasem trudno jest dodać komentarz do tekstu, który go nie potrzebuje i tak jest w tym przypadku właśnie. Mówiłam już, uczę się wielkich liter i pokory, teraz dodam, uczę się odczuwać...

więc sobie zaniemilczę... aga

Kai - to bardzo cichy jarmark, bo osobisty... Assire - masz troche racji, ale niedopowiedzialam celowo Leila - tego nie moge wykrzyczeć pozdrawiam i przepraszam za lakoniczność, ale miałam podły dzień aga

sprzedałam duszy kawałek szarlatanowi na straganie korale, koraliki, koguciki cukrowe za jeden grosik - ciało panie, panowie kupujcie obrazki malowane za grosik - kolorowe lalki, laleczki, uśmiechy głupie panowie, panie kupujcie tanio szarlatanowi kawałek na straganie nie

Coż, udam, że nie czytałam tych wszystkich komentarzy:) i dodam swój:) Wiesz Adamie, czekam nadal na tekst, do którego mogłabym się przyczepić, ale nie dajesz mi najmniejszej szansy... Twój wiersz jest bardzo dobry i jak zwykle idealne wyczucie słowa..., jego znaczenia...., oszczędność formy i...nie schylę głowy po raz trzeci, bo już pokory mnie nauczyłeś i trzymam ją nisko, popracuję nad swoimi tworami, a może i u mnie motyl jakiś się z poczwarki urodzi:) Ty już masz skrzydła...

krawędź tańczę sobie spadnę wiem i skrzydeł nie pozbieram ust mi za mało słów brak kiedy prawa do lewej ręka płacze tak sobie myślośnię niewyspany krok nie pierwszy w chmurach

skromny być nie musisz, wiesz...

Pelmanie drogi, gdybyś wiedział dlaczego...:)zapisane tak jak ma być czytane:) Kai- scio me nihil scire - wiem, że nic nie wiem, teraz jasne?

hm, pogłos ciszy i te ścięte głowy, ładne metafory, ale giną w całości, pozdrawiam aga:)

to koło perfekcyjne jest, bo początku nie ma ani końca, idalna struktura, której tylko poddać się trzeba i każde słowo wypowiedziane znaczenia już mieć nie będzie, po raz drugi chylę głowę tylko.... aga

pytasz co znaczy dosłownie? znaczy: wiem, że nie:) a jest to kawałek ze słynnego scio me nihil scire:) chyba to znasz:) a ta moja rzeczywistość właśnie się obudziła:) pozdrawiam aga

wiem jak ciężar słowo jaźń jak metafora kołysze brak snu podziękowanie za wiem jak łuk wygięta śpi rzeczywistość

razi mnie niedopracowanie słowa, rymy banalne czasem i całość nie w moim guście, ale pozdrawiam:) aga

pomijając ortografię, grafomanię i całą resztę, za jedno Cię podziwiam - za odwagę, bo ja umarłabym ze wstydu:) pisz dalej, tylko myśl nad tym, poezja to nie bułka z masłem podana na szybko i niestarannie:) pozdrawiam agnieszka

czasem trudniej mi poruszać się w sferze uczuć niż symboli, wiedzy, intertekstualizmów, uproszczeń; skracanie weszło mi w krew:) choć ktoś mnie nauczył wreszcie łączyć jedno z drugim i wdzięczna będę... pozdrawiam aga

a ja mówię pracuj, bo warto i pozdrawiam aga:)