Agnes

coś słyszałam właśnie że przygotowujesz skład ale nie myślałam że bedziemy mieć w tym swój mały "udział" :) hm...poważna sprawa...trzeba inaczej w takim razie do tego podejść :P pozdrawiam tym razem przedpołudniowo agnes

wg mnie z wiersza to w ogóle nie wynika, choć wiem jakie to uczucie, sama doświadczam właśnie takiej bezsenności, to jednak na to bym tu i w tym wierszu nie wpadła.... ale w pierwszej strofie nie zadajesz żadnego pytania, mówisz o tym że one się pojawiają, więc czytelnik nie wie co już wiesz....oczywiście wiem, chodzi o to ze peelka odnajduje jakieś odpowiedzi na jakieś bliżej nieokreślone pytania, ale to wlasnie powoduje że wiersz staje się niezrozumialy............a raczej zrozumialy tylko dla Ciebie :) szkoda że inaczej nie umiesz, bo ja nadal nie rozumiem tego zabiegu:) ale nieważne.... pozdr. jeszcze raz a

coś rzeczywiście łamie się w pierwszej strofie, ale zauważylam że raczej nie poprawiasz swoich wierszy, więc odpuszczam moralizatorstwo:) podobają mi się te myśli kursywą, widzę że zamieniłeś pomarancze na mandarynki, guzio :) sam wiersz ambiwalentnie, umiesz lepiej pozdr. a

hehe , usmiechnęlam się na końcu, choć może jednak lepiej "pochamuj się" :) nie powiem że to mistrzostwo świata, ani coś szalenie oryginalnego, ale zasługuje na zatrzymanie pozdr. a

witaj:) wg mnie ten wiersz to czysty przykład "poetyckiego" bełkotu. Piszesz że wiersz nie jest o bezsenności, a ostatnia strofa traktuje o niebie, niestety, albo ja jestem za mało inteligentna, ale jakoś sama bym nigdy na coś takiego nie wpadła. Nie wystarczy złożyć kilku ładnych zda, poenterować ich i wkleić jako wiersz. Czytam raczej uważnie, jeśli już decyduję się komentować, niestety tego utworu nijak nie mogę zrozumieć, a chyba nie o to chodzi w poezji, prawda? oczywiście mogę to jakoś interpretować po swojemu, bezsenność budząca się o piątej, to jak wstające Słońce itd itd. później motyw nieba...ale czemu akurat bezwartościowe jest to niebo? poproszę jakieś uzasadnienie tego epitetu. poza tym druga strofa to totalna zagadka, co już wiesz, nad czym otwierasz ten parasol? niby wiersz ładny, czyta się przyjemnie, ale sam przekaz, relacja pomiędzy nadawcą a adresatem nie jest jasna i klarowna. Używasz już metafor, za to plus, niebanalnie łączysz pewne słowa, jednak czegoś w tym brakuje, może dopracowania, przemyślenia...... pozdr. serdecznie agnes

Coolcie-Czarodzieju- co ten wiersz robi w warsztacie? plagiatujesz sam siebie?:P ehh...pewnie chcesz go dopracować.... ja nie mogę się nic a nic przyczepić bo wiersz znam taki jaki jest, do takiego jestem "przyzwyczajona" a że posiada swoj klimat to doradzić już chyba nie mogę. Jedynie III strofa może wydawać się "przekombinowana" pod względem językowym :) uwielbiam końcówkę i umroki :) pozdr. księżniczka agnes

Coolcie po pierwszym czytaniu denerwują literówki, popraw szybciutko: namiętnośĆ, rozbudZone, rozpĘdzone wrócę później coś więcej powiedzieć, bo czas mnie goni:) buziam Czarodzieju -agnes

ten wiersz wśród innych messkładów bardzo przyciaga, nazwałabym go "okazjonalnym" i może dobrze że zamieściłeś go dopiero teraz............ pozostawiam tylko swój ślad:) agnes

Jasiu, to po co Ty takie rzeczy piszesz skoro tysiące takich wierszy się pojawia? kk ma trochę inne założenia, ale nie będziemu tu o tym teraz dyskutować:)

no wiem, bo peel to chłopak, ale wiesz chodziło o przykład:) wiersz jest napisany w sposób archaiczny, te rymy, sam przyznasz, że do wykwintnych nie należą... poza tym sama tematyka, przynajmniej I strofy jest pamiętnikarsko-pocztówkowa, zero tu oryginalności, może nadawałoby się to na piosenkę hh, ale nie jest to poezja, sam o tym wiesz doskonale...nie ma metafor, ani jednej, chyba żem ślepa. to chyba wystarczy? pozdr.

oczywiście że jest to parodia, ale nawet pariodia musi być na poziomie (jeśli nie jest to wychodzi taki sam gniot), żeby móc do tego podejść poważnie. Ten wiersz jest jak żywcem ściągnięty z pamiętnika 13-latki (ewentualnie 13-letniego zakochanego chłopca), po co robić takie prowokacje? przecież takich wierszy pojawia się tu tysiące...jedyna różnica to taka że autorzy tamtych nie wiedzą że tego "poezją" nazwać nie można:)

tak, wiem, chodzi jednak nie tyle o sam wniosek co o sposób zapisu... nad tym drugim pomyślę skoro pierwszy zostaje:) pozdr.

widzę Kalino, że Ikar cały czas gdzieś w Tobie siedzi:) wiesz mi się podoba, ma odpowiedni klimat i dobrą pointę. Dość prozatrosko to napisałaś, ale co się będę czepiać:) pozdr. serdecznie agnes PS. nie będzie zadnej górskiej impresji?

Agato, to jest tak piękny wiersz że zatrzymałam się tutaj naprawdę na długo... jak zwykle u Ciebie niesamowity klimat, ale jest też przecież koncept doskonale pociągnięty, nie widzę zbędnych słów, wszystko przemyślane i dopracowane, ach, mogę tak jeszcze:) zabieram go sobie do ulubionych, a co, byleby mu było tam dobrze:) pozdr. ciepło agnes

Igo coś dobrego przedziera się przez ten tekst, jednak mam wrażenie że zabrakło Ci pomysłu na czwarte linijki strof ("więc nie mam nic" , " albo nie dla mnie"), nie jest to zbyt wykwintne i trochę psuje wrażenie. Jeśli coś z tym zrobisz masz plusa;) buziam/a

witaj Julio:) włożyłaś bardzo dużo pracy w ten tekst, pamiętam go wielokrotnie w warsztacie, oznacza to że jest dla Ciebie ważny, osobisty. Może dlatego widać jeszcze brak dystansu. jest coś w tym tekście, choć mało oryginalny, są fragmenty ( np. o śladach popiołu) godne zastanowienia. ogólne wrażenie ambiwalentne pozdr. a

Jasiu, ale tego nie da się konstruktywnie skomentować, bo nie można potraktować tego tekstu poważnie...

jak to Cię nikt nie komentuje, ja tam się skuszę:P wiersz już mam wydrukowany i na scianie od jakiegoś czasu, wiec teraz mogę jeszcze tylko dodać do ulubionych:P wiesz co myślę, obiektywnie nie umiem pozdr. a

no i to mi się podoba:) na serio, dla mnie dużo lepiej............czysty subiektywizm, ale jednak:) (kursywa też mogła zostać) wiem że ważne, ale chodzi o samo brzmienie... nie czepiam się już, układaj się z tym, niech poezja będzie "terapią" pozdr. ciepło agnes

pamiętasz gdzie poetycko byłaś rok temu? chyba nie, bo ta przepaść jest ogromna :) ostatnio zauważam jak dobrze jest czytać wiersze w kontekście całej twórczości, a nie tylko pojedyńcze utwory... wiesz, ten mnie nie zachwycił jak niekore poprzednie (ostatnie). bardzo tu..."zachowawczo", nie stawiasz na komunikację z czytalnikiem i czasem zbytnio się zaplączesz w tej malej ilości słów. jak pięknie mówisz że jego nie ma - bo ty nie chcesz---to podgrubione mi nie pasuje, jest napisane w zbyt oczywisty sposob, brakuje mi czegoś bardziej wymyślnego w tym fragmencie dalej już poprawnie i są emocje, to fakt, jednak motyw krzyża był już chyba u Ciebie (mogę się oczywiście mylić). coś w tym jest, ale nie to co mogłby być. nie tyle brakuje tu przykrócenia, co rozwinięcia :) za to wielki plus za przedostatnią strofę! pozdr. serdecznie agnes

to chyba nie powinno być w dziale prozy:)

dziewczyno popraw te błędy!! funkcja "edytuj" proszę.....:)

Mess, pierwsza myśl, nie myślałeś o zastosowaniu interpunkcji? wiesz to bardzo sprytny (Twój) sposób pisania, w taki sposób, że trzeba do wiersza powrócić, przeczytać go kilkakrotnie....mi się chce, sam wiesz, ale....) myślalam że znowu pojawią się jakieś "egzotyczne" nazwy gwiazd i gwiazdozbiorów, żebym mogła się dokształcić :) ten jest jednak inny, bardziej opiera się (osobiście dla mnie) na codziennej obserwacji. Obserwator jest jednak na tyle dobry, że potrafi zamienić obrazy na piękne słowa, a tylko od odbiorcy zależy czy odnajdzie w tym sens. Obrazy zaklęte w słowa... wiesz, im więcej czytam messkładów, uczę się tego języka, już wiem jak usiąść do tego, jak zaczynać i jak kończyć czytać :) cóż mogę powiedzieć, wiersz piękny, ale trudny... pozdrawiam serdecznie i ściskam mocno- -agnes

Tali Macieju dziękuję za tę zaklętą ciszę Jay cieszę się że jesteś, Twoje słowa są dla mnie ważne, jeszcze na technice się "tu" nie znam, ale zagłębiam się w prozę powoli i z namysłem. niektóre podróże są smutne i bolesne, jednak warto je odbyć, bo one naprawdę uczą pozdr. serdecznie i jeszcze raz dziękuję agnes

witaj:) naszczescie nic historii nie zmyje, nie da ona o sobie zapomnieć, o tym co "istniało" choćby było bardzo bolesne, to jednak pamiętać należy. Uważam , że czasem należy pamiętać w wewnętrznej ciszy,a nie gwarnie, tylko medialnie, czasem trzeba coś przeżyć samotnie, tak jak przeżywało to setki ludzi, wtedy.... dziękuję za przeczytanie i zatrzymanie się tu na chwilę pozdr. a