Sylwester_Lasota

Niesamomowity jest ten tekst... nie wiem, co więcej mógłbym napisać... Pozdrawiam.

@aff, @Konrad Koper, @Gosława, @Cor-et-anima, haiku przemawia obrazem, a obraz miałem w głowie podobny do tego:

pod jedną kołdrą odwróceni do siebie głaszczą smartfony

@Gosława, @Cor-et-anima, dziękuję za wizytę i pozostawione ślady :). Pozdrawiam obie Panie :)

Spotkali się jak dwa misie: - Oddasz mi się? - Oddam ci się! Wkrótce potem współżyli jak pies z kotem.

Dziękuję za wizytę ?

Pięknie ?

Nikt nie zrozumiał?

Nasza rzeczywistość nie jest zbudowana z niezniszczalnych głazów, jest procesem ciągłych przemian. Nawet pomimo tej świadomości tkwi w nas jakiś żal za tym co minęło, a szczególnie za złudnym poczuciem stałości i trwałości świata z czasów naszego dzieciństwa i młodości, pod warunkiem, że przebiegały one względnie spokojnie i w poczuciu bezpieczeństwa. Dobry wiersz Waldku. Pozdrawiam.

Dziękuję serdecznie. Również pozdrawiam ?

Przecinek, przecinek zawsze stawiamy po ostatniej literze, a po nim odstęp. Nie tak ,jak tutaj. ?

Co tutaj jest dobrze? A tutaj: I tutaj: nie? Pozdrawiam?

Ciekawy ten wiersz. Nasunął mi kilka refleksji. Są różne rodzaje żałoby. Jest ta po zmarłych osobach, ale jest też ta niedosłowna, po kimś, kto żyje tuż obok, albo gdzieś daleko, ale więź została zerwana. Chociaż żyje - umarł. Nie wiem, który przypadek jest gorszy. Przeżywanie żałoby jest sprawą indywidualną i tak jak w przypadku innych uczuć jedni są zdolni ją przeżywać, inni nie są. Jedni odczuwają taką potrzebę, drudzy nie. Czekać można oczywiście bardzo długo. Niektórzy rzeczywiście czekają całe życie (często się niedoczekując), inni używają. I choć wydaje się, że tych drugich jest więcej, pozory, jak to zazwyczaj bywa, mogą być mylące. Życie jest sztuką wyboru. Dokonując wyboru, często jednocześnie coś zyskujemy i tracimy. Pozdrawiam.

Tyle pytań, a odpowiedzi rozmywają się w jesiennej mgle. No cóż, Adama nie pobiłeś, a interpunkcja, to jest albo jej nie ma... dwukropek wygląda nieco dziwnie, powiedziałbym. Pomimo tych wszystkich uwag, nie zaprzeczam, ten tekst ma jakiś urok. Pozdrawiam.

Właściwie... to mogę to tylko potwierdzić. Bardzo dziękuję. Pozdrawiam.

Pamiętam takie zdarzenie: było lato, słuchałem "Lata z radiem", w pewnym momencie jeden z prowadzących powiedzieł: "Proszę państwa, proszę o wybaczenie, ale ja muszę to przeczytać: "Prognoza pogody na dziś: Zachmurzenie duże, ulewne deszcze, miejscowo przechodzące burze". Za oknem była piękna pogoda, bezchmurne niebo. Przez cały dzień nie spadła nawet kropla deszczu. Teraz czasami słuchając wiadomości, czuję się podobnie jak wtedy. Pozdrawiam

Nawet o tym nie pomyślałem, że wielu obecnych wnuków i synów zejdzie bezpotomnie, a wspominać będą kolejne "levele" robione na ich pecetach i konsolach. Bardzo trafna uwaga. Dziękuję i pozdrawiam. Dziękuję :) Pozdrawiam :) :) Miłego dnia :)

kulał dziadula w ogrodzie od drzewa do drzewa kulał słońce igrało mu w brodzie a on jabłonie przytulał przytulał śliwy i grusze pochylał się nad porzeczką pod włoskim orzechem usiadł i zamknął oczy na wieczność był w jednej chwili młodzieńcem starcem dzieciakim kimś więcej dziadkiem wnukiem synem ojcem koniec końców nie był słońcem słońce igrało mu w brodzie

Dobre :) Pozdrawiam.

@affnawet trzylatki nie mają problemu z podstawową obsługą komputera czy smarfona. Te technologie stworzone są dla idiotów (nie ubliżając maluchom), a poza tym są bardzo wciągające i uzależniające. Tak naprawdę, to jest już ich świat, od którego ani chcą, ani mogą uciec. Ale czy większość z nas, starszych, nie dała się wciągnąć do tego świata? Pozdrawiam.

Być może to się nazywa postęp teraz. Nie wiem. Niestety może być bardziej wciągający niż ten naturalny, obawiam się. dzieci wesoło wybiegły ze szkoły głaszczą smartfony Zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz. Średnia długość życia wynalazków wraz z upływem czasu znacznie się skracała. Na przykład gramofony były znacznie dłużej w użytku niż walkmany, itd., itp. Smarfony na tym tle wypadają zadziwiająco dobrze, wydaje mi się. Interesujące wydaje się, co je wyprze? Czy ludzie przełamią opór przed "rozszerzoną rzeczywistością" (cokolwiek by to znaczyło) i czy to będzie ich (smartfonów) koniec? A jeśli tak, to co się stanie gdy wyczerpią się baterie? Czy człowiek będzie w stanie funkcjonować bez wsparcia technologii? O totaliryzacji kontroli już nie ma nawet co wspominać. Pozdrawiam

Z drugiej strony stoi smutny, niekarmiony, pan, co tęskni wciąż do żony. Na fizycznym, ciągłym głodzie, głodne myśli miewa codzień. Pozdrawiam :)

na długiej przerwie dzieci na korytarzu głaszczą smarfony

młoda dziewczyna z rozanieloną twarzą głaszcze smartfona

Tak. Nie wymyśliłem go, ale tak mi się spodobało to określenie, że pozwoliłem je sobie przygarnąć.