Sylwester_Lasota

biało, to na górze, w dolinie jeszcze zielono :))) dzięki za czytanie i pozdrawiam :)

coś w nim jest, ale wydaje mi się, że jeszcze do dopracowania. pozdrawiam i do poczytania :)

początek dobry, dalej, wydaje mi się, trochę się przegadało. pozdrawiam i do poczytania :)

sama prawda. pozdrawiam i do poczytania :)

dobry, chociaż bywały lepsze. w moim odbiorze, oczywiście. pozdrawiam i do poczytania :)

znalazłem dla siebie kilka dobrych wersów :). szczególnie przypadły mi dwa pierwsze :). pozdrawiam i do poczytania :)

byłem, czytałem, pozdrawiam :)

nie można dogonić tego, co już uciekło. pozdrawiam i do poczytania :)

łoj, przeczytałem :). kiedyś, nie pamiętam już kto, na tym forum napisał, że zamieszczanie tu tekstów nie mieszczących się na jednym ekranie, graniczy z heroizmem :). mówiąc szczerze, mając to w świadomości, też czasami takie tasiemce zamieszczam. ten wiersz, choć równo napisany, wymaga przy czytaniu dużego skupienia, co przy jego rozmiarach, w pewnym momencie staje się nużące, a poza tym sprawia to, że zaczyna uciekać treść i czytelnik (w tym przypadku ja) może czuć się nieco zagubiony w tym co czyta. pochylony fragment, to raczej taka poetyczna fantastyka, którą, zdaje się ma tłumaczyć tytułowy sen. a jeśli już o tytule, to nie udało mi się rozszyfrować rozpoczynającego go skrótu. podsumowując są w wierszu fajne fragmenty, ale giną w przytłaczającej całości. pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

odnoszę wrażenie, że peelka takimi rozmyśleniami strzela sobie w piętę, bo ssącą krew jest właściwie komarzyca. pan komar żywi się słodkim nektarem, zdaje się :). w każdym razie, wyssanie krwi jest mu do życia niepotrzebne. co ciekawe, komarzycę do kłucia i ssania motywuje nie głód lecz... sprawy okołoprokreacyjne :). fakt, że są tu możliwości do wykorzystania w wierszu, w tym jednak, moim zdaniem, niespecjalnie to wyszło. pozdrawiam i do poczytania :)

jeśli miałbym jakieś zastrzeżenia, to może do samotnych gejzerów policzków, poza tym nawet, nawet :). pozdrawiam i do poczytania :)

jeśli początek rokował jakieś nadzieje, to dalej treść rozjechała się koleją. tzn. tej kolei, to zdecydowanie za dużo. koniec sklecony wyraźnie na siłę. pozdrawiam i do poczytania :)

dzięki Haniu :) nie myślałem, że jeszcze ktoś coś tu napisze :))) pozdrawiam :)

i bardzo, bardzo fajnie :) oby takich 'zwyczajnych', o takiej wrażliwości, było więcej :) pozdrawiam i do poczytania :)

Płyną po niebie kędzierzawe chmury, nad nimi trasy smużą samoloty. Chmury się kłębią w cudaczne figury, a samoloty kreślą wielokąty. Gryzą horyzont ośnieżone szczyty, graniami krojąc półmisek błękitów. Tajemnic strzegą, zazdrośnie ukrytych, gęstwą kosówki i murem granitu. W dole, jak dzieci, pogodą się cieszą stali mieszkańcy zielonej doliny, gdy znów z wiadrami wyruszają pieszo, by zbierać w lesie dorodne maliny.

no cóż, może wierszyk nie jest z najwyższej półki, ale... Szanowni Czytelnicy, te sześćset odsłon na pierwszej stronie, nawet zakładając, że około połowa z nich jest moja, to chyba jeszcze mi się nie zdarzyło :))). bardzo Wam dziękuję za zaglądanie i, mam nadzieję, za czytanie :) pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

bardzo dziecięcy ten wiersz, ale nie jest ani dla dzieci, ani dla dorosłych. wygląda po prostu na bardzo raczkujący. myślę, że na początek dobrze byłoby poprawić chociaż ortografię :) pozdrawiam i do poczytania :)

pomysł na wiersz dobry, ale też uważam, że można nad nim jeszcze popracować. pozdrawiam i do poczytania :)

rzeczy wiście! pozdrawiam i do poczytania :)

ech. pozdrawiam :)

a ja lubię grochówkę :)))

fajny limeryk :) pozdrawiam i do poczytania :)

aż do śmierci i poza nią :) pewnie specjaliści będą się czepiać, ale mi się podoba :) pozdrawiam i do poczytania :)

staram się szczerze pisać o swoich wrażeniach :). serdecznie pozdrawiam Januszu :)

myślę, że wiersz doskonale oddaje emocje towarzyszące nadwyrężeniu relacji między partnerami. w moim odbiorze, bardzo dobrze napisany. pozdrawiam i do poczytania :)