Katarzyna Leoniewska

Idealny na wieczór przedwcześnie wiosenny :)

Może nie "żegnaj", ale "do zobaczenia"... Pożegnania skłaniają do melancholii, ale podziękowanie wywołuje uśmiech :) Trzymaj się ciepło :)

Wreszcie zrozumiałam Twój ciąg skojarzeń - choć oczywiście nie był on moim celem ;))

Ma w sobie coś z rozrachunku. Ładnie.

tak jak Cleo brakuje ci kwiatów szkic do tajemnicy rozerwane płótno farba nie chce zejść z twoich ust pędzel nie rozróżnia między odcieniem pytania i pocałunku nadchodzisz po raz trzeci ubrana tylko w lustro na granicy dzieła sztuki

Hi hi... "scałuję, wessam, spiję, wewzdycham" - bardzo krwiożerczo :D

Ja nadal tak krzyczę. A w rozmowach "o niczym" może się kryć bardzo wiele... To tak trochę przewrotnie.

Doskonale wpisuje się w klimat dopadającej mnie powoli jesiennej melancholii...

"może to dmuchawiec nie odleciał" ... z zachwytem! :)

Dzięki za tych parę słów ;)

klęska niedomytego talerza popółnocne rozmowy o niczym przez które nie zasuwa się szuflada kilka wystających myśli gdzieś błagających o grzebień i nożyczki ostre diagnozy dla stanów zapalnych w rejonie wspomnień zdarzenia podawane przez kroplówkę

Przekonujący... P.s. lubię ważki.

Podzielam opinię Pancolka. Ostatni fascynujący!

"która zawieść nie może pomimo" - tego się uchwyciłam. Ładnie...

Plastycznie i z rozmachem... Ekscytujące zakończenie!

Mnie końcówka trochę zraziła... reszta pozytywnie (choć ze smutkiem)

Chyba nieco zbyt enigmatyczne...

Przyłączam się do "apelu" z pierwszej strofy... ;)

Nie wiem czy powinnam się bronić, bo raczej trudno bronić się przed zarzutem niezrozumiałości. Faktycznie nieco za bardzo podążyłam za własnymi skojarzeniami, nie biorąc pod uwagę ich nieczytelności dla odbiorców... Może powinnam się wstrzymać przed zamieszczeniem tekstu na forum. Autoanalizy przeprowadzać nie będę, bo to raczej wiele nie zmieni... Więcej grzechów nie pamiętam... ;D

Proszę wybaczyć niejasności ;) Powiedzmy, że jest to opis procesu zamyślania się i myślowego "odpływania". ;)

Wszystko w swoim czasie, zbuntowana Czytelniczko! :P

z dedykacją rozmyślną, aczkolwiek przemilczaną warsztat twoich zamyśleń niewiele pozostawia do życzenia wpadasz jak śliwka w kompot za każdym razem gdy mniej rozpościera się nad więcej nieprzytomnie obejmujesz płótno znaczeń znaki zapytania zmiękczające minuty

Bardzo działa na zmysł wzroku :) Choć i tak najbardziej trafiają do mnie dwie ostatnie strofy.

Za "wyskokową nienormalność" wielki uśmiech :D

"przez brudne drzwi raju"... :)