Lena Achmatowicz

:) hmmm, nie tylko twoja;) ten, no... pozdrawiam:))

wiem co ostatnio knują koledzy fizycy i mogę szepnąć, że wszechświat rośnie, a rozrozt przyspiesza. marne szanse na skurczenie się, jeśli nie ma obok 2 wszechświata, którego grawitacja "zassa" nasz. grawitacja wewnętrzna wszechświata jest zbyt mała by powstrzymać rozrost. pogubimy się w tym wszechświecie. hmm, a ja sobie zrobię herbatkę, i przymknę na ten rozrost oko. może zrobię zieloną, zeby rozrost nie dotyczył też mnie :/ pozdrawiam wszech:)

;) dziękuje za cierpliwość;

O jej kto jeszcze pamięta? Zagmatwany, to prawda. Ale za to jakie pole do interpretacji. Pozdrawiam ja pamiętam:)) dziękuję za wgląd:)

uprościłam:) dziękuję. właściwie nie samotność:))

raczej nie twoja:) dzięki za wgląd

łagodnie, hmmm, myślalam, ze jak wiosna, to na wesolo, a nie jest tak, nie miało być. spokojny, dobry. mnie on bardzo przypadł. serdeczności

:) może kręcić? :)) może. serdeczności

ok:) nie mam uwag. zgrabnie napisane:) serdeczności

zastanawiam się, czy kursywa jest niezbędna; płynniej wchodzi bez tagowania; jeszcze wrócę; pozdrawiam

:) bardzo fajny klimat, dobrze sie czytało. jeszcze wrócę; -- a może "po" z pierwszego wersu przenieść do kolejnego? no i może część czasowników unieruchomić w przymiotnikach (?) pozdrawiam

podoba się:) pozdrawiam

przez krawędź cukierniczki przechylona odsypuję na łyżeczkę przełykam jak lekarstwo potokiem w pościel spółgłoski zlewają się w mruczenie wolę się bawić w dwa ognie zrozumiesz mnie na wysokości talii

ten wyboldowany - był, ale został wyrzucony w czasie porządków. póki co można mnie do wielu zmian namówić, bo wiersz jeszcze żyje. dziękuje za podpowiedzi.

układ tekstu - koronkowy cień(?) piękny wiersz i słuszna pointa. pozdrawiam Lenka

zarumienił od pierwszych promieni wiosennego słońca //zarumienił od pierwszych promieni 1. wiadomo że słońca, 2. podzielone "pierwszych/promieni" na wersy nie pozwala wybrzmieć. przyjemnie się czytało pozdrawiam serdecznie

- gdy dwie samotności spotykają się //- gdy dwie samotności się spotykają na końcu wersu nie wygląda to "się" tak ładnie; tam niepotrzebne słowa //tam słowa niepotrzebne ładny, wyważony. pozdrawiam serdecznie

dziękuję:) zdrówka!

wracam do tych dwóch wersów w zakończeniu. brakuje tam dociągnięcia myśli. te dwa wersy, które były wyboldowane, powinny być rozdzielone. chyba ze względu na ładunek. pozdrawiam:)

dziękuję:)

adam sosna, zastanowię się, dobrze? u mnie ostatnio etap zmian trwa dość długo:) Marlett, dziękuję za wgląd:) jacek sojan, dziękuję za wnikliwą analizę, zdziwiłam się trochę. ostatnie zdanie mnie bardzo satysfakcjonuje. Bogdan Zdanowicz, powiedz komu sprzedałeś - odkupię i prześlę Ci. usunęlam te dwa wersy, podoba mi się to, że wiersz nie jest zbity i ciężki na koniec. tak chyba jest dobrze:) (hmm, nie objecuję, ze nie wrócę do tych wersów. musi mi sie uleżeć w glowie), jeśli chodzi o autorkę, jedyne co robi starannie, to myje zęby i parzy herbatę. dzieło... pięty tym razem mnie szczypią.:))) dziękuję wszystkim BARDZO; zdrówka:)

z nożyczek skorzystam - jeszcze przemyślę, czy wszystko duszkiem. co do czasów, część "była", a część "jest" - ostatnia strofa. faktycznie mgła majaczy - nie zgadzało się. :) dziękuję Psorze:)

słuszna uwaga. interpunkcja troche nie gra. zrobiłabym biały. pozdrawiam

mnie się prostota tekstu i szczerość peela podoba. zbyt słaba jednak chyba pointa. serdeczności:)

"a potem studząc nieład porozrzucany o Ciebie" dziwnie złożone. zatrzymuje niepotrzebie - może tylko mnie; :) pozdrawiam