Peo niebieska

Miłość - uskrzydla, Przyjaźń - wzbogaca, Hazard - rujnuje, Zdrada - zatraca

ciiii....... pomilczmy chwilę wspólnie w ciszę wpatrzeni ... czas zatrzymajmy przy sobie w siebie wtuleni.... zapach deszczu i świeżo skoszonej trawy w powietrzu wiatr unosi .... a cisza płynie czas w miejscu stoi o nic nie prosi ..... ciiii......... pomilczmy chwilę wspólnie w ciszę wtuleni... czas zatrzymajmy przy sobie w siebie wpatrzeni....

Ale chyba za to nas mężczyźni kochają ;) Pozdrawiam

Szczęście - to radość z chwili więc cieszmy się z niej moi mili! Szczęście - to po rosie poranne bieganie i późne, leniwe wstawanie Szczęśliwym jest ten, co kochać umie i ten co mowę duszy rozumie. Szczęścia wciąż trzeba szukać chodzić od drzwi do drzwi i pukać...... I wtedy szczęście pukanie usłyszy przeniknie martwe ściany ciszy i złapie nas za ręce i nie opuści więcej :) ********** A pech? - czymże jest ten osobnik? Stoi często przy nas jak zły losu wojownik wchodzi nieproszony w ludzkie epizody przynosząc życiu złości mroźne chłody. Ale jest nań sposób sprawdzony od wieków. Pech dopada ludzi słabych, nie - silnych człowieków!! Więc posilmy się szczęściem choćby krótko trwało, cieszmy się każdą chwilą nawet bardzo małą. Otwórzmy nasze oczy na świat kolorowy pamiętajmy zawsze, że dzień wstanie nowy :)

Zaufać komuś to trudna sprawa zawsze się kryje pewna obawa Lecz warto podjąć takie wyzwanie kiedy za drzwiami stoi kochanie. Dałeś mi miłość mój mężu drogi, potem pod nogi rzuciłeś kłody. Zabiłeś dobro w sercu drzemiące przyćmiłeś księżyc, stopiłeś słońce. ........... Kiedy doświadczysz podobnych wrażeń, kiedy przez lata jesteś krzywdzony, czy zdołasz jeszcze pokochać szczerze nie myśląc, że znów zostaniesz zraniony? Ja wciąż myślałam, że to nie nastąpi, że już nie wrócą kolory tęczy, że dzień nie będzie słońcem świecący, a noc księżycem się nie osrebrzy. Teraz już wiem w jakim błędzie byłam, skupiając się wciąż na swej babskiej krzywdzie. Poznałam serce tak samo tęskniące i już nie ruszam się nigdzie! A zaufanie? Co z nim? - zapytacie? Hmm... Cóż rzec mogę w tej chwili? Znów kocham i kochana jestem, Czy moje serce się myli?

Przybyła z rechotem żab i orkiestrą świerszczy. Stąpając po miękkich łąkach gubiła z koszyka świeżą rosę. Rześkie powietrze pachniało wokół wnikając bezszelestnie w każdy kąt, a ona szła dalej i dalej po księżycowym szlaku... Przechodząc dotknęła jeszcze uśpionych ptaków, przystanęła przy jeziorze spoglądając na ruchliwą trzcinę, by wkrótce popłynąć wpław - w stronę budzącego się poranka.

Przybyła z rechotem żab i orkiestrą świerszczy. Stąpając po miękkich łąkach gubiła z koszyka świeżą rosę. Rześkie powietrze pachniało wokół wnikając bezszelestnie w każdy kąt, a ona szła dalej i dalej, po księżycowym szlaku... Przechodząc dotknęła jeszcze uśpionych ptaków, przystanęła przy jeziorze spoglądając na ruchliwą trzcinę, by wkrótce popłynąć wpław - w stronę budzącego się poranka.

Dziękuję za wszelkie komentarze i sugestie .... Cieszę się, że wywołałam małą słowną pisemną dyskusję :) Pozdrawiam ciepło

Twoje komentarze krzepią moje serce... Dziękuję i ciepło pozdrawiam, życząc samych serdeczności

I Tobie również dziękuję Margaret Floral .... Nie można Cię winić za to, że patrzysz na tematykę miłości w troszkę inny sposób. Dla mnie miłość to stan który upiększy najbardziej szarą istotkę i dlatego piękno tkwi we wnętrzu serca -----> warto więc o tym pisać:)

Dziękuję Ci Kasiu za ciepłe słowa :) Piszę to co czuję.... i choć niekiedy Ktoś uważa moje wiersze za banał, to w rzeczywistości to moje "pisanie" jest częścią mnie samej.... i chyba o to w tym wszystkim chodzi :) Pozdrawiam

Ślicznie dziękuję za wszelkie komentarze i sugestie. Szczerze mówiąc, też myślałam by zmienić coś z tymi "ciuchami"... Przemyślę to :) Pozdrawiam ciepłem wiosny

Czy widzieliście kiedyś kuse, krótkie spodenki, które sprawiają, że cała pupa jest prawie na wierzchu? To jest właśnie "bunt pośladków" ... które nie chcą być chowane - lecz chcą być na wierzchu ;) Pozdrawiam

przez przymknięte okno życia patrzę na świat ponuro tu każda ludzka boleść jawi się ciężka, burzową chmurą smutek serce rozrywa wokół tyle zła i cierpienia rzeki łez wylanych świat na gorsze się zmienia na grząskiej pustyni życia zły brat zabija brata tam siostra walczy z siostrą nienawiść z krzywdą się splata spójrz na nas dobry Boże łaskawym okiem Wybawcy nie pozwól by światem rządzili sami bezwzględni oprawcy

mówią, że słaba o płci tu mowa mówią, że słaba fizycznie nie dźwignie wiele nie spuści lania jednak wygląda prześlicznie mówią - płeć piękna mówią - urocza wdzięki kobiety chwaląc a ona sprytnie ciuchy dobiera słaby punkt mężczyzn znając przebiegła w czynach bystrością grzeszy wodzi za nos wielkich panów kobieca siła w psychice tkwiąca robi z nich słabych bałwanów

Mini kiecka, loki, tipsy pępek goły, szpilki, grypsy cięty język, bunt pośladków oto obraz nastolatków krok w kolanach spodnie modne tak dla jąder jest wygodnie kolczyk w nosie w gębie pecik oto zgrany jest duecik Młodzi - Gniewni tak się noszą i o poważanie proszą chcą być piękni chcą być trendy choć i oni robią błędy By zrozumieć ich logikę muszę cofnąć swoje lata byłam wtedy bardzo młoda i na nosie piegowata

a gdyby choć na chwilę w głuchą ciszę się wtulić promień słońca cieplutki do siebie przytulić gdyby tak pozwolić by wiatr porwał w tany krążyć nad lasami morzami górami gdyby tak móc jutro nowy dzień napocząć i tak po prostu po ludzku ODPOCZĄĆ....

Wieczór ciepły słońca zachód płonie i tylko nasze splecione dłonie i nic się teraz nie liczy oprócz twych ust słodyczy. Wiatr nas pieszczotą dotyka chwila za chwilą umyka powoli lecz dostojnie dzień odchodzi upojnie żegnany w twych ramionach kochany. I noc nadeszła cicho bez pukania weszła płaszczem ciemnym ciała nasze otuliła bezszelestnie powieki przykryła.

I Bóg powiedział: - żyj! I dał mi możliwości: ojca mego i matkę - bogini płodności. I ja się narodziłam w miłości wzrastałam dzieckiem szczęścia wszak byłam mądrość z życia czerpałam. I Bóg powiedział: - pisz! I dał mi natchnienie: w strunach deszczu letniego znalazłam spełnienie. I powstał wers pierwszy wiatrem otulony tęczą barw muśnięty śpiewem ptactw chwalony. I Bóg powiedział: - odejdź! Lecz teraz nie mogę. Jeszcze do przebycia mam niejedną drogę. Pozwól mi o Boże poczekać choć chwilę niech miłością bliskich się trochę posilę niech dzieci podrosną, rodziny założą, niech wnuczęta moje się szczęśliwie mnożą. I Bóg powiedział: - dobrze! I szansę mi dał nową Lecz zaznaczył - "Córko! - bądź zawsze gotową bo nie znasz dnia ni godziny kiedy znów cię wspomnę i wtedy już na zawsze musisz wrócić do mnie."

I Bóg powiedział: - żyj! I dał mi możliwości: ojca mego i matkę - bogini płodności. I ja się narodziłam w miłości wzrastałam dzieckiem szczęścia wszak byłam mądrość z życia czerpałam. I Bóg powiedział: - pisz! I dał mi natchnienie: w strunach deszczu letniego znalazłam spełnienie. I powstał wers pierwszy wiatrem otulony tęczą barw muśnięty śpiewem ptactw chwalony. I Bóg powiedział: - odejdź! Lecz teraz nie mogę. Jeszcze do przebycia mam niejedną drogę. Pozwól mi o Boże poczekać choć chwilę niech miłością bliskich się trochę posilę niech dzieci podrosną, rodziny założą, niech wnuczęta moje się szczęśliwie mnożą. I Bóg powiedział: - dobrze! I szansę mi dał nową Lecz zaznaczył - "Córko! - bądź zawsze gotową bo nie znasz dnia ni godziny kiedy znów cię wspomnę i wtedy już na zawsze musisz wrócić do mnie."

"Oprocentowana głowa" hmmmm czyżby to jakaś aluzja do wieczornej zakrapianej imprezy ;) Szmaragdu nie rozumiem (niestety) Pozdrawiam ciepło

"Szlachetne zdrowie" - bardziej Jan Kochanowski niżeli Adam Mickiewicz :) Zaczerpnęłam pomysł i chęć na zdrowie właśnie od Jana z Czarnolasu, którego twórczość będę cenić po kres swych dni ... Pozdrawiam wiosennie :)

szlachetne zdrowie wejrzyj w me progi i ostań w życia skromnościach bo gdy cię braknie - człowiek ubogi ginie w choroby ciemnościach bo na cóż ludziom bogactwa świata gdy zdrowie w domu nie gości lepiej w ubóstwie jego kosztować i dożyć późnej starości

Świetny wiersz ... Powiało delikatnością i... wiosną ;) Pozdrawiam

Ślicznie dziękuję kaju-maju i ciepło Cię pozdrawiam