Jacek_Suchowicz

(ballada) Chociaż ja jestem zwykły kiep, „Mocna głowa, i tęgi łeb”. Ja napisać - Panu chcę Tę balladę - Panie N. Drąży mnie myśl oczywista, Czy wolno mi, czy mogę ja? Bo Pan twierdzi:„jam artysta” I prawo do wszystkiego ma. Tak sam o sobie mówi Pan, Że jak drań się zachowuje. Robi to, co największy cham, Z tym Pan, jak wiem, się źle czuje. Dlatego też, co, jakiś czas, W balladzie refren się przewinie: Obudźmy czułość, co jest w nas. Kochajmy, bo życie nam przeminie. Przejechał Pan świata kawał, By na zdradzie żonę złapać, Słów Pan wyrzucił z siebie nawał, Sam, z niczym musiał wracać. Miał być to przecież szach-mat. Jak do trumny gwóźdź dobity? A wyszedł jeden wielki krach, Co wzbudził śmiech nieprzyzwoity. Współczuli wszyscy Pańskiej żonie, Mąż choleryk jest okropny, Że to nie miłość, co, w nim płonie, To zazdrość, a on nie roztropny. Pozwoli Pan, co jakiś czas, W balladzie refren się przewinie, Obudźmy czułość, co jest w nas. Kochajmy, bo życie nam przeminie. „Nieszczęście Pańskie” każdy zna O problemach wiedzą wszyscy. Wyobraźnię Pan olbrzymią ma, I zachowanie też – „artysty”. „Litują się” nad Panem ludzie, - naprawdę myślą inaczej, Pańska żona pracuje w trudzie, Jej praca – to służba raczej. Pan w domu życie prowadzi swe, Sprząta Pan, piecze i pichci, Z córką na zawody mknie Sam pan czasami coś wymyśli. I znowu, jak co jakiś czas, W balladzie refren się przewinie, Obudźmy czułość, co jest w nas. Kochajmy, bo życie nam przeminie. Już koniec widać ballady tej, To są jej ostatnie słowa: Czułości multum daj żonie swej. Zakochaj się Pan w niej od nowa. Nie katem, lecz kochankiem bądź! Każdy jej paluszek pieścij! Przy żoneczce swojej siądź I miłość okaż - jak najczęściej! A wtedy ona wtuli ciało swe W twoje, tak najgoręcej, jak umie. Spełni się to, czego chcesz, To miłość - Ty zrozumiesz. Panowie - refren niech prowadzi nas; Kochajmy, obudźmy w sobie czułość. Nie wolno nam powiedzieć - pas, One muszą myśleć - że są górą.

na temat myśli kobiety Jak przyjdzie lato Założę sukienkę w kwiaty. I co wy na to: Że niemodna, że sprzed laty. Stopy drętwieją Czekając gorącej wiosny, Słowa dygocząc nadziei nie przyniosły. To, że ze słońcem Śnieg topią oraz domysły. Pragnę gorąco Miłość tego lata wyśnić. Sukienka w kwiaty Z jedwabiu uszyta cała, Faluje w tańcu w rytmie wirującego ciała. Cóż, że sumienie, Wiem, żyć powinnam roztropnie. Korci pragnienie Coś raz zrobić - tak pochopnie dedykuję Ewie Kos - zainspirowanuy jej wierszem

Kochani cieszę się z zainteresowania, ale jak narazie brak mi zgody administratora portalu Angelo (wczoraj wysłałem prośbę) a nie wypada mi się szarogęsić lub jak się teraz mówi szarokaczyć bez tej zgody. Mogę jedynie ujawnić, że przewodniczącym jury będzie Roman Bezet. Termin konkursu proponuje skrócić do 26 kwietnia. Ale o szczegółach jeszcze napiszę. Pozdrawiam Jacek

Miła Pani doskonale poczułem. ale ja patrzę z innej perspektywy Rodzice mają "słodką radochę" ale i im się też coś nalezy. pozdrawiam Jacek

poszedł spać puder szminka i pomadka zaśnij moja miła buzia twoja gładka poszedł spać zeus zmęczony całym dniem objął go morfeusz a wenus kochała - przed snem

Stefku! specjalnie dla Ciebie zmieniam ostatnią strofę . . Śnię, że mnie kochasz, w niebo ulatuję, Znów nagle spadam, jak ta ciężka kula, To autobus na drodze podskakuje, Wpadając w wiraże i trzęsie na dziurach.

Wychodzę z pracy, autobus podjeżdźa, Wsiadam, zajmuje przy oknie fotelik Za oknem plucha oraz szary pejzaż, A w sercu lato i Ty się weselisz. Znów patrzysz na mnie piwnymi oczami, Rękę ujmujesz, szepczesz słowa czułe. Jestem speszona, bo my jakby sami, Zapomnieliśmy o świecie w ogóle. I zdaje mi się, jakbyś mnie kołysał, Do snu układał jak dawnymi czasy, A to autobus na zakrętach buja. Głos kierowcy budzi: - "Koniec trasy". Napisałaś super a pozwoliłem sobie dokończyć.

pozwolę sobie pomajstrować: Zobaczę: życie pełne radości, świat wypełniony kwiatem nadziei, w spojrzeniach ludzi iskry dobroci, radość, co niosą mi przyjaciele. Nauczę się żyć czystą miłością, chodzić łatwo po drodze zawiłej, poczuć jak życie w wieczność przechodzi, doznać szczęścia, co w sercu utkwiło. . . . . dalej nie majstruję - ponoć nieetycznie - spróbuj sam przepraszam Jacek

Powiem wprost: forma mi wrzeszczy podreperował ja Eugen De. ale treść super. Zachodzę w głowę jak takie rzeczy mogła zauważyć kobieta toż to wyjątek potwierdzający regułę, że panie z fizyką raczej nie wiele mają wspólnego a szczególnie z nieoznaczonością Schlessingera. Jeśli pozwolisz to tu wrócę i też pomajstruję przy wierszu. Pozdrawiam Jacek

Dziękuję za korektę, ale pisałem z pamięci (lenistwo tomik mam pod ręką). Wszystko do ustalenia terminy i skład jury (na razie jedno zgłoszenie). Proponuję tak długi termin, ponieważ: - wyniki dobrze byłoby ogłosić w wiosenny dzień taki, w którym powietrze ma zapach wiosny i wszystko się chce - wnioskując z czytanych opinii nie liczyłem na tak szybkie poparcie. Przywykliśmy raczej do kpiny z prostych uczuć. Ale wszystko do zmian czekam propozycji. Równolegle mogą odbywać się inne konkursy nie ma przeszkód. Zdaję sobie sprawę ze skromności nagród, ale jeśli partia wiodąca dofinansuje to życzę innym powodzenia. Czekam propozycji Jacek

Witku! Twoje wiersze czytam zawsze nawet jeśli nie komentuję Pozdrawiam Jacek

Szanowni poeci i poetki: „Już wiosna kalendarzowa Niebawem przyjdzie prawdziwa I tylko patrzeć i tylko patrzeć Jak…………………” jak wyznamy naszym ukochanym paniom, panom żeby nie powiedzieć „ukochanej połówce” swoje uczucie. Proponuję rozpisać nowy konkurs na wiersz o miłości, lub wyznający miłość, tym razem, na poważnie. Używamy wszystkich słów (kocham, miłość…… itp.) w ilościach koniecznych i nie psujemy dobrego smaku. Piszemy tak, jak dla naszych ukochanych, może to, co chciałyby usłyszeć. Proponuję termin zamknięcia 3 maja 2006 – zastanie nas wiosna prawdziwa (ilość utworów dowolna). Jeśli można powołać jury minimum trzy osoby. Ja wykładam 100 zł na nagrodę. Jeśli ktoś coś dorzuci to będzie miło. Co wy na to? Czekam na opinie

jak zwykle ładny obrazek. literką "i" rozwlekasz, dajesz czas na pracę wyobraźni czytelnika a tym samym opis wsi staje się pełniejszy. Myślę, że uzywając "i" 10 razy nie przekroczyłeś granicy dobrego opisu, udowodniając jak jedna litera potafi pogłębić i podkolorować opis wsi pod Przasnyszem. Ładne :) pozdrawiam Jacek

Bardzo rzadko komentuję wiersze białe ale ten ujmuje nastrojem. Samotność we dwoje oddana doskonale - ale nie pasuje mi: "zgarniając misami krew" - jakieś wampirki nie wiem........ Pozdrawiam Jacek

rób ostrożnie nie jak głupiec kity nie odwal na d......

Czytając Twój wiersz kolejny raz dopatrzyłem sie że sygnalizujesz swoją wewnętrzną przemianę (byłaś oddalona milczeniem teraz na odległość szeptu) i możesz to uwypuklić lub dobry temat następnego wiersza. Pozdrawiam Jacek

Dlaczego na przekór? Pomysł znakomity wykonanie słabsze. Proponuję jeszcze popracować tzn we wszystkich strofach zachować kanon 9 -10 - 9 - 5 lub inny ale stały. Można nadać formę wspomnień (można domniemywać, że peel zmienił wyznanie) lub forma dialogu prowadzonego w czasie teraźniejszym i zamnknąć klamrą np. deklaracji. pozdrawiam Jacek

ale realnie to: serce odtaje i rytm przyśpiesza a w oczach znów figlarny błysk gorąca krew w żyłach czasem miesza jak chłop zbyt szybki – zarobi w pysk pozdrawiam Jacek

Nie wiem dlaczego akurat końcóweczka, mi osobiście początek bardziej pasuje. dziękuję i pozdrawiam Jacek

Troszkę ciepła tej zimy Tobie Ewo dać chcę........ Pozdrawiam i dziękuję Jacek

Dziękuję zaraz poprawię, to tak jest ja się po północy liczy sylaby. Pozdrawiam Jacek

dziękuję za plusik i zajrzenie Pozdrawiam Jacek

Dobrze jest zawsze mieć marzenia a jeszcze lepiej jak one się czasami spełniają Pozdrawiam Jacek

Ja uważam, że wiersz jest dla wszystkich jest w nim coś dla dzieci i dorosły też znajdzie coś dla siebie - nawet nie musi długo szukać pozdrawiam Jacek

Dziękuję, staram się Pozdrawiam Jacek