Jacek_Suchowicz

kłania się warsztat Makarios to w sumie dobre chłopisko (każdy pisze i wierzy jak umie - gdyby sobie uświadomił jak swoim pisaniem odstrasza to może by zaprzestał ale z drugiej strony widać i u niego postępy) przynajmniej rymy uporządkował. Mam propozycję napisz cały tekst w układzie wersów np 8/5 z zachowanym rymem męskim na siódemce np: Zbyt jest dużo we mnie wiary w ostateczny sąd mierzę siły na zamiary ale w duszy trąd. lub 9/6 aż nazbyt dużo we mnie wiary jest ostateczny sąd wciąż mierzę siły na zamiary a w duszy ujrzę trąd. dalej samemu Autorze powodzenia pozdrawiam

to nie jest miłość :) pozdrawiam ps. miłość może być jednym z elementów

dzisiaj dzień chyba nieparzysty lecz mimo wszystko Ci odpiszę bo wiersz to jak zwinięty listek w wiosennym pąku pełnym życzeń cóż podmiot wiersza dość ciekawy każdy postrzega wiele znaczeń sama dyskusja frajdę sprawi co pogadamy to jest nasze :)

czy z nim to zawsze jest umowa nikt nie określi czasu trwania zawładnie zmysły czar i powab chwil jest za mało do kochania nie da się zwalić z pantałyku armatnia kula też tu na nic choć wokół intryg jest bez liku ono jak skała się ostanie prawdziwe błyszczy jak sam brylant barwami tęczy wokół mieni a człek do góry już się wspina by uszlachetnić się i zmienić zresztą czy może być umowne to jakiś absurd niedorzeczność jest jak roślina zaraz powiesz pielęgnowana kwitnie wieczność we wszystkie sfery życia włazi niszcząc bariery z wielkim hukiem leczy kompleksy i urazy wiedząc co boskie a co ludzkie jest naturalne nic nie zmyśla wraz z sercem niczym źródło bije pozwala łatwiej burzę wytrwać nie umrze nigdy zawsze żyje

ze szczęściem zawsze jest umowa nikt nie określa czasu trwania zawładnie zmysły czar i powab chwil jest za mało do kochania nie da się zwalić z pantałyku armatnia kula też tu na nic choć wokół intryg jest bez liku ono jak skała się ostanie prawdziwe szczęście jest jak brylant barwami tęczy wokół mieni a człek do góry sam się wspina by uszlachetnić się i zmienić :)))

dołączę do powyższego grona ale pozwolę sobie dopisać inne zakończenie (dobre wiersze zawsze mnie inspirują) Znów za chwilę bomba - dziennikarski przeciek. Tężeją emocje, już są nowe fakty, jeszcze jakaś książka, chce zawłaszczyć przestrzeń. "Same radykały" - grzmi z mównicy taktyk. Rozdziały, jak grzyby, po deszczu się mnożą. Nim stary się zamknie już szaleje nowy. Trzeba prawdę wywlec i z pomocą bożą zamiast katastrofy budować i tworzyć :)

dzięki :) pozdrawiam

Serdeczne dzięki za wiersz. Mam sporo zajęć i po świętach odpowiem wierszem. Pozdrawiam :) Jacek

dizęki :) odpowiadam wyżej pozdrawiam

niech zajączek przyniesie koszyczek pełen słodkich wszelakich łakoci i radości w ilości - nie zliczę a poranki uśmiechem ozłoci dobrą pracę i w miarę spokojną z której można na jutro odłożyć w duszy zawsze pogodę i wolność a sukcesy w działaniu pomnoży i niech Pan Bóg prowadzi za rękę poprzez życia pagórki zakręty niechaj oczy otworzy na piękno niekończące istnienie uświęci

co zrobić jak są teksty, na tak wysokim poziomie, że nijak nie idzie komentować. Komentarz może tylko sprofanować tekst. Te same przechodzą bez komentarzy

ach ten dotyk lubię dotykiem rozmawiać aksamit pieszcząc subtelnie krągłości podkreśli nawias zaś sen kolorem wypełni :)

pragniesz się z Nim spotkać tym niedzielnym świtem sakrament pokuty spełnij całym bytem postaraj się innym uchylić ciut nieba przyjmij całym sercem pod postacią chleba pozdrawiam Jacek

Alicji W. Czemu koniecznie chcesz przystroić myśli w jakieś gałganki, szmatki i Bóg wie co jeszcze. Z góry przychodzą, stale toczą wyścig, aby zawładnąć, stłamsić lub wywołać dreszcze. W swoim natręctwie są jak czarne wrony, gdy nie spłoszone - miażdżą, nic nie winną, duszę. Tupnąć wystarczy, z uśmiechem przegonić, a już odleci zgraja negatywnych wzruszeń. Wnet przyjdą inne białe jak puch gęsi zatańczą z wiatrem zbudzą, gdzieś uśpioną, radość poranne słońce na sercu zakręcą, spełniają misję - może chcą uczynić zadość.

Zaraz się jawi prawdziwa kobieta, pragnie ukręcać łepki, opychać się wstydem, bieży z gaśnicą, aby zgasić peta. Zamiast przydeptać - urojony problem widzi. Może powinna w spokoju i ciszy z niebieskim stróżem usiąść i omówić grzeszki. Wyjawię sekret - niech każdy usłyszy że nie powstałby wtedy przeuroczy tekścik pozdrawiam :)

małe ojczyzny przychodzą szeptem lokując się w kącikach serc łąki jeżyki słowiki jeszcze sprawią że skreślisz skromny wiersz pozdrawiam

ono jednak jest zawsze pomimo że je pochłania ... dzięki pozdrawiam

wpisana w ziemię ojczystą swą ścieżką ku wiośnie szłam a w głowie pełnej pomysłów powstawał niejeden plan dzieciństwa beztroski cud zamknął wiolinowy klucz brzemienna powiłam lato przeznaczenie snuło nić grywałam forte legato starałam się mieć i być biegłam na bezdroży kres chcąc znaleźć istnienia sens składając jesienne puzzle ścinałam rozstaje dróg złościły słowa zbyt krótkie z wiraży sprowadził Bóg czarował wachlarzem barw już minął czas domków z kart czuję jak życie topnieje usztywnia przenośnie chłód w górze otwarte wierzeje przemian nieustanny trud porządek chwil w modlitwach legł cierpienie pochłania śnieg

ograniczony do mechaniki relatywistycznej a w kwantowej byłby ciekawszy w teorii strun drgasz w ósmym wyniarze kwanty zwiększaja pęd jesteś w przestrzenią nieoznaczoną zbtyt dużo pojęć - pozdrawiam:)

szukać nie trzeba zauważyć tylko jak błękit z nieba samo spływa chwilką :)

dzięki za rym ale tu o cos więcej pozdrawiam!

brawo za rymy ostatnia strofa mnie zbija z tropu błękitne harfy serafini - czyżby po drugiej stronie? pozdrawiam Jacek

akwarium ani kija sobie nie wyobrażam krzyż w kulturze europejskiej uosabia pewną symbolikę i niekoniecznie związaną z Chrystusem - cierpienie owszem kij bejsbolowy też już staje się symbolem - bandytyzmu Pozdrawiam

czy uliczny obrazek? akurat wtym wypadku na taki wybryk słowny można sobie pozwolić stopuje i podkreśla melodykę pozdrawiam

sam mam mnóstwo wątpliwości i chyba będę zmieniał dzięki pozdrawiam