Dotyk

Ty i twoje wiersze - to niezwykłe zjawisko... nie lubię slodzić...i ochac..naprawdę... ten tekst jest kolejnym, ktorego zapomniec się nie da... jest tutaj...na tej stronie kilka osób....któe zdają się być moim rodzeństwem .... niektórzy jak siostry i bracia bliźniaczy.... jesli się nie obrazisz....taką siostrą dla mnie jesteś... jak Seweryna..która...och...o Sewerynie mogę długo.... i znó się cieszę..że ja pierwsza... mogę wyrazić swój wielki podziw... wiersz wędruje do mojej szuflady poetyckiej na miejsce honorowe... pozdrawiam cię ciepło - Mirka yhmmmm..widzę))))))))

CYTAT (seweryna żuryńska @ Sep 7 2003, 09:45 AM) wszystko pięknie Adamie tylko Ciebie nie znalazłam wśród ludzkich okruchów a za córeńkę pozdrawiam Seweryno..jak to - mogę już mówić? - to Adam... ...żarty na bok... WSPANIAŁY OBRAZ...calutki....no i to..takie..że nie wiem..co..ech..: pomiędzy erotyczną prasą a starym obrazkiem - pamiątką Komunii Świętej rocznik 30 leży i patrzy na mnie Żeromski rozłożył się wszystkimi dziełami jest chwilową przyszłością ludzi bezdomnych ..no i reszta.... pozdrawiam - Mirka

Wetnę się w tę ciszę... w ten spokój tu dzisiaj..przed snem... Piotr - podoba mi się ten teks..Normalnie...podoba mi się.. spalę topór wojenny dość odcisków i bezcelowego podmuchu może zakopać nadzieja że wiatr i ktoś kto będzie w stanie podnieść i nie ma odcisków... CAŁY pozdrawiam - Mirka

Krzysiu bo zdejmę pasa! Ma być sznur. I miał być! i cicho mi tu..

czy ja mówiłam coś o uścisku dłoni???? za takie wierszysko..to się poświęcę.. wejdę na drabinkę i uściskam...porządnie....no ludzie..proletaryaty..mu się..balakają...no nie

CYTAT (Agnieszka_Gruszko @ Sep 6 2003, 04:51 PM) ależ Pelmanie, masz rację: nie poprawię, ale nie dlatego, że nie słucham z zasady, tylko dlatego, że bardzo rzadko zdarza mi sie napisać w wierszu coś bezcelowego, bez znaczenia... naprzykład cienkie sznurki... wyobraź sobie, że jesteś w Teatrze Lalek... laleczki sa zawieszone przed twoimi oczyma w powietrzu, grając swoje role w jakiejś nieważnej sztuce... nawet nie wiedzą, że wiszą.... sznurki sa cienkie, żeby nie było ich widać, ale Mistrz widocznie nie przewidział, że takie niteczki bardzo łatwo przeciąć... jeśli to sie stanie, marionetki zginą, bo nie potrafią same podnieśc nawet dłoni.... nikt nie będzie ich naprawiał, jest przecież tyle innych, nowszych, ładniejszych.... co do powtórzenia tego zwrotu... nie tylko ja przecież wiszę... prawda? Ja takich powyrzucanych z teatru lalek..mam..wiele....którym sznureczki..a właściwie..prawie nitki...pozrywano...czasem robię sobie teatry...i jest tak..że nadal są potrzebne..i ważne.. no i racja Agnieszko..nie tylko ty wisisz.... ściskam i jeszcze bardziej lubię ten wiersz..niż rano - Mirka

Jak Serocki napisał..że mu słodzę... no i..powiedziałam..mu..jak napiszesz kicza..to ci dowalę.. no i ..napisał dwa kiczyszka... no i..dał..tam gdzie nie można komentowac.. no i..wyciachali mi ..komentarze no i.. trzeciego dał tu... no i....dosolił mi:))))))))))

Seweryno..jesteś..normalnie boska..nawet z tymi schizami... mam nadzieję że moje głaskania czujesz... Adamowy wiersz..już i tak porozbierany ..przez parę osób do schowka...

CYTAT (Mirosław Serocki @ Sep 6 2003, 02:14 PM) Dziękuję bardzo za komentarze:) Agnieszko, nowy etap? Stary jeszcze dobrze się nie rozpędził, więc o nowym mowy być nie może. Pisałem ten tekst pół godziny i miałem wątpliwości, czy go wysłać, bo coś mi tu nie pasuje i dzisiaj już wiem co. Za późno . Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam. Strasznie długo pisałeś.....Mirku...jeden.. ale...mnie...tym razem..przestrzeliłeś. Kapitalny. Nie mówię najlepszy. Nie z powodu, że nie jest najlepszy, ale wolę tego "epiteta" trzymać w zapasie. no to nawet cię uścisnę (po koleżeńsku Mirka

mogą nazwać sobie jak chcą teraz i tak wszystko jakieś komputerowe pamięć też stała się scalonym układem zer miłość jak www. a ja nie umiem nawet wymówić nazwiska szefa majkrosoftu I dobrze że nie umiesz Adamie..ja też....przekręcam.. ale ważne..że: szukając piersi chwytam oddechem zapach brzucha połoniny stoki potem ocierane miejsca ..tego nie przekręcasz....i umiesz Piękny wiersz Mirka

Cieszę się..że jestem pierwsza... zawieszona na cienkich sznurkach nad głowami ludzi tańczę wyłapując rozedrgane płomyki z ich włosów pożerając spojrzenia z głową utopioną miedzy ramionami i dłońmi bez czucia ....... pełza pod nogami zlizując spod butów resztki ludzkich światów ............. Zabieram...do szuflady..gdzie skłądam..sobie domowy tomik..z wierszy "tutejszych".... Dołaczy do innych Twoich..ktore tam siedzą.. pozdrawiam ciepło - Mirka

Pisane pod wpływem lub...to takie "chciejstwo"..bycia....rozwaloną...z kieszenią pełną..prochów...kiedy tak dobrze pluć..według niektórych na siebie.. nieprawdziwe jakies..i niedobre... tekst..po ktorym autor z lubością przygląda się komentarzom typu: 'jak ci pomóc kochanie", "bądź silna", "och, to aż tak źle?"..itedeeeeeeee ponadto... "ale to już było" Mirka

stoję ślepa na zgliszczach swego serca i marzeń wypaliło się wszystko nie będzie - żadnych zdarzeń ................... bardzo katastroficznie tu u ciebie Seweryno..i smutno... że..mam ciarki.. zabieram do czytania częstego... podziwiając..mimo..smutku..obraz..i klimat.. ściskam cię dodając uśmiech - Mirka

zabieram wiersz do Mojego Ogrody..poznam z nim swoje lęki... dziękuję Seweryno.... durnoty jak najbardziej słonko a może przycupnę gdzieś w kącie cichutko a wtedy zapomną, odejdą lub ucztę wyprawię wyrodnym swym smutkom.....piekne ściskam - Mirka

Mirku.... och.....dzisiaj...naprawdę...uświadomiłam sobie..jaki jesteś naprawdę... nie jestem w stanie...powiedzieć co czuję... rano..skoro świt...zajrzę tu...by ci wierszem..wyrazić....moje wrażenia.. postrzelileś mnie... Mirka

PIęknie się płynię w Pańskim wierszu.. pozdrawiam - Mirka

klepsydra..nie krepsydra.. jest pięknie rozchylony...zachęcająco...bardzo choć..nie patrzę..specjalnie...na sukienkę...wiersza zaczytałam..się...w czasie według Agnieszki P. i dobrze... pozdrawiam - Mirka

No..panie Adamie...właśnie...człowiek czeka ....i się doczeka... TO LUBIĘ... z podziwem i bardzo zaczytana - Mirka, ktora sobie druknie to i poczyta do woli...kiedy zechce

kawał niezłego wiersza zmieniłabym może..w związku z ze świeżością ledwo co wypranego... estetycznie rzecz ujmując..zamiast biorąc.. (ale to ja) no i wykrochmaliłabym oba przecinki (ale to też tylko ja) pozdrawiam - Mirka

współczuję z całego serca....szczerze ................... mówiła jak pięknie na świecie tonąć w cienistym słodkim miodnym lesie jak pięknie mówiła przyszły deszcze jesienią - zaranne opatrzyły spuchnięte powieki oddajcie - wołała - sumienie nie chcieli patrzeć pod nogi .......w tym tekście nie ma cienia niepoezji....nie ma w nim nic niepięknego....nie ma nieuczucia....niesmutku ... jest taki piekny Agnieszko...Mirka

gdzieś po drodze można zdobyć wszystko (czyli nic) i wiać gwizdać szeleścić wirować z rękoma kreślącymi zwykłe okręgi szczęścia lub nie No...zatrzymał mnie wiersz.... zaciekawił.. z jednym się nie zgadzam..ale to ja..zaznaczam cisza to brak dźwięku...to nieprawda...... siódemka - to moja ulubiona.. pozdrawiam ciepło - Mirka

ocierasz się szeptem biodrami kołysząc rozpieszczasz półsłówkami leżącymi w kącie zawstydzasz cichymi nie zasnę niech noc z Tobą otwarte ma oczy .. Jolu..lepszy..niż dobry... bardzo dobry.. piękny pozdrawiam Mirka jak dobrze być kobietą..ech....ja dobrze..czuć..że się jest prawdziwą kobietą....

Wreszcie wyszłam poza bramy ogrodu zaciskając w piąstce stary kluczyk od furtki jak różdżkę ....................... i ja mam taki kluczyk od furtki i używam go kiedy tylko mogę..żeby wejść....z powrotem... Krótko to jest również wiersz o mnie i bardzo ci za to dziękuję Mirka Kai..jaka dzidzia...?

Cokolwiek tu powiem...po przeczytaniu...dwukrotnym....trzykrotnym...nie zabrzmi i nie będzie w stanie..przekazać..mojego wrażenia. Agnieszko. Jestem tutaj..nie pomylę się zbyt..może dwa tygodnie... Tryptyk to jeden z największych wierszy jakie przeczytałam. Jesli nie największy. z pozycji klęczącej - bardzo dziękując - Mirka

gdyby chociaż jedno drzewo pochylało sie ku mnie z czułoscią umiałabym patrzeć i słyszeć *** gdyby przekroczyć granice bólu i nie umrzeć na żałość na żal sama tuliłabym drzewa chciwie prosząc o wybaczenie gdyby to co za mną mgła miłosierna wyciszyć chciała popatrzylabym bez lęku nasluchując ich kroków Agnieszko....wybacz... bardzo osobiste urywki twego niezwykłego wiersza.. poprowadziły mnie...scieżką....którą...sama..wciąz boję się ..chodzić... pozdrawiam Mirka