Dotyk

nie mówią o tym żeby poprawiać wg wskazówek innych ludzi:)) Żeby samemu znaleźć słabe strony tekstu po jakimś czasie i nie upierać, się, że nie, bo już jest cymes. jeśli jest - zgoda, jednak kiedy autor dostrzega coś nie tak, nie powinien przejść obojętnie. To ja gratuluję, mnie moje wiersze rzadko się podobają, traktuję je trochę jak zła macocha.

Też kiedyś nie poprawiałam i myślę , że to był błąd. Wg mnie jest to dopiero material do dobrego wiersza. To brzmi ładnie, tak, powiedziałabym "natchnieniowo" , gdy ktoś twierdzi ze napisze i już nic nie zmieni. Najwięksi poprawiają. Po napisaniu wiersza, trzeba przeczekac euforię, ochlonąć i nabrać dystansu. Kiedyś wiersze usuwałam gd coś było nie tak. Dziś żaluje. no i jednak, żeby bylo gramatycznie - nie kuszą męty, a mętow, podobnie jak (tu poprawnie) - załzawionych pijaczkow. Niech pan tylko nie mowi, że i tego pan nie poprawi:)). Byk to byk. Mirka

Szanowny Panie Natanie, można mieć gorszy dzień (nawet w niedzielę), można czegoś nie lubić, coś może się nie-lubn-podobać komuś - i można o tym napisać (nawet bez uzasadnienia, a;propos: "wymięka"), ale po co zaczepiać innych, którzy mają inne zdanie i jakoś starali się argumentować. Niech Pan napisze, co jest złe, bo to że Pan "wymienka" "do bólu" - to raczej Pana prywatne zmartwienie. Takie komentarze są nie na poziomie tego portalu i proszę kolejny raz nie prowokować! Pozdrawiam - Jan P. popieram, zwłaszcza że Pan Natan właściwie nic o wierszu nie pisze. Takie "polewanie". Na frustracje inne miejsca znacznie bardziej odpowiednie. Piękny początek wiersza, w ogole miniaturka niezwykle klimatowa, jednak - rzeczywiście nad fragmentem ze strachem pochyliłabym sie ponownie. pozdrawiam serdecznie - Mirka

Luks. Mam tak samo:) świetnie. Krociutko i w dziesiątkę. pozdrawiam - Mirka

Bardzo dobry tekst. cały "do wzięcia" bez zmrużenia" wg mnie:) pozdrawiam ciepło - Mirka

Kapitalny! Maly wiersz - wielki wiersz. Wszystkiego - ile trzeba. Brawo. pozdrawiam - Mirka

ale klimatowo jest i świetnie. Mirek ma chyba rację z tą wersyfikacją w ostatniej części, choć tak naprawdę w odbiorze - dla mnie przynajmniej - to rzecz poza pierwszym planem. Pozdrawiam ciepło:) - Mirka

na rodzinnym folwarku czas zatoczył pętlę; czy to już rewolucja czy jeszcze ciąg dalszy przepiękny poruszający tekst z niezwyklym zakończeniem. Brawo Izo

Moim zdaniem - świetny. Nic nie może zmęczyć, wg mnie czytelnika w tym tekście.

Jakoś nie chcę dać się nabrać na to co tekst chce mi powiedzieć. Coś ranisz moim zdaniem w swoich ostatnich wierszach i ich "poetyckość" wycieka. Gorzej, niż kiedyś językowo i trudno mi tutaj usprawiedliwiać tego eksperymentowaniem, jeśli takie się w wierszach ostatnich odbywa: "w horyzontalnych leżeniach" "w zamysł tkliwej starości" "o palizującym bogu" Niestety. Za to: "z zamkniętymi oczyma z otwartymi o białych pokojach samotniach niespokojnych o rycerzach pancernych w złotych hełmach o niebieskich prześwitach" po tym fragmencie - wysiadłabym z pociągu, zabierając tę część ze sobą i poszłabym na inny peron i zabrałabym się innym składem. Bo warto. Mirka

Koleżanko Izo - wciąz w bardzo dobrej formie:) ze wskazaniem na drugą część absolutnie!! pozdrawiam ciepło - Mirka

Gites fajans:))))))))))

"że krew tak szybko przysycha Bach to zapis nutowy miłość bywa za mała dotyk jest zawsze przez, smutek znikąd jest dobry a smutek prawdziwy jest z ludzi że ci którzy rodzą się martwi nie sa inni niewinni że zjawia się nagle jakiś kamień na małym sercu zanim skończy się dno " Fantazja. Mariusz. Po prostu głęboki ukłon za tekst. Wielkie wrażenie Mirka

zawsze jest ta granica. mistrzyni uników przekraczalna jak prędkość światła. Bardzo dobry. mądry wiersz, świetnie zdyscyplinowany pod względem formy. Bliska mi Twoja poetyka, wrażliwość i to wewnętrzne monologowanie. Wielka przyjemność w trakcie lektury. pozdrawiam - Mirka

Po pierwsze chyba - "ku rozpaczy Jasia" Tekst nie razi, ale jest taki na jednorazowe czytanie. Mirka

Cemu nie wierzę temu tekstowi? Zmęczeniu, umęczeniu, chorobie, pragnieniu wiecznego spoczynku? Słaby przekaz podporządkowaniu cierpiętnictwu. Martwota. Taka udawana według mnie. Pozdrawiam - Mirka

Panie Adamie. Wydaje mi się, że "jadąc" na jednej nucie - w pewien sposób stara się Pan wiersz wydłużyć. Liryczne wyznanie staje się przez to nudne. A jest bardzo dobry materiał na to, by spróbować tę intymną chwilę zamknąć w wierszu o polowę krótszym. pozdrawiam - Mirka

Jest tu jakaś historia i (przynajmniej) pierwsza, i( zwłaszcza) ostatnia część bardzo ładna. Ale zbyt hermetyczny tekst, by , nawet po odautorskim tłumaczeniu - otworzył się dla czytelnika. Widać dbałość o warsztat i jest z pewnością jakiś pomysł. Osobiście pochyliłabym się nad tekstem jeszcze raz. Jest nad czym. pozdrawiam - Mirka

No właśnie - między innymi dlatego tak bardzo lubię Cię czytać, że nie zmyślasz. Świetny tekst - a indiany dymiące zachmurzenie - kapitalne. Brawo Mirka

Nie tylko Pan się cieszy. Ja się cieszę po raz kolejny. W przeciwieństwie do Pana ostatni wers drugiej zrotki podoba mi się jak nie wiem co:)). W całości zaś (świetnie, że taki podział) - łykam wielce ukontentowana, liże wszystkie smaki wiersza. Wyszedł panu na cześć. Powaga. pozdrawiam - Mirka

Już pisałam. REWELACJA. cmok

Niestety Adasiu. Ten tekst szczelnie zasłoniłeś. Nic nie wyszło na światło dzienne i dlatego (przynajmniej ja) - nic nie znalazłam. pozdrawiam - Mirka

Na 59 postów pod tym lichym wierszem - 28 należy do Autorki. Kilka z nich zawiera prośby o komentarze, kilka jest osobnym podziękowaniem komuś za opinię. Reszta, wiadomo, kto czytał - wie. Proponuję Administracji, by zamknęła ten wątek. Pozwoli to nam zapomnieć o tekście, a Autorce ochłonąć. Oczywiście nie czekam na odpowiedź Pani na ten post. Prosze mi zrobić tę przyjemność i już nic tu nie pisać. pozdrawiam - Mirka (nie mam siły już czytać wszystkich komentarzy, więc zamykam dyskusję - M.S.) [sub]Tekst był edytowany przez Mirosław Serocki dnia 17-08-2004 23:12.[/sub]

Przepraszam - tak to zobaczyłam moze się mylę. pozdrawiam ciepło - Mirka

widzę więcej pochodzę z tamtego świata myśli ciepłych rozbujanych delikatnie dotyków energii właściwie skierowanych bez zadumy oplatają drogę krokom niezamieszkałych argumentów obliczanych na szybki efekt przyszłam bez tysięcy sposobów tropienia każdej prawdy widzę więcej niż chcesz