Judyt

w kropelkach pajęczyny ukryta w ścieżkach lasu nim zniknie słońce wykrzesana z iskierek ciepła unosi się nad głowami ludzkich serc braknie przed zimą ----------------------- wersja II w kropelkach pajęczyny ukryta w ścieżkach lasu nim zniknie słońce wykrzesana z iskierek ciepła unosi się nad głowami, ludzich serc czy braknie przed zimną

hmm..no może i trzeba(: ja nie jestem smutna akurat dziś dziękuję bardzo Jolu za ślad i..no to dodam, jeśli za mało tej nadziei- to już jest(:, J. (: płoniaście

Michał Gomułka: po prostu zwracam delikatnie uwagę, moim zdaniem jest wiele prawdy w tym wierszu(wygląda tak jakby był napisany prosto z biegu) , aczkolwiek wymagałby poprawek stylistycznych-i to bardzo, i wyrzuceniu kilku zbędnych linijek, co jest do zrobienia, czego Autorowi życzę, a napewno sobie to przemyśli; do Autora: popieram ukazywanie doświadczeń i emocji jak najbardziej(: które akurat potrafię b. zrozumieć, a tak poza nawiasem- nie oceniaj pochopnie Michale G.- jak już oceniasz, człowiek wciąż uczy się na nowo- taki banał, J. (: niemniej płoniaście i spokoju życzę ps. Michał - Autor: radzę nie brać sobie tych przekleństw do serca nie ma sensu, wymieniać się słowami- tyle tylko by sobie dogryzać, nie po to człowiek chodzi po tym świecie

jak to brak nadziei? jest- rozstąpcie chmury..świat..mm mm..może słabo wersowo to wyszło( ciut przemieniłam- teraz), niemniej dzięki piękne za przeczytanie i ślad J. (: serdecznie

bardzo dziękuję za przystanięcie, J. (: płoniaście

hmm..no tak..tutaj Autor ukazał jedynie ciemną stronę tej rzeczywistości, wiem co alkohol może wyrządzić człowiekowi, tyle że tutaj trochę jednak okroiłabym, emocje faktycznie uwidocznione, może nawet depresyjnie, J. (: płoniaście

co potyka się o sandały sentymentalna nuta nie lubi występowania oblicze pobladłe natychmiast jakoś tak nieswojo, czasem nijak i kłuje nieustępliwie pociemniały rozstąpcie chmury świt kruszejących liści ostatnich bo na więcej już nie starcza miejsca skrawki serca na wodzie unoszą się opodal jak żaglówki wzruszeniem umęczony zbity człowiek wolno szedł drogą cierpień bo umiłował ciebie i mnie w uśmiechu nadziei co dnia (...)

może być, choć jakby nic nowego, ale może mi się wydaje J. (: płoniaście

hmm..przeczytałam i tyle, nie bardzo go jakoś odczuwając, J. (: płoniaście

hmm..przeczytałam, nie bardzo udany stety, może wystarczy udać się na rozmowę z tym do którego zażalenia, J. (: płoniaście

jak zwykle z klasą i baczną obserwacją otaczającej rzeczywistości, która łaskawa nie jest pióromankę pozdrawiam(: J. płoniaście Leno

ślicznie dziękuję Szkic za ślad Twój miło Cię gościć (: płoniaście J.

fajno, tak kwiatowo, oset w różę- piękne, J. (: płoniaście

no fajno, tylko pewnie chodziło o gwiazd-y, a mnie zbudziło własne gadanie przez sen, tytuł lepiej byłoby jednak zastąpić np. zbudzenie J. (: płoniaście

a tak..ten obraz akurat do opisu ma dużo, J. (: miło że można pooglądać i poczytać, może jeszcze wpadnę podłubać

ciekawe bardzo, fajno, że można stworzyć J. (:

fajno Krzysztof jak zwykle z przemyśleniem, wyważeniem, J. (:

fajno fajno Michał, J. (:

nie ma żadnej miłości jeśli się nie wierzy J.

przeczytałam i obejrzałam- tego obrazu jeszcze nie znałam, ale fajnie..mm..co do treści- to jakoś bardziej statki, katłuby na morze wypływa, do przemyślenia, J. (: płoniaście Michale 'b. podobał mi się fragm, o kosmyku, jest co tam poszperać

tak jest..znaczy piękny ten Twój wiersz pod mym tym i owymm..dziękuję z całego serca, że jesteś no i za znakomity odczyt, ps. a różę dodałam bo to była akwarelka - witraż komponowała, J. płoniaście Krzysztof(:

fajno, przynajmniej wiadomo o co chodzi bardziej, J. (: płoniaście

wiesz Judyt, kosiłam kiedyś trawnik...tego zapachu nie sposób zapomnieć, jest niepowtarzalny... fajnie, że zajrzałaś :))))) serdecznie pozdrawiam (: też bardzo lubię zapach trawy, słomy, drewna wszystko co z natury(:J. wzajemnie się cieszę

zachwycona ja..Twoim śladem Teres, też zaniemówiłam.. i co teraz będzie? J. serdecznie i płoniaście jak zwykle(: przybądź, podpowiedz- zapraszam bardzo,nie ma za co dziękuję za chwilkę

no fajno Bernadetto, tylko nie wiem czy tytuł, rumiany bardzo ten wiersz, tak wyczuwam, J. (: płoniaście