Marlett

Stanko! .....i marzenia prosto w nieba niech płyną przez twoje podwórko:) PozdrawiaM. ://members.chello.pl/a.sosna2/index.htm

Pancolek! twój zapach zaczyna rozumieć piękna pointa:)) pozdrawiaM. ://members.chello.pl/a.sosna2/index.htm

no to pośpiewamy sobie tylko na jaką melodię ? Talarku! Sami coś wymyślimy.PozdrawiaM. ://members.chello.pl/a.sosna2/index.htm

Judyt! w górę w dół a potem wpół pozdrawiaM.

Talarku! Dziękuję za ciepłe słowa:)) Uśmiechu.

tak pozdrawiam

Dzięki za potwierdzenie. PozdrawiaM.

HAYQ! Myślę że każdy był w lesie:) ..a wyobraźnia i tak swoje wyczynia:)) Dziękuję. Radości.

Talarku! W piosenkach śpiewa się o marzeniach i snach. Wiersz widzę jako tekst piosenki. Uśmiechu.

Stefanie! Krucafix ! Pierwszy raz czytam Twój wiersz w takiej formie i wykonaniu. Rogal od ucha do ucha. Słoneczka.

HAYQ! Trzeba wierzyć że to co przestarzałe nie wróci jak przedstawiona w wierszu bolesna rzeczywistość. Uśmiechu.

co nie mara, małą malusieńką miarkę tutaj przebrałam:) dobrego Marlettko Judyt! Za ścianą mojego lasu są gąszcze. pozdrawiaM.

Marianno! Ech! ciągnie do boru;) Wielkie dzięki.Uśmiechu.

Pancolku! W gąszczu myśli czasem trudno:)) ..ale ucieszasz mnie. Dziękuję.Radości.

he he! wieczór dobry! Czytam Twój wiersz i słucham ''Jezioro łabędzie'' ...ot i cała przyjemność:))

Stanko! Proza życia zgrabnie wujęta w wersy.. osłodzona muzyczną pointą:))) Radości.

Stefff! Autor pisze , czytelnik wyczytujeeee:))) Miło Ciebie widzieć, dziękuję:) Uśmiechu.

ale chce się:))) cmokaM.

Staszko! Tu chodzi o ''podszyt'' -warstwa w ekosystemie leśnym zbudowana z krzewów . Jeśli już to ''w podszycie''. PozdrawiaM.

Pancolku! Stasina strofa ciekawa; jesteś niedojedzoną kanapką na biurku wkurzającym zdjęciem łańcuszkiem bez skrzydełka aniołka nie upranym swetrem Ale nie ruszam co Twoje choć smutne:)) podobamisię.Radości.

nie dość dobrze było w zagajniku młode pędy ciągnęły łapczywie soki w górę unosząc myśli w gęstwinę bez ścieżek podszytem zbłąkane przez trawy wysokie rowami na ścianę wdarły się w gąszcze runem przez knieje w mokradła na przekór do boru uparcie splątane bluszczem nie dają wytchnienia dzikie maliny haczą kolcami do krwi usta bledną z pąsów opadły owoce jak wilgoć w darninę

porywami wyrwanymi od niechcenia dałam się unieść poezji. yes! nie ma co żalować lamusa:)) niech idzie nowe lepsze. cmokaM.

Stanko! Może psuję koncepcję ,ale lamusa bym do lamusa. Uśmiechu.

Tomku! wszystko co najgorsze w gnoju urośnie na dobre Bardzo dobra pointa -realistyczna. PozdrawiaM.

taaa..zdarza się ,że niewinni muszą cierpieć. Stasiu, pozdrawiaM.