Klaus Kalarus

Jak dla mnie brzmi to nazbyt pospolicie, ale może to i lepiej. Czasami jednak Autorze miłość potrafi zaistnieć nawet w burdelu, przychodzi mi na myśl oczywiście Dostojewski.

Tak, ja sam podchodze do tego wiersza z dużym dystansem. W ostatnim miesiącu jakoś nie mogę poważnie przystąpić do pisania, czuję się jakoś rozbity itp, a wiersz miał odzwierciedlić tenże stan. I się udało... Dzięki za komentarz- Pozdrawiam :) PS: Ale nikt nic nie powiedział o samej treści.

Na nic zda się dzisiaj patos niemo wyrzucony na stos anachronizmów i niepamięci Tylko na obrazach żyją święci- dziwacy, niedościgłe wzory dualiści istnienia Tylko natężenie się zmienia rwącej siły ( która niesie nas jak liście próżniopowietrzyście ) full czynnego tumiwisizmu Kabotyńsko pojmując dalekie wartości lecimy, a żyjemy biernie wznosząc się na mięsistych skrzydłach darwinowskiej rywalizacji- Płomienne wnętrze człowieka zgasło Pozostaje tylko wiara w to namacalne bo pędzące w nicość, z każdej strony rozszarpią mnie kruki i wrony.

Oj króciutkie to to, ale asocjacje wywołuje :)- przypomina mi to jakiś rodnik, proponuję rozwinąć ten fragment w większą całość.

Dobra puenta. Ileż to nietaktów w życiu popełniamy... - może czasami nie warto dochodzić "dlaczego".

Zabawa w słowa- owszem. Ale kojarzą mi się różne tezy i hipotezy np: euancjum i pseudancjum i takie tam. Ogóolnie ciekawy utwór.

Autorze prosze zapomnieć o tematyce wiersza i się mu dobrze przyjrzeć.

Ciekawy wiersz, lubie takie, a pointa bardzo trafna. PS: Myślę, że u mnie można spotkać taki romantyzm.

Melodyjne i dlatego fajne, a i pointerpretować można.

Pocieszę autora, bo nie wszystkie motyle umierają jesienią. Np: Gonepteryx rhamni kryje się wsród opadłych liści, zimuje a na wiosne jest jednym z pierwszych motyli, które możemy spotkać i wcale nie traci barw! Podobnie Vanessa io, czy Aglais urticae zimuje na strychach i często możemy ją tam spotkać, właśnie w zimie.

Powiem, że ciekawie się to czyta. Lektura tego utworu nasunęła mi pewną myśl- Często robimy wielką wystawną fete, wesele a prawdziwy ślub schodzi na drugi plan. Potem, w małżeństwie nie mówimy do siebie pięknymi słowami, albo nie szanujemy się należycie. Warto czasem te sprawy przemyśleć- wydaje mim się, że do tego właśnie skłania ten tekst. (Oj, coś za bardzo dydaktyczny się zrobiłem) Pozdrawiam

Ja np takim poczuciem humoru w wierszach się nie wykazuje. Autorze, twój utwór może się nadawać na wierszyk piwny, a tak to beznadzieja, i nie to forum.

Jak dla mnie za bardzo wulgarne. Ponoć w poezji brakuje motywów sado-maso. Może w tym ujeciu by to wyszło?

W tym utworze ciekawa jest tylko aliteracja.

Zakończenie mnie rozczarowało. Spodziewałem się nagłego zwrotu akcji, a wtedy byłoby śmiesznie. Pozdrawiam

Za dużo przestawności w szyku. W tych miejscach, gdzie nie ucierpi rytm warto zastosować normalny szyk. W obecnej postaci brzmi to dla mnie troche kakofonicznie.

Podzielam twój pogląd Zola i serdecznie pozdrawiam.

Być może chodzi o denaturat, który biedne pijaczki próbują wybielić cytryną (Nie wiem jak to się robi). Nie mają pieniędzy, a tylko na taki "trunek" ich stać. Autor może chce nas skłonić do rozmyślań nad przyczynami patologii. Tekst wywiera znikome wrażenia artystyczne. Jest wierszem, gdyż kształtuje go arbitralna pauza, ale poetyckości zero. Pozdrawiam.

Owszem, nieźle. Postaraj się napisać kolejny wiersz tak, aby odbiorca mógł nad nim choć trochę pomyśleć. Stosuj więcej tropów stylistycznych i unikaj gramatyczności w klauzuli. Zakończenie zawiera oklepany, wszystkim znany idiom, w jego pierwotnym znaczeniu. Prezentowałby się ciekawie, jeśli byś go wykorzystał w pomysłowym kontekście, nadając mu nową jakość semantyczną. Pozdrawiam

Interesujące, szczególnie moją uwagę zwróciło pomysłowe zastosowanie idiomu- "po łebkach", dobra gra znaczeń. Może czasami warto rozbić te lustra, aby dotrzeć do prawdy? Pozdrawiam :)

I takie ekologiczne zakończnie też mi się podoba. Można by spróbować jeszcze coś ukryć, żeby to nie było takie wywalone, kolokwialnie mówiąc, ale też bez przesady.

Oczywiście.

całkiem całkiem. Pomysłowe. Tylko ostatni wers jest moim zdaniem, niepotrzebny. Ta puenta w nim zawarta powinna wyniknąć z całości utworu.

Ten wiersz przywodzi mi na myśl poetykę barokową. Klasyczne obrazowanie, romantyczne, całkiem w moim stylu.

Ciekawa parafraza. Tworzysz w swoich wierszach oryginalne połączenia wyrazowe z prostych słów, dzięki czemu twoja poezja uzyskuje bogatą obrazowość.