a._mrozinski

Pierwszy wers jest straszny. Przywodzi na myśl najgorsze koszmary, jakie mogą się przyśnić poecie. Na szczęście nie przestałem czytać i dobrnąłem do końca. Całość okazała się nieco lepsza, zwłaszcza pointa. Arek

Niezgorszy wiersz współczesny. To jednak nie mój klimat. Arek

Przesłodzone. Można przełknąć co prawda i przesłodzone. Zauważam jednak błąd, który zdaje się, że dość często występuje w rymowanych wierszach początkujących poetów. Otóż niemal każda strofka zdaje się być osobną całością. Brakuje łączności między nimi, brakuje płynnego przejścia. Arek

Brakuje mi tutaj jakiegoś argumentu. Wiersze co prawda nie są zwykle po to, by wykładać argumenty. W tym utworze by się jednak przydało. Może dlatego, że taki krótki i nie ma właściwie niczego poza wyłożeniem swoich poglądów? Jest w prosty sposób ("jasno na białym", cytując noblistę) postawiona teza, z którą można się zgadzać lub nie, można polemizować. Jednak ponieważ brakuje jakiegokolwiek potwierdzenia tezy, polemika ze strony czytelnika może być po prostu zaprzeczeniem również bez podawania żadnych argumentów. "Przesłanie wiersza nie jest prawdziwe, bo nie". Przyłączam się także do opinii Bezeta, że wersyfikacja utrudnia odbiór. Arek

A dlaczego ten wiersz kończy się tą klamrą?

Nostalgiczny, ale nie wiem czy w najlepszym wydaniu. Na pewno w dobrym. Arek PS. Więc to nie tak jak było w książkach więc to nie tak jak na polanie kwiaty w zielonej porcelanie we włosy wpięta dumnie wstążka

Łzy, sny i deszczowe dni. Tak, jak napisał Nikodem: może to i ma niezwykłą wartość dla autora i adresata (adresatki), ale dla czytelników już nie. Czytelników trzeba zainteresować, zmusić do myślenia, zachwycić. W tym wypadku wychodzi to... nieporadnie. Arek

Do wiersza bardzo pasuje motto, które jest umieszczone pod Twoim imieniem. Urwane myśli są dobrym chwytem poetyckim, ale nie zawsze (mam na myśli róże w zakończeniu). Poza urwanymi myślami nie ma na czym zawiesić myśli. Arek

Hm, ale jeśli już kopuła, to czy można ją oderwać? może lepiej zdjąć? Nie jestem również pewien jak wygląda leżąca stopa. Czy chodzi o stojącą stopę, czy o człowieka leżącego na wznak - ale wówczas stopa przecież sterczy do góry, hm hm hm... Arek

Wiersz ładny, ale jakoś nie mogę sobie wyobrazić kamyków, które się kształtują w paciorki łez.

Niech rząd spełni w końcu żądania poetów! Zawiążmy stowarzyszenie i domagajmy się 1) 75% dofinansowania każdego tomiku poetyckiego 2) drukowania poezji i prozy jako dodatku kulturalnego do Dziennika Ustaw A tak serio to nie wiem czym ma być "kącik czytelniczy". Nie było mnie parę tygodni na forum, więc może sprawa już omówiona, ale być może skoro już powstał oddzielny temat, to warto tutaj omówić szczegółowo wszystkie pomysły.

Naiwne, ale ładnie napisane. Arek

A już myślałem, że to w ramach promocji "Niezniszczalnych", którzy od wczoraj w kinach... tymczasem mamy tutaj wspomnienia, melancholię i ten wszechobecny, niezbyt logiczny żal za tym, co było i minęło. Arek

Mnie śmieszą autorzy, którzy nie potrafią przyjąć krytyki.

No, skoro wiersz jest już polecany na forum, to może mój głos nie będzie miał wielkiego znaczenia, ale jestem pod wrażeniem. Zwrócę uwagę na świetny początek. Arek PS. - Alkohol to powolna trucizna. - Mi się nie śpieszy.

Zlustrowana ujemnie za to, że wiersz krótki i niejednoznaczny. Nie jest uderzeniem; nie ma w tej miniaturze mocy, są raczej słabe ślady rozbiegające się w każdą stronę, w jaką tylko będzie chciał pójść czytelnik. W tych ośmiu słowach (i jednym "i"), logiczne może się wydać tylko "jestem obrazem i podobieństwem", a i to po zastanowieniu, okaże się niezbyt sensowne. Arek

chciałam czegoś bardzo / może lepiej że nie wiem czego - o tak, tak bywa często. Zgadzam się, że "miejsce parkingowe na serce" brzmi bardzo słabo, niemniej całość jest ok. Chyba bez wielkich pretensji do zaskakiwania i pozostawania na długo w pamięci. Arek

Każdy jest jedyny w swoim rodzaju i z tego powodu raczej nie należą się żadne specjalne pochwały. Niestety, ten wiersz to jakieś pomyślane coś, z czym nie wiadomo co zrobić. Arek

Ciężko się mierzyć z Cohenem. Mam mieszane uczucia. Z jednej strony dobrze, że nie oparłaś się wyłącznie na tekście piosenki, dodałaś sporo od siebie. Mam jednak wrażenie, że pod koniec zabrakło weny i stąd próba wybrnięcia i spointowania cytatami. Arek

Zapisanie kilku myśli zwykle nie wystarcza, żeby powstał wiersz. Nie widzę tu żadnej obróbki, żadnego dopracowywania tekstu. Arek

Bardzo ciekawy obraz. Nie jestem pewien ile w tym poezji, ale ciekawi mnie, że będą dusić "aż do najbrzydszego". Czyli zaczynają od tych pięknych - mam szansę dłużej się uchować. Arek

Ostatni wers chybiony. Całość nieco naiwna, bo o tęczy, bo takie pytania... ale ok. Nie powiedziałbym, że to odpowiedni dział dla tego tekstu, no ale ok. Arek

Czy ta poezja nie jest aż nazbyt poetycka? może ja jestem prosty chłopak, który się nie zna, ale czytając takie teksty, mam wrażenie, że to już poezja dla poezji, a ja-czytelnik staję się zbędny. Arek

Fajne zakończenie. Chcąc nie chcąc nasuwa mi się skojarzenie z "Suzanne" Cohena, nie będę jednak porównywał. Wierszyk przyjemny, aczkolwiek jest parę niezręcznych zwrotów np. obolałe od chodzenia, albo rozbrajający uśmiech. Arek

Fajne zakończenie, ale naprawdę trzeba mieć wiele samozaparcia, żeby do niego dotrzeć. Właściwie już po drugim wersie nie ma się ochoty czytać dalej - banał na banale, sto razy odgrzewany kotlet. Miłość naprawdę nie zasłużyła sobie na takie teksty. Arek