Kornelia Zawrzykraj

dziękuję tym Wszyskim, którzy się tu zatrzymali :) ps. Bogdanie i Mirko - zastanowię się! :)

na smaki niecierpliwe zadyszane w tonacji gończego psa na kolor w słuchawce jaki degustując blaknie ciszą na gesty jaskrawe oddane chwili czułości fałszywej na słowo umyślne ujęte w kadr atramentu kopert

buahahahh świetne, świetne takich poprawiaczy nastroju więcej proszę!! do ulubionych normalnie! :)))

no tak, ale żeby tam od razu nagrodę?? ;))))

dziękuję za tak urzejający komentarz :))

ja też serdecznie ;)

Niech mówią;) Dziękuję Julio:)

zdziwiona skóra i oczy z niedowierzaniem ażurowe usta ciągle jeszcze ciepłe roztykany mięsień koniczyny pozbawiony rytmu i myśl trzepocząca po szybie ku wolności ... na Twojej piersi składając rude włosy a Ty spokojem: „Maleństwo ...”

Tadeuszu, Sewerynie dziękuję

Ależ Ludwiku czyste 12-cie półtonów jak pamiętam to oktawa:))

zakamuflowanie udajemy niewystraszonych ;)))

:))))

hę? nagrodę? ;)

nie zamieszczę już obrazu nie pomieści się na płótnie zarys tylko tych wydarzeń trąca podkład, stroi lutnię zaplatanych w pięciolinii czystych dwunastu półtonów nut drgających tęskną kroplą co pojawia się na skroni jak kot zakraść się do myśli wykraść te kolory Twoje i uwięzić Cię jak myszkę pod Twą tercję się nastroję

Ludwiku - diękuję kto jak kto - od malowania to chyba Ty jesteś ;)

gdy tylko namalujesz na niebie serce łzawe zduszony łkaniem w twarzy bezkrwawej u stopy złożę, choć nie oczekujesz namaszczę ciepłem i skroń obetrę

to ja jakiś kocyk skombinuję! ;o) (ale obrazek taki właśnie wtedy i tam)

Za to dźwięczenie Catalinowe bardzo dziękuje:)

Witaj Bogdanku :) a rumień się rumień - tak Ci w tym ładnie ;))) "Mały" chyba masz rację - jakby to zmienić na świat niż Jego ... tyle, że mój świat całkiem spory jest - to już wiesz ;) i jak zwykle pluszowo

Dzięku Michale:) fala-dala, tańcze-pomarańcze - jak nic ograne, wypowiedziane i zapisywane na stetki sposobów - ale tam tak właśnie jest ... przecukrzyłam? ;)

polane lukrem złocistych promieni kikuty kolumn ostatnich oddechów Jowisza roztańczone kapłanki Vesty głaszczą cieniami opuszczone kamienie z białych stóp fundamentów strzelają obeliski by w nieboskłonie ostatnim krzykiem przywołać faraońską nadzieję tylko owoc pinii usiadł spokojem na watykańskim dziedzińcu i uśmiechnęłam się do wszechobecnego Rafaela

bardzo to czasu dużo ;)

tajemnicę Ci zdradzę tej czystej zwykłości gdy oswoisz granice epitafium dzikości rozleję w Twym wnętrzu ... zewnętrzne struktury zaplotę i ... skleję eliksiru kroplą z tuby mej czułości

nakryj proszę powiekami świat zewnętrzny na mój zamień bo ja teraz Cię przykryję puchem baśni – ze mną wpłyniesz gdzie w turkusie toną chmury gdzie oliwny świat góruje tam opuncja – ta dojrzała kolor włosów mych przybrała a wśród cytryn, pomarańczy migdał z figą salsę tańczy i głos syren wabi z dala niesie go na grzbietach fala by żeglarzy nierozważnych mamić pięknem z wyobraźni by ich rzucić w białe skały ... Tobie daję świat mój Mały

Diękujos, dziękujos :) ps. z tym tytułem faktycznie - mało fajnie :(