egzegeta

@Konrad Koper @Marek.zak1 @Klip @MIROSŁAW C. @Ajar41 Podziękowanie.

@Wiesław J.K. Wiesławie, dobre to TO:) tylko zmieniłeś temat - mój limeryk o pożądaniu, a Twój o śniadaniu :) :) Dziękuję.

@Wiesław J.K. Wiesławie, bardzo ładnie to ująłeś, dlatego bardzo ładnie Ci dziękuję i pozdrowienia załączam.

@viola arvensis @Łukasz Jasiński @MIROSŁAW C. @Wiesław J.K. @Rafael Marius Elokwencją pisaną nie grzeszę, więc nie każdemu z osobna, a Wszystkim Państwu BARDZO DZIĘKUJĘ. Panią Violę z radością witam.

Podoba się, ale osobiście zamieniłbym uda jakąś wysublimowaną metaforą.

Załącznik do wiersza :)

@[email protected] Z przyjemnością wysłuchałem, dziękuję, i jeśli mnie pamięć nie myli to zawitałeś Grzegorzu pod moje wiersze pierwszy raz, więc również dziękuję pięknie. Pozdrawiam.

Wiosną przy domu sadzili niebieskie róże z dużego pokoju płynęły Miliony Arlekina wkrótce radość pieluchy troskliwość w perspektywie domek letniskowy niewielkie stawy rybne może coś egzotycznego z biura podróży niespodziewana demielinizacja zasnuła jasne widoki smutną zawiesiną odtąd idąc pod rękę zmagali się z jej niemocą *** nadeszła nie ta złota polska (bo ta przychodzi co roku) lecz srebrna indywidualna zjawiająca się w pobliżu celu czas biegł już według innego zegara ona dawno zapomniała jak się tańczy tylko walc Riccardo Drigo słuchany z sentymentem płynął – jak wtedy wiosną – w tym samym tempie 23-30.09.2023

@Marek.zak1 Ależ oczywiście Szanowny Marku, osobiście jesień uwielbiam i prawie codziennie zaliczam pobliski park (ca 200m od mojego domu) i przy okazji robię zdjęcia (wczoraj też była sesja zdjęciowa- jedno ze zdjęć poniżej). I mimo względnie dobrego zdrowia perspektyw dla siebie nie widzę. Jeszcze do niedawna pisanie wierszy i zbieranie je do tomików było moją pasją, teraz wena odleciała i za Chiny nie chce wrócić - tutaj zamieszczam starocie. Żadne spotkania towarzyskie, żadne bawienie wnucząt - a mam już prawnuczkę, mnie nie interesi. Regularnie, bo 2 razy w tygodniu - już od ponad 7 lat - bywam nad skrawkiem milczącej połaci. Dziękuję serdecznie za komentarz prawdziwy, ale nie dla mnie. Pozdrawiam. @aff Dziękuję za komentarz i ślad sercowy. Pozdrawiam również.

@beta_b @Jacek_Suchowicz Ładnie napisane - jedno i drugie - w optymistycznym wariancie. Dodam tylko, że jak to napisałem, to przesłałem do mojej bliskiej znajomej, wieloletniej nauczycielce języka polskiego w warszawskim liceum, która powiedziała mniej więcej tak: - W tej miniaturce zawarłeś całe człowiecze życie. A ma już 93 lata i żadnych perspektyw zawodowych, pasjonackich, pozostał jej telewizor i czytanie książek. Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam. @Rafael Marius Z podzięką i pozdrowieniem.

@beta_b Więc tak; ani psychika, ani wiek, choć owszem to elementy dojrzałości. O człowieku niedoświadczonym, niedokształconym, niemającym wiedzy mówi się, że jest zielony w tym temacie - jak ten liść na wiosnę z widokiem na daleki horyzont. Gdy nabierze życiowego doświadczenia, specjalistycznej wiedzy, wtedy najczęściej stoi u schyłku. A więc przede wszystkim stan umysłu przyświeca mi w tym wierszu. Dziękuję z pozdrowieniem. @jan_komułzykant A tu już blisko, zatem ciepło, ciepło, a nawet bardzo ciepło :) Dziękuję także i pozdrawiam. Obojgu mówię DOBRANOC, bo na mnie już czas najwyższy.

Dojrzałość niczym liść na drzewie wiosną zielona – z dalekim horyzontem jesienią wielobarwna w malowniczej obwolucie – bez perspektyw

Dobrze napisane i jeszcze lepiej odebrane:) Pozdrawiam.

@MIROSŁAW C. Przepraszam, że z opóźnieniem, ale dopiero teraz zauważyłem to serce. Dziękuję.

Jeszcze raz Wszystkim Państwu dziękuję za zainteresowanie. Pozdrawiam.

@Klip Przede wszystkim dziękuję za sympatyczny ślad pod tym wierszem. Co do "się", to teraz i mnie zaczyna to uwierać, bo Twoja sugestia trafna - poszerza interpretację, lecz niestety za późno; ten wierszyk już został uwieczniony w poniższym wydawnictwie: Jeszcze raz bardzo dziękuję i pozdrawiam. PS To nie jest autoreklama, gdyż tomik nieosiągalny :(

@Jacek_Suchowicz Eee tam smutne, jak się płatki rozchylają, to rzewna tkliwość słodyczą splata nas na koniec :):) Dziękuję. @violetta pomyłka kardynalna; im człek starszy tym dojrzalszy, bardziej empatyczny. Ale różne są zachowania zależy od charakteru. Dziękuję.

@tetu W jakimś moim tomiku napisałem: - Gdyby nie było kobiet, wierszy by nie pisał. A jeśli pisać o kobiecie, to ze szczególnym uwzględnieniem czegoś... Dziękuję za komentarz i ślad kardiologiczny. A propos @tetu czy my przypadkiem nie znamy się z portalu poezja-polska, mogę się mylić, ale jakiś nick związany z Małgorzatą plącze mi się w hipokampie :) Pozdrawiam.

Za wszystkie serdeńka DZIĘKUJĘ. @iwonaroma za miły uśmiech również DZIĘKUJĘ. @agfka ano dlatego, że tu wszystko oparte jest na faktach :) włącznie z metalową figurką z wyeksponowanym detalem; cytuję za Wikipedią: "Szpetal Górny – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Fabianki, granicząca bezpośrednio z Włocławkiem." a Włocławek=stolica Kujaw. Oczywiście limeryk mógł być włocławski. DZIĘKUJĘ.

Limeryk kujawski Samotna mieszkanka Górnego Szpetalu nagiego faceta dostała - z metalu. Stoi figurka w jej pokoju, biedna - nie zazna krzty spokoju - wzrok cały czas utkwiony w jednym detalu.

Tak... od pierwszych wersów; nastrój dobrze nakreślony. Takie wiersze lubię, bo przemawiają. Dziękuję i pozdrawiam.

Nuta kwiatowa żwawy krok i różowe myśli sięgające poza horyzont u celu słodycz ale milcząca zamknięta bez namysłu wychodzi i wraca z bukietem róż delikatne płatki rozchyliły się

@Monia Bardzo dziękuję za wizytę.

@Monia Witam serdecznie po raz pierwszy w moich progach zwersowanych i dziękuję za tę wizytę.

@Rafael Marius Oooo, przepraszam, w tej konkretnej sekwencji tylko i wyłącznie niebo :) Bardzo dziękuję.