egzegeta

Beatko zaskoczyłaś mnie dokumentnie; od początku do końca mówi ten sam Ryszard -zza grobu - mój przyjaciel i mentor- na początku mnie wita, na końcu żegna :) Dziękuję i pozdrawiam. PS Z Wikipedii: Ryszard Tomczyk (ur. 4 kwietnia 1931 w Radomiu, zm. 8 listopada 2020 w Elblągu) – polski malarz, rysownik, teoretyk oraz krytyk sztuki i literatury, pisarz, publicysta związany z Elblągiem.

Zalecenie odgórne Witku! Ileż ty maili przysłałeś do mnie z prośbą: – Rysiu, rzuć okiem na ten wiersz. I odpisywałem, a było moich opinii sporo, większość pozytywnych. Pamiętam, choćby tę: – Wiersz, na najwyższych diapazonach mojego uznania i radości – znakomity, wzruszający. Puenta bardzo zlakonizowana – dlatego mocna. Wiersz rąbnął nawet mnie, acz przywykłem do poetyckości i wszelkiego rodzaju "liryczenia". To jeden z najlepszych twoich liryków. Gratuluję. Teraz z perspektywy wysokości nad wysokościami, gdzie wszystko ma inne wartości, mówię: – Piszesz dobrze, ale stać cię na lepsze. Wiem, że nie zawsze towarzyszy ci zapał twórczy, dlatego radzę: – Poczytaj trochę dobrej poezji, jak to nie poskutkuje, usiądź w parku pod tą rozłożystą lipą i pomedytuj, jeśli i to nie da efektu, spróbuj czegoś mocniejszego. Trzymaj się – Ryszard. 24-29.10.2023 Wiktor Mazurkiewicz

@viola arvensis @violetta @Jacek_Suchowicz Bardzo dziękuję, a Jacka wciąż podziwiam za nieustającą wenę z refleksem. Podziękowanie dodatkowe :)

@Agnieszka Charzyńska ...też tak myślę. Przystanek Łęczycka-Warmińska silnie emanuje niezwykłością, mnie skłonił do napisania 13 wierszy o tym samym tytule - ponumerowanych. Dziękuję.

Wszystkim Państwu DZIĘKUJĘ. @violetta a to prawda, z wyjątkiem tych, które za bardzo szumią :)

Najładniejsze są drzewa gdy kwitną zwłaszcza stare kora pomarszczona oddech nieco słabszy ale lśnią kolorami spokoju i mądrości

Beatko, DZIĘKUJĘ.

Z rymowanek dawno wyrosłem, ale tutaj sympatyczna lektura. Dziękuję.

Dobrze, że to tylko taka błyskotliwa bajka; każda mysz wymaga czułości – nikt nie zaprzeczy, dlatego wspomniany kocur nie gamoń i gapa, tylko wzorowy dżentelmen, co się zna na rzeczy. :)

@Jacek_Suchowicz Jakby ciąg dalszy mojego wiersza. Dobre. Dziękuję. @Rafael Marius Ano taki już wiek i coraz częstsze powroty :) Dziękuję. @Natuskaa @Antośka @Máire @Wędrowiec.1984 Bardzo dziękuję za komentarze serduszkowe :)

Wszystkim czytającym powyższy tekst dedykuję utwór Lullaby Of Birdland, który był inspiracją do napisania tego wiersza. Kompozytor George Shearing od urodzenia był osobą niewidomą jak wielu innych muzyków (Ray Charles, Stevie Wonder). Dziękuję.

Gdy hipokamp zawiedzie Nie ma takiego piasku, którym zasypiesz ważne wspomnienia; do dziś widzę siebie na kolanach dziadka Józefa – obaj siedzimy przy piecu kaflowym – słucham wspomnień z I wojny światowej, jak to było w rosyjskiej niewoli w 1916 pod Bachmutem. Jednak bywają zdarzenia, które wbrew woli, same się zagrzebują; nie szkodzi, jeśli oplecione klasyczną triadą, docelowo trafią na niebieską półkę w świetlistym owalu.

Retrospekcja jako żywa; lubię te tematy, bo sam coraz częściej do nich wracam. Pozdrawiam.

Tematyka nietuzinkowa, dobrze napisane. Gratuluję. Pozdrawiam.

@Wiesław J.K. Wiesławie, kilka wierszy już tu trafiło - włącznie z powyższym. Chyba jeszcze coś tu trafi. Dziękuję za zainteresowanie i pozdrawiam.

@lena2_ Jeden z lepszych... każe do siebie wracać. Lapidarność zawsze jest w cenie.

Pardon, skupiłem się na komentarzu Waldemara i zapomniałem o serdecznościach:) @Rafael Marius @Wiesław J.K. @Waldemar_Talar_Talar Bardzo Dziękuję.

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze, twierdzisz, że ciekawie... mój Boże, każdy pisze jak może :) Bardzo Ci dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Kołysanka w krainie ptaków i prostokątów muzyka wypływa z każdego pnia synkopa za kontrapunktem dysonans nie chwyta harmonii a ona cały czas tka najwrażliwszą materię nie stąpa po klawiaturze unosi się to znów opada oddala i przybliża tylko raz musnęła glissandem rozchylam szeroko ramiona czekając na kolejne dotknięcia konary wygięły się ku wierzchołkom kolibry dziobią figury geometryczne inne ptaki bawią się w trójkątach muzyka wciąż wylewa się z drzew wyczekuję potknęła się tuż obok nie upadła – przytrzymałem jej włosy jakby wiatr rozwiał z premedytacją zbłądziła we mnie sierpień 2019

@Andrzej P. Zajączkowski @Leszczym Obu Panom z podzięką.

@Jacek_Suchowicz Panie Jacku bardzo dziękuję za tak elegancką wersję optymistyczną. @Rafael Marius Ja też się zgadzam; jednak pragnę podkreślić, że panowie Kohelet, Norwid i Horacy mają na uwadze ziemski padół :) Dziękuję.

Taki starzec Zosima (12) Marność nad marnościami i wszystko marność – tak mówi Kohelet Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, dwie tylko: poezja i dobroć… i więcej nic… – tak napisał Norwid. Powiedz, który z nich ma rację? Starzec po długiej zadumie: – Obaj mówią o wiecznej pogoni za wiatrem, Norwid rozwinął słowa Horacego non omnis moriar

@viola arvensis @Rafael Marius Za przemiłe wizyty DZIĘKUJĘ.

Przesympatyczna definicja pocałunku, czyta się lekko, łatwo i przyjemnie :) Pozdrowionka.

@MIROSŁAW C. Ten wyjątkowy klimat, obrazy, przesłanie - podoba się.