Naram-sin

A jednak do czytania wierszy dobrych współczesnych poetów zachęcam. Wtedy może inaczej spojrzysz na swoje pisanie. Jeśli chodzi o mnie, to coś ci się bracie pomyliło.

Przyjemna myśl na słoneczny majowy poranek.

Purpura, góra, tron. Tylko po co, na co?

Otóż to.

Nie wiem, co na to buddyści, ale ja biorę bez kręcenia nosem.

Rytm poszedł się czochrać, a półnagie pręty są straszne. Odpowiedź Jacka dużo lepsza - można brać przykład.

A gdyby zapisać ten wers osobno? Wolna linijka utworzy wtedy przestrzeń dla czytającego, żeby się zatrzymać, załapać o co chodzi i wypełnić wspomniane niedomówienie jakąś treścią.

100/100 Syn hipokryta powinien powędrować na koniec jako rezultat tej genetycznej krzyżówki.

Na pierwszy rzut oka widać, że to wiersz ważny, trudny i bolesny dla piszącego, więc zostawię go w spokoju. Popraw tylko literówkę - "przecież" i gramatyczny błąd "Wybacz że mnie nie było..".

W wierszu Deus ex machina zostaje symbolicznie zwyciężony przez Ecce Homo. Tak pozwoliłem sobie zinterpretować.

@Łukasz Jasiński Bardzo dobry pomysł. @Jacek_Suchowicz Tak.

@Jacek_Suchowicz Tylko czy im życia, tj. chciałem powiedzieć - wiersza - wystarczy? :)

Sceptycyzm w ocenie ludzi ze świecznika jest ze wszech miar wskazany, ale generalizacja to jedno z podstawowych zniekształceń poznawczych.

Nie chciałem się pastwić, więc odwołałem się do viralu.

Wszędzie tam, gdzie wchodzi w grę czynnik ludzki, znajdą się błędy i wypaczenia, co nie zmienia faktu, że lansowanie postawy "wszyscy politycy to szubrawcy, nienawistnicy, oszuści" niekonstruktywnie zwalnia z myślenia i zagdakuje rzeczy kluczowe. Ludzie nakarmieni taką paszą dokonują później przy urnach nieracjonalnych i przypadkowych wyborów, nie zdając sobie sprawy, jak wiele od tego zależy.

Przebodźcowanie może doprowadzić do dziwnych stanów umysłu.

Straszne. I forma, i treść.

Nie mogłem się powstrzymać

Jeśli chcesz podziękować, to dla Pań lepsze byłyby ładne kwiaty i bombonierka, a dla Panów butelczyna czegoś zacnego.

@Alicja_Wysocka Przeczytaj sobie na głos :) Przy całym tym szaleństwie wybornie podsumowałaś.

Podmioty liryczne muszą być naprawdę bardzo zapracowane.

Nic w naturze nie ginie, wszystko obraca się w cyklach. Ostatnia linijka uzurpuje sobie prawo do autonomii i stania się osobną cząstką.

Nie wiem z czego ten rechot, skoro podmiot liryczny ma ewidentnie syndrom depersonalizacji.

To niestety, prawda.