Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    1 309

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    19

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. viola arvensis
    @Dagna Elegancka analiza 🙂 Pozdrawiam.
  2. viola arvensis
    I owszem, swiat jest piekny, a w tym wlasnie utworze jest tak jak jest. Na tym polega pisanie. Tak jak odbieramy życie i świat- na różne sposoby, tak też możemy odbierać sztukę, poezję, innych ludzi- krytycznie, ze zrozumieniem, z zastanowieniem się głębszym... Pozdrawiam.
  3. viola arvensis
    pośrodku snów stoję ja i marzenie moje o spokoju świętym o niepojętej ciszy którą usłyszeć zdołam nim świat mnie zawoła na już na raz i dwa mam być i stać i trwać działać w chaosie, którego nie znoszę i nie wolno się bać więc szybko zabijam strach lecz on udaje że nie żyje znow łapie za szyję i chociaż się biję przegrywam - - kolejny raz znów sterczę w tych niepokojach pustostanach bez okien na wewnętrzny ład ustaje wiatr ja ustać nie zdołam wołam, nikt nie słyszy jak do wnętrza łkam ramtamtam życie to gównoburza wstaję z kolan, chwiejnym krokiem ruszam kolejny raz w zafajdany swiat
  4. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 bardzo na to liczę. Zapewne nie tylko ja :)
  5. viola arvensis
    @lena2_ piekny wiersz ❣️ Moja mama zmarła niecaly rok temu, po krotkiej i gwałtownej chorobie. To moj pierwszy rok życia bez niej, pierwsze świeto Matki, w którym nie kupię prezentu, nie wyściskam... Kochajmy nasze mamy, szanujmy i dbajmy o nie, bo pustka po nich jest nie do wypełnienia. I piszmy wiersze, dla nich/o nich 🩵 Serdeczności Lenko.
  6. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 coś w tym jest i zapewne masz rację. Przyjemnie jest wiedzieć lub chociaż domyślać się czyj utwór się czyta. Brakuje mi Twoich ostatnio - tez jakże charakterystycznych.
  7. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 dziękuję. Zastanawiam się tylko czy to dobrze być tak charakterystycznym w pisaniu, że ktos inny rozpoznaje autora...
  8. viola arvensis
    @andreas chandra bywa zaraźliwa, a jakże. Trzeba wiac przed naburmuszonymi smutasami. A wiersz faktycznie, chciało by się czytać dalej ...
  9. viola arvensis
    @andreas prawda. Mam jaśmin w ogrodzie 🙂
  10. viola arvensis
    dziękuję! @Marianna_ Katarzyna i wszystko w temacie. Pozdrowienia.
  11. viola arvensis
    @Unapali pokochać swoją samotność, pokochać siebie...
  12. viola arvensis
    @lena2_ jak zwykle znakomicie. Kilka słów, mnóstwo treści :)
  13. viola arvensis
    @andreas bardzo uroczo i miłośnie :) Aż zapachniało ...
  14. viola arvensis
    @Roma pięknie i piękna wrażliwość bije blaskiem z wiersza. I bliski mojemu sercu.
  15. viola arvensis
    @Jacek_Suchowicz super wierszyk. Upewnia mnie, że wolę fiołki :)
  16. viola arvensis
    @Roma wspaniale. Zawsze to miłe, utożsamić się z wierszem.
  17. viola arvensis
    @Marek.zak1 oo, dziękuje Marku. Bardzo mi miło.
  18. viola arvensis
    @Jacek_Suchowicz Cudownie. A jakie radio, jeśli można spytać ?
  19. viola arvensis
    @Alicja_Wysocka świetna ta bajka :)
  20. viola arvensis
    @Jacek_Suchowicz ojejej, jakie to ładne i słodkie! Masz ci ten talent niewątpliwy :)
  21. viola arvensis
    @sisy89 świetny, niebanalny wiersz, z pomysłem. Jak to u Ciebie- klasa!
  22. viola arvensis
    @Alicja_Wysocka no to nadal jestem dzieckiem, bo kocham rymy. Super wiersz, nie tylko dla najmłodszych. Ogólnie przypomniała mi się "Lalka" Prusa :)
  23. viola arvensis
    @Alicja_Wysocka bardzo dziękuję, szczególnie za Twoją piękną wrażliwość. @Naram-sin dziękuje. Cieszę się, że zatrzymałeś się u mnie i napisałeś szczerze o wrażeniach z wiersza. To cenne. @lena2_ dziękuję serdecznie. Bardzo się cieszę, że dostrzegasz ten optymizm. @andreas dziękuję. Wiersz nie jest lekkie jak piórko, tym lepiej, że lekko się czyta ;)
  24. viola arvensis
    Nie pytaj co słychać u mnie Bo u mnie się nic nie zmieniło Te same upadki i wzloty Ta sama zgubiona miłość Czas stale ucieka tak samo Lecz wcale już za nim nie gonię A życie zadaje wciąż ciosy Przed nimi się dawno nie bronię Raz klęczę, raz wstaję, raz biegnę Raz leżę i nie drgnę czas długi I spala mnie własne cierpienie I łez oczyszczają mnie strugi Ja ciągle ta sama, niezmienna Dziewczynka z zapałką i mieczem Rozpalam ogniki nadziei Lecz otchłań przy nodze się wlecze Nie pytaj co słychać dziś u mnie Niezmiennie śpiew ptaków, szum wody Z naturą zbratana, nią żyję A innym spod nóg zbieram kłody. Nie pytaj, nie pytaj kochanie Bo czy ma to jakieś znaczenia Gdy jutro się zerwę jak listek Niczego w tym życiu nie zmieniam Lecz wszystko mnie zmienia na dobre Na lepsze, być może, któż powie Wciąż unieść się pragnę na wietrze Co słychać? Niech on ci odpowie.
  25. viola arvensis
    @Roma uroczy wiersz :)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...