Ewelina

@Wędrowiec.1984 oczywiście że warto zawsze być szczerym ale o ile możesz tego oczekiwać od innych to jednak nakazać już nie. A algorytmy każdy ma swoje i wg nich postępuje. No nie możesz od innych oczekiwać że będą działać w oparciu o Twoje algorytmy, nawet jeśli one są słuszne i porządkują. Ja też lubię szczerość i otwartą rozmowę, ale ludzie są różni.

@Wędrowiec.1984 może ktoś nie chce powiedzieć wprost... Nie chce sprawić przykrości, albo nie chce o tym rozmawiać, bo niewiele ma do powiedzenia itd....Obawiam się, że nie ma żadnego mechanizmu a szukanie logiki to już naprawdę drobna przesada :) Ludźmi targają emocje, bez wyjątku, nawet jak ktoś deklaruje że nie czuje nic...no to przecież czuje... pustkę. Także ... taka sytuacja. Nie raz to sama przerabiałam w przeróżnych sytuacjach i z kobietami i mężczyznami. Nigdy nie odnalazłam żadnego mechanizmu, czasem tylko poznałam prawdę, ale droga do niej była zazwyczaj trudna i pozostawało się zastanowić nad tym, czy mój trud miał sens ;)

@Wędrowiec.1984 no nie wiesz. Zawsze możesz spytać wprost. To zazwyczaj jest dość zaskakujące dla drugiej strony ale dzięki temu często odpowiada spontanicznie i szczerze... Niestety mamy taką naturę jako ludzie, że lubimy rozumieć to, co nas dotyczy i zadręczamy się myśleniem o tym, czego nie rozumiemy. W tej sytuacji albo trzeba zapytać i ustalić fakty albo dać sobie spokój... z tym że nie każdy tak umie, zazwyczaj przychodzi to z pewnym trudem..nie jest to jednak niemożliwe :) Zresztą niestety warto także pamiętać o tym, że zrozumienie i poznanie prawdy nie zawsze przynosi ulgę.

@Wędrowiec.1984 myślę, że to zależy od rozmówcy. Niektóre rozmowy mogą być dla kogoś trudne a jednocześnie może nie chcieć tego przyznać. Oj, powodów jest wiele. Oczywiście czasem pojawiają się czynniki zewnętrzne, na które żaden z rozmówców nie ma wpływu i to one powodują przerwanie rozmowy, to też warto wziąć pod uwagę.

@Wędrowiec.1984 dużo żalu, niedowierzania w Twoim wierszu. Ująłeś to wszystko w sposób bardzo mi bliski. Przemówiły Twoje słowa do mnie bardzo. Dziękuję.

@nadia_07 ładnie ujęte! Pozdrawiam:)

@Dared wzajemnie :)

@Leszczym bezwzględnie Paryż będzie mi się kojarzył pozytywnie :)

@Wiesław J.K. bardzo dziękuję 😊 Pozdrawiam :)

@Wiesław J.K. :) Pozdrawiam :)

@Wiesław J.K. bardzo mi się podoba! Pozdrawiam :) Ps. nadzieii?

@Tectosmith dziękuję 😊 Pozdrawiam przedświątecznie :)

@poezja.tanczy bardzo Ci dziękuję 😊 Tak, racja z tym sercem. Pozdrawiam przedświątecznie :) @Rafael Marius to słuszna uwaga. Bogactwo różnorodności zdaje się, jest niewyczerpane.

@Tectosmith dziękuję 😊 w Paryżu nigdy nie byłam. Może kiedyś:) Pozdrawiam ciepło 😊

Paryż... gdzie mój Paryż? Ty za parawanem... a ja bezimienna za kurtyną ukrywam się... już dalej oczy mnie nie skuszą - tylko do oceanu wytchnienia ani dalej ani głębiej nie dotrę Paryż... gdzie mój Paryż? nie powiodą cię do mnie myśli - przez lęk niewypowiedziane choć parzą i kąsają jak szczeniak... wolność! wolność... tak wiele ma oblicz a każdą ciemną stronę do kąta wpycha Paryż... gdzie mój Paryż?

@staszeko może pamięta...🤔 Jak zawsze dobrze się czyta. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius dość tajemniczo piszesz, muszę przyznać :)

@Rafael Marius też racja :) w sumie podstawą jest dobre nastawienie do tego przedsięwzięcia zwanego życiem :)

@Rafael Marius Życie pisze różne scenariusze :)

już cię maniakalnie nie wyrzucam - przez drzwi tylko przez ramiona - chude mizerne... w otwartości niepewnie się chwieję kreślę ciasną przestrzeń między twoim i moim ciałem na wieki lecz nie na zawsze

@Tectosmith piękny, prawdziwy i taki bezkompromisowo smutny...

@Jacek_Suchowicz bardzo ładnie, ujmująco! Pozdrawiam :)

@Tectosmith bardzo Ci dziękuję. Jest mi niezmiernie miło 😊 Pozdrawiam przedświątecznie :)

@Rafael Marius ładnie, tak wdzięcznie, nawet czarująco :)

rozgniatam powietrze w dłoniach zaciskam palce w ciemne chmury a niebo pojaśniało mi przed oczami i droga szeroka i śnieg zaczął pruszyć raz jestem tu a raz mnie tu nie ma przechadzam się idąc w nieznane usta niepewnie w poemat otwieram tobą natchniona nowy rozdział zacznę powoli i koślawo stawiam drobne kroki linijka po linijce rozpływam się w atrament próbuję wiatr choćby wzrokiem dogonić i ciebie i ciebie i tych słodkich chwil parę... czekam...czekam... w wosk zastygając