error_erros

Chyba raczej za rasizm :P Spoko, mnie też zaraz zlinczują, że się bawię stereotypami. Nie pierwszy raz :P

No to chyba jasne, czego słuchałem, kiedy mi wpadł do głowy pomysł na ten wiersz :P No i do tego to żartobliwe powiedzenie, że "po niemiecku nawet wyznanie miłości brzmi jak komenda do rozstrzelania" xD Dziękuję. Cieszę się, że łapiesz, bo miałem wątpliwości, czy wiersz będzie zrozumiały.

O jaaa... Jeśli ten wiersz nie będzie dzisiaj hitem, to ja się ponownie zastanowię, czy na pewno chcę być na tym forum :P Wiem, że się powtarzam, ale ogromnie się cieszę, że tu jesteś.

Ci, których słowa na ludzkie więzi Smakują prochem, a wargi grają Zimną komendą oddania strzału - Z dniem każdym bliższy jest mi ich język. Najsłodsze z wyznań kładą na spustach. To pewne - muszą wiedzieć coś ponad Proste historie o chłodnych domach - My ten sam ołów wkładamy w usta. Bywa, że słyszę tę kulę w głowie, Gdy mózg podjudza: nie czas umierać. Życie wszak jedno, a może teraz Ty także właśnie otwierasz ogień.

Dzięki, Franku! Robiłem, co mogłem ;D

No kurde, pisać takie bzdury też trzeba umieć, a ja dużo ćwiczę ;D Nie no, tak poważnie, to nie mam zamiaru kokietować i zaprzeczać, że ten wierszyk nie jest dobry. Uważam, że mi wyszedł jak mało który ;D

Cieszę się, ja też lubię ten wiersz. Ogólnie brakuje mi wśród moich wierszyków takich lekkich i głupawych, jak ten.

Nie dostrzegam tego nieprzystawania pierwszej zwrotki, ale wiadomo, jako współautor nie mam obiektywnej perspektywy. Zresztą, przecież ten wiersz napisały naprzemiennie dwie osoby i choć mamy z Julką bardzo wiele wspólnego jako autorzy, to nie ma siły, żebyśmy myśleli kropka w kropkę tak samo ;>

Donrze, będę wyrównywał emotkami 😆

Dobra, dobra, przelew za komentare poszedł, tak jak się umawialiśmy 😁 Panie, zlituj się, jeszcze mam cyrklować, żeby brzegi tekstu były pod linijkę? 😝

Ha ha, cześć, mordo! ;D

Nie wiem, nie wnikam, to są wasze prywatne sprawy xD

Dziękuję, nie rozpędzaj się zanadto z tymi pochwałami... 😝

Ależ skąd, moje ręce zawsze na kocu! 😝

Gracias!

I jesienne, długie noce 🙃 "Bo fantazja jest od tego, żeby bawić się na całego" 😁

Ślicznie dziękuję 😀

Jakiś Ty płochliwy xD

Do czego niby? :P

No bo ileż można czytać o cudzych uniesieniach, no nie? :P

Romans był tylko na papierze, ale i tak najwyraźniej wszedł za mocno ;D Dzięki!

Rozkosznie nozdrza miał inhalować Kardamonowej herbaty opar, Goździk i skórka pomarańczowa, Drapiący masaż wełną na stopach. Miał być przy lampce odgrzany romans - Wyblakła gwiazda kart bibliotecznych, Gdy nagle dłonie z myślą w rezonans Poszły - zrobiło się niebezpiecznie. I nie poradzisz nic wbrew tym siłom, Gdy noc jesienna pcha na manowce. Co się pod kocem dłoniom zdarzyło, Na zawsze musi zostać pod kocem.

Anachronizmy są bardzo pomocne przy nadawaniu wierszowi klimatu - a ten, mam nadzieję, udało mi się stworzyć. Gracias!

Gdyby nie takie discopolowe koszmarki, dałoby się znaleźć w tym wierszu coś przyjemnego. Moim zdaniem czasami powinieneś po prostu trochę dłużej poszukać i rozejrzeć się za mniej infantylnymi środkami wyrazu.

@GrumpyElf Przyznam szczerze, że tej puenty z moknięciem w deszczu nie umiem rozszyfrować. Ale te włosy dały mi do myślenia. Czytam to sobie jako metaforę tego, że z każdym dniem stajemy się kimś nowym. Dzisiaj człowiek składa się określonej puli cech, jutro ta pula może przejść różnego rodzaju modyfikacje. A kochać człowieka, to brać go z tym bagażem, który ma obecnie, i którym być może obciąży się jutro.