Manek

@patogenAI Ha ha. Dziękuje za komentarz. Ale popatrz sobie tutaj na stronie 18: https://akant.org/images/pdf/2025/akant_05_2025.pdf I komu ja mam teraz zawierzyć? Amatorowi niepotrafiącemu nawet odróżnić archaizmów od neologizmów. O braku konsekwencji w rytmie i rymach już nawet nie będę się wypowiadał, bo to wstyd. Czy jednak lepiej, profesjonalnie pracującym redaktorom i zawodowym poetom?? Jak myślisz?? @Jacek_Suchowicz Dziękuję. Pozdrawiam.

A czy świat jest lżejszy, gdy się w głowie karuzela kręci?? ;-)))

@violetta No to na następny raz jak będzie pieprzył, przeczytaj sobie mój wiersz i miej jego wypowiedzi w d...

Miałaś na myśli "o czym to"??????????? Ano o tych wszystkich bełkotliwych mądralach i o tym, że nie chce mi się ich słuchać. Na pewno znasz też paru takich.

@Alicja_Wysocka Akurat nad fonemami nie musiałem pracować. Już były znane. Cieszę się, że się spodobało. Pozdrawiam.

Rozprute zeszyty Wszetecznego morza ławicą srebrzyście, Spod niebios podwalin, gdzie piekło i czyściec, Dyktandem ciasnocząc sercowicz gorzkawy Tam sterczy i w tymże się pławi. I toczą się, toczą się, toczą się słowa. Na co dzień te same i ciągle od nowa. Zakrzepłe jaskółki przykute do myśli. Przecudnie się nimi bożyści. Przebiegły spiritus a dymi jak tytoń, Żonglować swawolnie już prawdą zabitą. Pojęcia, wyrazy, parole się pisze – Wsłuchajcie się w słowa hołysze. W Jerycho zatrąbi – zakładam na uszy Tłumiki kruchawe, bo nie chcę im służyć, Rozkładam na cząstki fonemy – tę wiedzę, Nie wiedząc co miałbym powiedzieć. I czytam w nić pereł, kołtunem spowity, Rozprute zeszyty. Marek Thomanek 22.08.2024

@Leszczym Ha ha. A im mniejsze i bardziej niepozorne, tym szczekają głośniej. Dziękuję za uznanie. Pozdrawiam

@Naram-sin Nie zgadzam się z ostatnią częścią Twojej wypowiedzi. Błąd gramatyczny to jednak coś całkiem innego a "Wybacz że nie byłem" jest jak najbardziej prawidłowe. Jest to figura retoryczna, tak zwane niedomówienie.

Aż się dziwię, że nie dostałaś do tej pory więcej głosów. Dla mnie fascynujący wiersz. Pozdrawiam

Ja bym nic nie majstrował. Wiersz jest dobry, jaki jest.

Wiersz pierwsza klasa. Podziwiam bardzo.

Taaaaak. Słowami można wiele treści ułożyć ale także i żadne. Pozdrawiam

@Łukasz Jasiński Wilk to piękne zwierzę. @SylabaIgloska Tak, w takim fałszywym moraliście tkwi także hipokryta. Pozdrawiam

Moralista Gromiąc, że się naród chami, Wyskakuje nań z zębami. Marek Thomanek 24.04.2025

Do świtu marzyć i dłużej jeszcze, Pod promień słońca, z tęczą i deszczem, Wzlecieć na jawie, jak kiedyś we śnie, Zanurzyć w baśnie siebie bezkreśnie.

Ładnie. Do tego wiersza można częściej powracać.

Piękny opis przyrody. Aż czuć ten upalny i leniwy sierpień w południe. Pozdrawiam

@Kwiatuszek Może być i mrożona. Nawet pasuje dobrze, bo będzie podana na mojej nowej hacjendzie na Karaibach :-))

@Kwiatuszek He he. Kwiatuszku, chętnie możesz mnie zaproponować do nominacji. Stawiam kawę, jak się uda. :-))) @violetta No to uważaj, bo się takę poparzysz!!!!

@Domysły Monika, @Marcin Tarnowski Miło mi, że zajrzeliście i się Wam wiersz spodobał. Pozdrawiam

@Stary_Kredens Także nie lubię upałów. Dziękuję za wpis. Pokaż mi więcej zwrotów, których jeszcze nie znam a napiszę znowu. Pozdrawiam @Roma Ano jak to wiosna. Młoda i niedoświadczona. :-)))

@Jacek_Suchowicz By Jacek, co wierszyk wstawił Się także domysłem bawił :-))

Wiosna U krańca zimy, z zarania Kiełkuje z wolna wiośniana, Przynosi nowe nadzieje. Świeżym urokiem jaśnieje. W kwiecia sukience znów modnej, Wpierw skromnie lecz coraz szczodrzej, Zwiewnie w zielonych ciżemkach, Gdzie stąpnie lód, głusza rozpęka. I tańczy, się kręci, wiruje – Pryskajcie śmierci niczyje! Uświadczy tak czy inaczej I ćwirem ptasim skrzydlaczy. I prędzej, wyżej, pod niebo, W objęciach ta jedna potrzeba, Miłością rozwarte ma usta, Czaruje frywolnie rozpustna, By w biegu tej chuci bogatej Poparzyć gorącym się latem. Marek Thomanek 17.04.2025 @Stary_Kredens Dziękuję za inspirację do napisania tego wiersza.

@Stary_Kredens Nawet mowy ojczystej uczy się człowiek całe życie. Jest tyle zwrotów , których się jeszcze nigdy nie słyszało. A za wiośniany naprawdę dziękuję. Postaram się go kiedyś użyć. Może będzie tak: U krańca zimy, z zarania Kiełkuje z wolna wiośniana, Przynosi nowe nadzieje. Świeżym urokiem wiośnieje.

Oryginalny wiersz. Poza tym dziękuję za nowe słowo. Zwrotu "wiośniany" jeszcze nie znałem. Pozdrawiam