Gosława

To jest świetna miniatura

@bazyl_prost a ja chciałam żeby było miło a wyszło jak zawsze 😉

Apokaliptyczny obraz Ale ja takie lubię pełne niepokoju 🙂

zima tego roku ma odcień błękitnej szarości jak lekko przybrudzony skrawek nieba prócz chłodu przejmuje nas jeszcze tęsknota ciało w ciało kurtką odkryte pragnienia spójrz jak na szybie skroplony oddechy tworzy dziwne ornamenty na zenątrz śnieg a we mnie wodospad rozgrzanych myśli i słów przerwany nagłym krzykiem patrz silny dotyk spoina ściśle przyległa do brzucha po krawędzie bioder aż do zatonięcia przecież wiesz że potrafię bardziej

@hollow man a wiesz że ja mam to szczęście bądź nie że wszystkich łobuzów jakich spotkałam na swojej drodze już dawno temu pożegnałam To bujda że tacy kochają najbardziej Owszem kochają tylko na swój dziwaczny sposób Ale żeby nie było że kobiety są święte One też bywają okrutne i zawzięte Najgorzej jak się takie dwie podłe osobowości odnajdą Wtedy nie zostawia się jenców 🙂 Uwierz mi na słowo

Powiem Ci że ten Twój podmiot liryczny to ma ułańską fantazję 🙂

@hania kluseczka Haniu rozpieściłaś mnie tym komentarzem 🙂 Bardzo Ci dziękuję za miłe słowa

To jest znakomity wiersz A szczególnie ostatnia strofa Piękna jest I w końcu "wylazła" na wierzch prawdziwa twarz autora 🙂

@hollow man a wiesz że u mojej znajomej choinka kiedyś stała do połowy sierpnia w salonie Dla mnie to był szok i niedowierzanie Ludzie to jednak potrafią mieć wywalone na takie błahostki 🙂 Próbuję się tego nauczyć Nie wychodzi

Chyba u Ciebie U mnie jest zakaz jedzenia picia i w ogóle nawet dotykania czegokolwiek do świąt Wczoraj skończyłam wszystko sprzątać Jest błysk i muszę się tym stanem rzeczy nacieszyć chociaż przez kilka godzin 🙂 Żartuję oczywiście Pewnie jak wrócę z pracy to się wścieknę Jednak przez te kilka godzin chcę się łudzić że przynajmniej kuchnia jest w takim stanie jaką ją zostawiłam 🙂

@hollow man w taki sposób właśnie chciałam zachować wspomnienia Dziękuję za czytanie @wierszyki bardzo dziękuję 🙂

Anna w dzieciństwie wróżyła z traw chwytała w dwa palce nasadę plewa ciągnęła sprawdzając dziewczynka czy chłopiec czasami wielichna rozchylała pochwę pozwalając języczkom liściowym łaskotać szorstka strukturę w trzonie gromadziła wodę wszystkie chwile które bały się być rozumiała z tymotka odrywała cieniutkie witki wkładała do ust te najbardziej soczyste z jeszcze białą końcówką słodkawy posmak dojrzewających pędów pozostał najdłużej duże krępy porastające nieużytki to tam odnalazła spokój najbardziej kochała krwawnik na wysokości drewnianej stajni porastał omszałe platy mdła woń pomieszana z gorzkim smakiem i ten delikatny szelest tysiąclist mówiła spójrz jak skiby łapczywie pochłaniają wodę nim kropla dosięgnie gleby trawy upomną się o nią jak to słońce podarte i rozrzucone na brzegu sadzawki u Milskich

@Robert Witold Gorzkowski nie chciałam tej traumy wzbudzić Dziękuję za czytanie 🙂

@hollow man to miłe co napisałeś dziękuję

@hollow man mnie jakoś specjalnie ta książka nie urzekła Nie było w niej nic czego bym już wcześniej nie wiedziała Wiesz ja się wychowałam na wsi i może stąd to zamiłowanie do ziemi i tradycji Dziękuję za czytanie

córuś dajże Bóg niej byś dożyła dwóch pacierzów tak rzekła matka która niezdarnie zezuwała chodaki i szła po klepisku niczem ten pański wyrobek szybiny ino ino z razu patrzeć jak wymłóci wiater oszklone fronty powyrywa mech poutykany w szczelinach a krowie łajno misternie upstrzone w poły dech wytarmoci pierutnie zimno wziarło się we światy szarpiąc olsze pokurczone gniąc świerki oropiałe płaczące żywicą tam hen w topieli chmur lękliwym skrzekiem umyknęło ptactwo kolebała bym ja cię kolebała kaj ten wietrzyk do cna świerujący a ty ino dziecino zlękniona nie zamykaj mi łocków modrących piastowała ja bym cię córuchno po społu z tym chmurzyskiem i borem szumiawym wymościła z pierzucha posłanko byle byś mi do cna nie zamrzała

@Simon Tracy ból po starcie dziecka jest przeogromny A jeśli te śmierci przychodzą jedna po drugiej to dramat nie do opisania Dziękuję za czytanie

@KOBIETA na "septyku" kiedy walczyłam o życie po pogodzie pierwszej córki spotkałam kobietę której trzech synów zadusiło się pempowiną Ta dziewczyna wpadła na moje łóżko i powiedziała że właśnie zaczął się poród na co ja że super i niedługo będzie maleństwo Okazało się że nosi 4syna który jest matwy Wszyscy dożywali w łonie matki 7 miesięcy Dla mnie to było traumatyczne wydarzenie tymbardziej że leżałam bez dziecka prawie miesiąc I takie to historie ludzi doświadczają

@tie-break bardzo dziękuję Miło mi że wiersz zatrzymał W tej tematyce czuję się najlepiej @Christine bardzo dziękuję

@Amber dziękuję bursztynowa dziewczyno 😘

@Berenika97 bardzo dziękuję za czytanie Pozdrawiam Cię serdecznie

żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen

@wierszyki dziękuję

Tetuś Ty jak już coś napiszesz! Znakomite Ja od co najmniej 13 lat z przyjemnością zerkam pod Twoje wiersze 🙂

@Amber bardzo dziękuję Brursztynku 🙂 @Waldemar_Talar_Talar dziękuję 🙂 @bazyl_prost hmm no ok