Rafael Marius

Dziękuję za uznanie i serduszko. To ślicznie. Dziś lub jutro Andrzejki to chyba wróżą po domach lub imprezach jakiś, bo na forum pusto i nikt póki co nie pisze o przepowiedniach, prócz mnie. A może ta tradycja zanika?

@Katie Różne są style miłości, lecz nic nie trwa wiecznie.

@kaarcik Każdemu się zdarzy chwila nieuwagi, a nic nie jest wieczne nie wyłączając porcelany i miłości.

Tyle, co kot napłakał.

@Poezja to życie Mądry jest ten, który potrafi podnieść się z upadku.

@andrew "Jeśli Pan domu nie zbuduje na próżno trudzą się ci, którzy go wznoszą.

Mnie by chyba nie starczyło, ale z wyobraźnią to u mnie raczej krucho.

@andreas Dziękuję za serduszko i uzupełniający wierszyk. U nas nie było akacji, ale też się nadaje. Wszystkie wielolistne dobre. W tej wersji co podałeś też u nas się zdarzało. I chyba ona jest nawet sensowniejsza, bardziej pojemna treściowo. Ale trudniejsza do nauczenia dla małych dzieci.

Głębsze słowa dzisiaj w cenie wśród powodzi wodolejstwa,

@Stary_Kredens Mnie też się wyludnia moja okolica. Na moim korytarzu została już tylko jedna sąsiadka 90+. Jeśli wszystko pójdzie po kolei to ja ostatni zgaszę światło.

@Waldemar_Talar_Talar Chyba to o mamach?

Ja akurat nie piszę fantastyki, nawet bym nie potrafił. Nie mam zresztą takiej potrzeby. Tylko o tym co sam przeżyłem materialnie lub duchowo lub bliskie mi osoby doświadczyły.

Kocha nie kocha lubi szanuje wróżba witkami los dwojga splata spadają listki snując fabułę płacząca wierzba zna przyszłe lata Co komu jeszcze w gwiazdach pisane nim czas wysypie treść z piaskownicy na świat szeroki i pełen wrażeń między słowami naszej ulicy Mała ławeczka pod jarzębinką korale drobną rączką zakryte odgadnij liczbę jeden do czterech odbierz całuski i baw się życiem Na naszym podwórku wróżono z witek wierzby płaczącej, odrywając kolejne listki wraz z naprzemiennie wyliczanymi słowami z pierwszego wersu. Ostatni był wyrocznią. Na ławeczce pod jarzębinką zwyczajowo gromadziły się nieco starsze dzieci. Stare drzewo, pamiętające wiele pokoleń, rosło pod sporym kątem, tak że opadające gałęzie tworzyły coś w rodzaju domku chroniącego przed mniejszym deszczem lub letnim upałem. Zabawa nazywała się kotki(wierzbowe), lecz u nas ich rolę pełniły czerwone koraliki wiszące nad rozmarzonymi głowami. Dziewczynka ukrywała w dłoni sekretną ich liczbę, od jednego do czterech, a zadaniem chłopca było jej odgadnięcie. Gdy mu się to udało miał prawo odebrać całuska.

@Marek.zak1 Zgadza się. Lepiej się wstrzymać, niż powiedzieć, bo jak wiadomo prawda w oczy kole. A przecież warto dbać o wzrok bliźniego.

@Starzec Punkt widzenia zależy od punktu leżenia.

@andrew Szczęście na wyciągnięcie ręki.

@Jacek_Suchowicz Pamiętaj o śmierci.

@Andrzej_Wojnowski Jak nie ta to inna, gdy ktoś jest zainteresowany to znajdzie.

@beta_b A ja lubię harmonię i spokój i nie jest dla mnie nudna.

@iwonaroma U mnie już nie kwitną. Było dużo śniegu.

@iwonaroma Ja nie oglądam filmów fabularnych od 8 klasy podstawówki, właśnie dlatego, że nie ma tam ludzi, tylko aktorzy grający wyuczone role. I jak dobrze by tego nie robili, to dla mnie zawsze wygląda to sztucznie, a przez to nudnie. Wolę życie...

@Ewelina Raz na wozie raz pod wozem, jak mówią.

Owszem ma i to nawet całkiem niemałe.

@Waldemar_Talar_Talar Dobrze mieć taki ogród w wyobraźni.

Kiedyś, gdy byłem mały tak robiłem. Bawiłem się w wilka.