Rafael Marius

@M_arianna_ Dziękuję za serduszko.

@GrumpyElf Wiersz dziękuje za sympatię.

Na szklanej ścianie słowa zakwitły wieżowiec błyska łańcuchem zysku pyłek zasiewa zarzewie buntu na polu za wsią rosną pomysły Uchodźcy z miasta budują pałac z gliny i słomy kontury szczęścia marzeniem ściany ocieplą czule by miłość nocą w gniazdku została Prąd już ze słońca do serca płynie warzywa karmią myśli o jutrze na świerszczu wiatrem płodna nadzieja co dalej zagra… ziemi się przyśni

@Ewelina O tyle zdjęcie znaczące, że ptak jest wśród ciernistych krzewów. Dla niego to środowisko naturalne, a nawet sprzyjające. Ochrona przed drapieżnikami. Jednak ludzie nie lubią kolców. Ja to zupełnie tych zaimków nie dostrzegam. Znakiem tego są mi obojętne. W swoich wierszach nie używam prawie wcale. Ale mnie osobiście wiersz kojarzy się zupełnie z czymś innym. Z doświadczenia wiem, że znacznie lepiej żyje się ze zwykłymi osobami ubranymi w poprzecierany tu i ówdzie dres, niż z tymi przystrojonymi w jedwabie. Mam na myśli szczególnie wspólne zamieszkanie.

Swojski ptak. Takie lubię najbardziej. Na zdjęciu rzecz jasna samiczka, moja sąsiadka.

W święta nie wszystkim chce się wstawać. Potrafią tak leżeć nawet to południa, a potem ledwo, ledwo. A tutaj jednak dostrzegam jakąś przemianę na lepsze. Może jakiś nowy sens dla życia lub świeże uczucie.

@Waldemar_Talar_Talar Jutro samo się o siebie zatroszczy, a cieszyć trzeba się już dziś.

A mnie się podoba bo mówi o sytuacji, gdy ktoś ma słaby wygląd i dobrą gadkę i może słowami nadrobić wiele mankamentów urody. I to rzeczywiście działa u nie jednej osoby, która ma dzięki temu całkiem satysfakcjonujące powodzenie wśród dam. Znałem i znam takich. Zatem nie ma co się obrażać na słowa, tylko próbować dalej. Jeśli nie ta, to może inna. Praktyka czyni mistrza, a historia jest nauczycielką życia.

Bardzo ładny. A bzy dopiero zaczynają, jedne bardziej inne mniej w zależności od miejsca.

Nie zawsze tu masz magnolie świetlistą, Twoją ulubioną. Smaczne były płatki?

Listki wybijają zieloną energią... do słonecznego nieba.

@mystiq Dziękuję za serduszko.

Dobrze to ujęłaś. I trzeba się uczyć długie lata najlepiej pod okiem jakiegoś mistrza, razem z nim fotografując bez słów.

To prawda. Szczególnie w kwietniu, gdy jest dobre światło przez cały dzień i można coś utrwalić. A czy fotografuję, czy nie, to i tak patrzę na świat jakby przez obiektyw. Kiedyś fotografia była dla mnie czymś więcej niż hobby i coś mi z tego zostało. Specyficzny sposób postrzegania świata.

Dziękuję za uznanie. Czasem coś mimochodem pstryknę, ale fotografią już na poważnie się nie zajmuję. Nie mam zdrowia i kasy na aktualizację sprzętu, To drogie hobby.

Tak. Ja tylko swoje tu daje.

@Ewelina Ta magnolia też witrażowa, kontrastowo podświetlona.

@Leszczym Dobrze napisane, jak często z humorkiem Kto to Ken nie wiem, ale wygląda z kontekstu, że jakiś przystojniak.

Statystycznie rzecz biorąc to masz rację, choć ja osobiście filmów fabularnych nie oglądam. Czasem jakiś dokument, kilka w roku. Nie da rady, bo koledzy oglądają filmy. Tak było, jak piszesz.

Może kiedyś dojrzeje, jak to rewolucjami bywa, gdy przekroczy masę krytyczną.

Łzy człowieka cenniejsze od łez drzew. A te ostatnie łowiłem wytrwale przez całe dzieciństwo w Bałtyku. Miła zabawa dla najmłodszych i nieco starszych też. Ludzkich nie łowiłem, przypływały same.

@Ewelina Te kwiatki jakby witrażowe. Pewnie wiśnia, ale mogę się mylić. Ciekawe porównanie. Układanie witraży z kwiatów. Może nowa dziedzina sztuki lub życia.

@Waldemar_Talar_Talar Czas dłuży się lub skraca w zależności od okoliczności.

@Nata_Kruk To chyba taka satyra na Polaków, którzy nawet po krótkim pobycie za granicą nabierają maniery wplatania obcych słówek do rodzimej mowy, rzecz jasna z cudzoziemskim akcentem, Można w ten sposób się dowartościować i błysnąć w towarzystwie krajan, szczególnie tych, którzy jeszcze za oceanem nie byli.

Jak mówią, snem sprawiedliwego.