Rafael Marius

@FaLCorneL Miło by było, gdyby tak było... jednak ten wszędobylski smartfon.

Bywa i tak sam taką zmajstrowałem, ale u mnie jest pięknie. Ostoja leśna dla wielu gatunków. Od samego początku taką stworzona. Co innego u sąsiadów. Tam wyleniały koszony, co tydzień trawniczek i obowiązkowe tuje, rzecz jasna obcy gatunek na tym terenie. Każdy ma co lubi. Trzeba dobrze żyć z sąsiadami. Im z kolei u mnie się nie podoba, ale się lubimy. Porządni ludzie. Pamiętam, żeby nie dziękować.

A jak najbardziej, moja sąsiadka mirabelka. Jak co roku urocza. Wabi do miłości, nie tylko ptaki.

@mystiq W Warszawie nie ma nocy. Cały czas jest widno od różnorakich świateł. Znawcy tematu mówią, że to źle. Za to na mojej działce jest tak ciemno, że nawet dłoni nie widać. Dla mnie to bardzo dziwne.

Zatem życzę udanych w ulubionym miejscu.

Faktycznie niektóre kosze się przepełniły i nawet ci porządni nie mają gdzie wyrzucić.

Ja przez pierwsze 15 lat życia jeździłem do zaprzyjaźnionych gospodarzy nad morze na miesiąc lub dwa. Mam wiele miłych wspomnień z życia na plaży w kanikuły czas. Miłosnych również. Wiadomo lato sprzyja, a ciepły piasek jeszcze bardziej.

@Elephant Ja jeszcze do tego starszego należę, choć metrykalnie jestem w średnim wieku, to pod względem obycia z naturą jakieś 80+.

Ale jest jeszcze wielu marzycieli, którzy uważają, że jest nadzieja. Ja też byłem kiedyś w tym gronie. To taki wspomnieniowy wiersz. To pierwsze jest celowe zrobione w pochmurny dzień, a drugie w słoneczny, by pokazać przejście ze smutku do radości, tak jak w tym wierszu od pesymizmu do optymizmu. I takie też są Twoje odczucia, jak rozumiem, zatem dobrze. Dziękuję za polubienie.

Mnie się kojarzy z dziką, samotną plażą? Ale to może tylko moje wspomnienia.

Rozumiem, a w Halinowie jak najbardziej byłem, tym pod Warszawą, ale dawno, bo u mnie większość była dawno.

@Elephant Niestety z każdym kolejnym pokoleniem do natury coraz dalej.

Czyli też uciekła z Warszawy jak wielu innych. To klawo będziesz miała ogród do spółki z siostrą. A pracy jest nie mało wiadomo, dlatego też niektórzy wracają z powrotem do stolicy. Dziękuję za serduszko. Mój brat cioteczny też prysnął pod miasto i jest zadowolony.

Las, który posadziłem ma już 32 lata i jest naprawdę duży. Ale ja go sadziłem sam. Moja ówczesna miła nie do tego była stworzona by pracować szpadlem.

Cieszę się, że dostarczyłem powodów. Dziękuję bardzo.

@M_arianna_ Dziękuję za przychylność.

@M_arianna_ Dziękuję za serduszko.

@GrumpyElf Wiersz dziękuje za sympatię.

Na szklanej ścianie słowa zakwitły wieżowiec błyska łańcuchem zysku pyłek zasiewa zarzewie buntu na polu za wsią rosną pomysły Uchodźcy z miasta budują pałac z gliny i słomy kontury szczęścia marzeniem ściany ocieplą czule by miłość nocą w gniazdku została Prąd już ze słońca do serca płynie warzywa karmią myśli o jutrze na świerszczu wiatrem płodna nadzieja co dalej zagra… ziemi się przyśni

@Ewelina O tyle zdjęcie znaczące, że ptak jest wśród ciernistych krzewów. Dla niego to środowisko naturalne, a nawet sprzyjające. Ochrona przed drapieżnikami. Jednak ludzie nie lubią kolców. Ja to zupełnie tych zaimków nie dostrzegam. Znakiem tego są mi obojętne. W swoich wierszach nie używam prawie wcale. Ale mnie osobiście wiersz kojarzy się zupełnie z czymś innym. Z doświadczenia wiem, że znacznie lepiej żyje się ze zwykłymi osobami ubranymi w poprzecierany tu i ówdzie dres, niż z tymi przystrojonymi w jedwabie. Mam na myśli szczególnie wspólne zamieszkanie.

Swojski ptak. Takie lubię najbardziej. Na zdjęciu rzecz jasna samiczka, moja sąsiadka.

W święta nie wszystkim chce się wstawać. Potrafią tak leżeć nawet to południa, a potem ledwo, ledwo. A tutaj jednak dostrzegam jakąś przemianę na lepsze. Może jakiś nowy sens dla życia lub świeże uczucie.

@Waldemar_Talar_Talar Jutro samo się o siebie zatroszczy, a cieszyć trzeba się już dziś.

A mnie się podoba bo mówi o sytuacji, gdy ktoś ma słaby wygląd i dobrą gadkę i może słowami nadrobić wiele mankamentów urody. I to rzeczywiście działa u nie jednej osoby, która ma dzięki temu całkiem satysfakcjonujące powodzenie wśród dam. Znałem i znam takich. Zatem nie ma co się obrażać na słowa, tylko próbować dalej. Jeśli nie ta, to może inna. Praktyka czyni mistrza, a historia jest nauczycielką życia.

Bardzo ładny. A bzy dopiero zaczynają, jedne bardziej inne mniej w zależności od miejsca.