Rafael Marius

Ja to słabo czuję. O mnie mówili, że jestem taki, że jak mnie drzwiami wyrzucą to wejdę oknem. Jak mi zależy rzecz jasna. Teraz jestem mniej przebojowy. Ale i tak wystarczy na moje skromne potrzeby.

A to się cieszę, że mi się udało.

@Leszczym To po co się kłócić. Przecież można załagodzić. Kto jak kto, ale Ty sobie poradzisz.

@Ewelina Dobry kontakt z samym sobą i wynikające z niego poznanie wnętrza to twardy grunt pod nogami, po którym można iść bezpiecznie do świata.

@Giorgio Alani Dziękuję za serduszko.

@corival Ludzie ongiś inaczej świat postrzegali. Wierzyli w tyle różnych stworzeń. Może je nawet widywali. A teraz wierzą tylko sobie.

Puenta dość zagadkowa, Być może rzecz w tym, iż słońce owszem wschodzi, ale nie dla tej pary, gdzieś w innej krainie po drugiej stronie lustra.

Czytałem ten prowokujący tekst i powiem tyle, że ja jeszcze zbyt mało o poezji wiem, żeby się wypowiadać. Mogę jedynie nadmienić, że Twój wiersz bardziej mi się spodobał.

@Waldemar_Talar_Talar No cóż świat się zmienia. A czy na lepsze, czy na gorsze? Ja nie wiem.

@Leszczym Już kiedyś było o Ani, Asi lub Anastazji, ale teraz jest o drugiej, też mi się podoba. Może będzie o trzeciej?

To prawda pokój i spokój zaślepia czujność. Czasem się boją, a niekiedy nic nie widzą poza swoim wyuczonym schematem. Nierozumie i tak będzie, bo nauka nie zajmuje się duchowością. Dzięki za serduszko i ciekawy komentarz.

A jeśli chodzi o cuda to faktycznie jest możliwe. Zdarzają się niestety rzadko.

@koralinek Ja zdawałem maturę za komuny w czasach kryzysu i pamiętam raczej tylko kanapki z zawartością deficytowych produktów żywnościowych. Mamy się postarały i gdzieś zdobyły. Udało mi się zjeść większość z nich, bo reszta uczniów nie bardzo miała apetyt.

@Kwiatuszek Chyba to będzie bajka, bo zbyt romantyczne by było prawdziwe? Jednak wzruszające i ładnie napisane.

@Magdalena Komar Mówił chłop do obrazu, a obraz ani razu. Od drzew i przedmiotów trudno wydobyć choć jedno słowo. I nawet wiara nie pomaga. Ciekawie napisane.

Dopasowany do danej osoby i zaburzenia. Niekoniecznie to ten, który pomógł koleżance. Z tym też bywa różnie. Większość ludzi rezygnuje z terapii przed jej zakończeniem.

@iwonaroma Zdolność przystosowania się do tych, co bliżej i tamtych dalej, jest równie przydatna jak widzenie z bliska i patrzenie dal.

Na pewno cechy osobowości. Ekstrawertycy znacznie chętniej pokrzyczą, a introwertycy zostawią trudne emocje dla siebie do przepracowania lub co gorsze zamiotą pod dywan. Można też skorzystać z psychoterapii, co wydaje się być najlepszym dla wszystkich.

Milczenie to dobry wybór. Krzyczeć nie warto. Jest wiele innych sposobów uspokojenia wzburzonej duszy. Człowiek się rodzi i mu to szkodzi. Takie są reguły gry w życie.

Ja z tym nie mam problemu. Jestem gotowy.

Nie ma róży bez kolców. Cóż poradzić takie życie.

Dziękuję za miłe słowa. Trochę cecha osobowości, również wychowanie i wreszcie wyćwiczona umiejętność. Dokładnie tak jest, a niektórych nawet uzależnia. Ale zabawa z wężami nigdy nie była bezpieczna, począwszy od rajskiego ogrodu.

Gorzej, gdy ktoś ma pecha i przewróci się na skórce od banana, obok, której wszyscy inni przeszli.

@Wiesław J.K. Dziękuję za uznanie.

Proszę bardzo, choć nie zamierzony, naprawdę myślałem, że ze szkoły.