Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Radosław

Użytkownicy
  • Postów

    1 976
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    4

Treść opublikowana przez Radosław

  1. @Jacek_Suchowicz Dziękuję. @Nata_Kruk Dziękuję. Tak. Bardzo trafna uwaga. Pozdrawiam serdecznie.
  2. my swoje a serce swoje i na tym polega samotność we dwoje
  3. @aff Dziękuję, to trochę jak z bliskością. Im bliżej tym często delikatniej.
  4. Lekko muśnięty makijaż - to mi sie podoba, zwłaszcza w kontekście z kwiatami.
  5. to już zaszło za daleko w realu rozmawiamy ze sobą od serca tymczasem w sieci nie jesteśmy nawet dalszymi znajomymi
  6. Bardzo ciekawy i zmysłowy wiersz. Zastanawiają mnie rymy, raczej najsłabszy punkt, ale całość bardzo pomysłowa . Pozdrawiam świątecznie
  7. Pięknie ujęta myśl i postawa! Brawo! Pozdrawiam świątecznie.
  8. Przesyłam świąteczne pozdrowienie. Wszelkiej pomyślności dla Ciebie!
  9. Pozdrawiam światecznie i sentymentalnie. Niech się darzy !
  10. Wszystkiego co wznsi, budzi uśmiech i obdarza nadzieją pozdrawiam świątecznie
  11. Pozdrawiam ciepło i światecznie
  12. Wszlkiej pomyśłności życzę - dobra miniatura! pozdrawiam świątecznie
  13. podajmy sobie dłonie z parafrazą i empatią otulmy słowa tyle na dobry start i na zwieńczenie a jeśli potrzeba więcej to jeszcze można coś dodać
  14. Kolego - serdeczne życzenia wszelkiej pomyślności pozdrawiam świątecznie
  15. droczy się z nami jak małe dziecko i co by nie mówić za nic ma PESEL
  16. @Lidia Maria Concertina A mówili, że mnie wyleczyli z dysleksji. Wszystkiego dobrego.
  17. jeśli w dzieciństwie zostaniesz rzucony na płytką wodę twój moralny kręgosłup może mieć głęboki problem
  18. mogą być przeskalowane jak marynarka z szerszą linią ramion i kosmicznie długim rękawem lecz o wiele gorzej zwątpić i zamiast slim fit skinny włożyć
  19. @andreas Poezja też może być jak chleb.
  20. pozbawione głębszej refleksji skaczą z kwiatka na kwiatek w poszukiwaniu krwi wywrócą wszystko do góry nogami więc apeluję do was niekochani dajcie pokój komarom otwórzcie okna niech światło świeci się tam gdzie potrzeba a jakby tego będzie mało to nawet z hukiem zamknijcie drzwi
  21. Pachnie mi tu poezją i drapie w serce.
  22. @aff Tak to prawda, dwa pokolenia - chyba, że ktoś po sobie coś wybitnego zostawii. Ale tu tak jak mówisz, żyje dzieło a dopiero w nim twórca.
  23. Rozterki twórcy, tak to odbieram. Z wiersza bije pewna lekkość (myślę, że z uwagi na formę i twój styl pisania) Jednocześnie smutek, o którym napisałaś wprost. Życzę radości oraz spełnienia - i w życiu, i w pisaniu.
  24. to czasem niewinny kamyk który na bocznym torze ustawia dziecko
×
×
  • Dodaj nową pozycję...