staszeko

Chyba, że obraz jest również czarny... ⬛

Tłumaczenie zawiera kilka błędów, ale zważywszy długość tekstu nie należy się czepiać. Przeczytałem z ciekawością.

Tak, smutne jest życie emigranta: żyje w zawieszeniu, nigdy u siebie, nikt go nie rozumie, świat mu domem. Emigracja to choroba, bo dużych drzew się nie przesadza, ani nie hoduje w doniczce na parapecie w obcym klimacie. Pozdrawiam serdecznie. ?

Zostaliśmy wychowani w kulturze poprzeczek, ale to nie znaczy, że mamy się dać zwariować próbując je przeskoczyć.

Dobre, bo prawdziwe. Życie to kręciołek — choćby zaniosło nas nie wiadomo gdzie, zawsze powraca do tego samego punktu: Taram taram. ??

Nastrojowy, liryczny opis, głęboko wzruszający. Tyle pytań, żadnych odpowiedzi, może w ogóle nie należy pytać o nic, tylko patrzeć na upływ czasu. Każdego to czeka, każdy umiera samotnie.

Nawet najmądrzejszemu człowiekowi zdarza się palnąć wielkie głupstwo, zatem uczmy się — od poetek. ?

Fajny wiersz. To „Jest” na początku wielu linijek wywołuje przyjemny efekt: myśl powraca do punktu wyjścia, jakby dalej nie było dokąd iść. Jedyne co bym poprawił: liczebnik 100 zapisał słownie: jest remiza strażacka sto metrów dalej Pozdrawiam serdecznie. ?

Trafna definicja haiku wyrażona rekursywnie. Gratuluję pomysłowości i talentu. ?

Zgrabnie i fikuśnie wyrażona głęboka myśl: W naturze nic nie może być złe, bo wszystko bierze się z atomu wodoru, który przecież jest doskonały w swojej budowie. To raczej nasze postrzeganie natury jest spaczone. A tutaj jest dzierzbowron (australijski rodzaj wrony), terytorialny i dokuczliwy, szczególnie w okresie lęgowym. Można go jednak udobruchać karmieniem.

Liryczny, wzruszający nawet wiersz. Kilka wątpliwości: Tytuł: nieco rozwlekły i prozaiczny. Ja bym to zatytułował: „Słowa prosto w serce”, lub coś w tym stylu. Hmm... we śnie sceny raczej przychodzą do mnie, nie wyobrażam ich sobie. Zakończenie trochę przyziemne i mało wiarygodne, czy naprawdę można wierzyć w coś takiego? Ale ogólnie wiersz dobry i godny publikacji na najważniejszej stronie szanującego się portalu. ?

Baśniowy wiersz. ?‍♀️

Gdyby pożegnania były takie jakie sobie wyobrażamy, pewnie byśmy nie zauważyli, że się żegnamy. Ciekawa kompozycja — daje wiele do myślenia. ?

Gdybyś nie istniała Po cóż ja miałbym istnieć? Być na świecie bez ciebie Bez nadziei i bez żalu ...

Poezja w pigułce... super! ⭐⭐⭐⭐⭐

Sens i fantazja to moim skromnym zdaniem za mało, żeby zrównoważyć: płacz, ból, niegojące się rany. Przecież wszechświat znajduje się w równowadze, dlatego wolałbym, żeby wiersz zakończył się czymś bardziej podnoszącym na duchu.

Dobre, działa na wyobraźnię. ?

To prawda: muzyka nie zna granic — Chopin jest bardziej popularny w Chinach niż w Polsce, podobnie Rachmaninow na Zachodzie niż w Rosji. Kiedyś czytałem bloga jednego Hindusa, który napisał, że jego ulubioną muzyką jest Rondo a la Krakowiak Chopina, chociaż nigdy nie był w Polsce i nie ma pojęcia jak tam jest, to mu odpisałem, że za każdym razem gdy słucha Chopina, jest w Polsce. Muzyka nastraja, umila chwile, czasami porusza nas do głębi, niestety nie czyni nas lepszymi ludźmi, bo gdyby tak było, żylibyśmy wszyscy już od wielu lat w raju. Ciekawy temat, szkoda tylko, że go nie rozwinąłeś. ???

Za stary na czary, ale wciąż czarujący. Wiersz znakomity w swojej zwięzłości, nie za dużo, nie za mało, a w sam raz! Pozdrawiam serdecznie. ?

Przeczytałem z przyjemnością. ? Pozdrawiam serdecznie. ?

Świetne pióro masz! ?

Chciałbym, żeby coś takiego wyryli na moim nagrobku... ?

Zabawne i zgrabnie skrojone: doskonały przykład jak należy pisać! ?

Baba Jaga opiecze Jasiowi Kromek chleba potem boczków Żeby ją Jasio rozgrzał pod kołdrą Najswawolniejszym ze swoich skoczków

Hideous monsters Buried in a shade Too scary to be watched Too real to forget They follow me here Stand always beside Don't let them come closer Just let me abide