staszeko

Znałem gościa, do którego miłość przychodziła każdej wiosny, a że był żonaty, jego żonę miłość każdej wiosny opuszczała. 💔 Chyba wiersz jest o niej. 🤔

A czemuż to? Powinnaś znać wartość swojego pióra i nigdy w to nie wątpić. 🌷

@Ewelina Twoja poezja jest niewyczerpanym źródłem inspiracji. 🤩

Wiosna odchodzi wiosna przychodzi będą nowe przebiśniegi nabrzmieją znowu pąki z lodu ockną się górskie potoki mogliśmy być nieśmiertelni wybraliśmy reprodukcję czas się żegnać 😘

Jaka szkoda, że Bill Gates tutaj nie zagląda… Ciekawe, co by o tym pomyślał? Czytałem biografię australijskiego multimiliardera Jamesa Packera, który powiedział: „znam wielu, którzy chcieliby się ze mną zamienić, ale nikogo z kim ja chciałbym się zamienić.” Owszem, ale: Wspólna jazda samochodem daje jeszcze więcej frajdy.😊 Pozdrawiam. 👋

Ach, nie mów… Tyle urody nie może się po prostu rozpłynąć w czasie. Na pewno jesteś wciąż tą samą piękną kobietą, tylko ze względu na wrodzoną skromność nie chcesz się o tym rozwodzić. 😊 Skoro wiem jak wyglądasz, nie zdziw się jeśli jednego dnia ktoś nieznajomy pomacha Ci ręką na ulicy. 👋

Wiersz jak spowiedź po długiej nieobecności w kościele, ale, ale, wstrzymuję oddech… kim jest ta piękna kobieta na zdjęciu❓🤔

@Corleone 11Dorobek przepadnie w sensie dosłownym: będziemy posiadać tyle, co przed urodzeniem. 😊

Interesująca sekwencja nieokiełznanych myśli, którą zjechałem do samego końca bez upadku (choć w jednym miejscu trochę się zachwiałem, ale prędko odzyskałem równowagę). 👍 Odrzucenie i sprzeciw ⛔ to temat wiecznie żywy. Można byłoby w tym transie pójść jeden krok dalej: Folią treści nie w słup -> Folią treści w niesłup Pozdrawiam. 👋

Tak, masz rację. Wynika z tego, że w życiu liczy się chwila, a nie jakiś dorobek — dorobek i tak przepadnie, a nic nie odbierze doświadczenia chwili, bo nie ma po niej już śladu. Ten tylko nie straci, kto nic nie ma. 😊

@tmp Niesamowite! Jestem pod wrażeniem możliwości czatu GPT. Aż strach pomyśleć, do czego będzie zdolny w przyszłości… Wśród pisarzy zapanuje niechybnie bezrobocie. 🙁

Ciekawy, życiowy temat, wart trudu pisania, ale formę można nieco doszlifować, na przykład kombinacja mogę/muszę jest mało oryginalna i zgoła niepoetycka: Gdy tylko czytam „mogę”, „muszę” automatycznie wskakuje mi do głowy, zanim spojrzę na następną linijkę, a chciałbym ujrzeć coś zaskakującego. Na tym przykładzie poprzestanę, aby nikt nie pomyślał, że się czepiam. 😊 Pozdrawiam i życzę powodzenia w pisaniu. 👋

Pisząc to inspirowałem się operą Szostakowicza o tym samym tytule, której libretto powstało na bazie noweli Nikołaja Neskowa „Powiatowa lady Makbet”, nawiązującej oczywiście do słynnego dzieła Szekspira. Początek opery rozgrywa się w pobliżu miejscowości Mceńsk (ros. Мценск) położonej około cztery godziny jazdy samochodem na południe od Moskwy (zobacz mapkę poniżej). Dziękuję za przeczytanie i pozytywny komentarz. 🙏

Lepiej, żeby się nie spełniały; lepiej bujać wysoko w obłokach i oszukiwać się, bo inaczej czar pryska. 😊

Krzywość jest w oku patrzącego. 🏳️‍🌈😊

Na wojnie Rosji z Turcją Wokulski zrobił miliony, atak Japończyków na Pearl Harbor wyciągnął USA z kryzysu — przemysł szedł całą parą, do roboty wyłapywali ludzi z ulicy. Po wojnie Amerykanie wystawili rachunek za każdy czołg, samolot i wystrzelony pocisk. Wojna ma różne oblicza — jednym przynosi nieszczęście, innym zysk, jest to również dźwignia postępu: niecałe pięć lat zajęło skonstruowanie bomby atomowej, co w warunkach pokojowych byłoby mało prawdopodobnie. Do tego agresja leży w naturze człowieka — wielu kupuje broń dla czystej przyjemności strzelania; strzelają do zwierząt, gdyż mogą to robić bezkarnie. Nie ma „ludzkich wojen” — rzeź na Woli, bombardowanie Drezna, zrzucenie bomby na Hiroszimę to tylko przykłady czym naprawdę jest wojna: ludobójstwem. Żołnierzy nie szkolą jak dawać pardon nieprzyjaciołom, jak opiekować się sierotami, jak podnosić z gruzów miasta, tylko żeby zabijać masowo i obracać wszystko w zgliszcza. W naturze również mamy: pożary, potopy, trzęsienia ziemi, a po nich wszystko wraca do normy; tak samo każda wojna, choćby najdłuższa i najkrwawsza musi się kiedyś skończyć, nadejdzie po niej czas pokoju i miłości… aż do następnej wojny. Pisanie takich wierszy na pewno nie zapobiegnie wojnie, ani nie skróci cierpienia jej ofiarom, lecz przynajmniej da upust rozgoryczeniu bezsilnej jednostki. Pozdrawiam serdecznie. 👋

Życie się przecenia, bo umierając ginie w nas świadomość co utraciliśmy. Ciekawe przemyślenia. 👍

Życie nigdy nie dorówna marzeniu. Piękny wiersz. 👍

Krótkie, ale treściwe opowiadanie. Każde zdanie jest dobrze przemyślane, albo tak naturalnie wyszło, dlatego czyta się z przyjemnością. 👍 Pozdrawiam. 👋

Ten mól ma chyba sto lat, bo teraz biblioteki i księgarnie świecą pustką. Biedny nie ma się czym pożywić i pewnie przymiera z głodu. Nie osądzajmy mola zbyt surowo — każdy z nas ma coś z niego. 🐛📖

@Ewelina Dziwny ten partner… 🤔 Takie porównywanie może wskazywać na przedmiotowe traktowanie kobiety.🎁 Jak się kogoś kocha naprawdę, to się kocha bezgranicznie, niezależnie co miało miejsce w przeszłości. Sęk w tym, że każdy może mieć odmienne doświadczenia. 🪵

Porównywanie się z drugą kobietą prowadzi donikąd. Należy być sobą, kochać po swojemu. Miłość to nie wyścig. Zajmujący wiersz, bo pobudza do myślenia. 👍

Zapomniałaś o jednym: jej oczy — one są najważniejsze. 😚

Głowa świecąca pustką niczym się nie martwi. 💡😊

W moim typie! 👍😆