Wochen

@Laura Alszer dziękuję

@Domysły Monika taki miał być … dziękuję @violetta dziękuję

zaplotła się prawda nie w warkocze przecież w gęstym lesie pustych słowach w Internecie szukasz jej w potoku zdjęć postów głupoty gdzie każdy kłamie rachunek wystawia potem tik tak bije zegar jego serce tańczy miarowo tik tok krzyczy w sieci i świeci pustą głową idź zatem boso poczuj ślady ścieżki polnej ciesz się własnym życiem póki jesteś wolny

@Poezja to życie jeśli mogę….? proponuję tak śnij o życiu jego tajemnicach nie patrz w neony na zbrukanych ulicach mieszkaj jak bezdomny w zrujnowanych sercach kamienicach

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję @Nata_Kruk dziękuję

@andreas odrobinkę przerobiłem

co widzę nie wiem powiedz mi zawsze masz rację chociaż nie mówisz od siebie słowa płyną szybciej niż rzeka kiedy zanurzam się w myślach co widzę nie wiem już nie chce słuchać tak niepewnie jest rysować we mgle własne ślady brzeg jest tak blisko chcę na nim odpocząć nie mogę płynąć z prądem trudno pozbierać wszystkie ziarnka piasku skrzyżować spojrzenie pytasz co widzę nie wiem zasłaniasz mi

@Poezja to życie wkradła się literówka i niech dzieje się

@Nata_Kruk refleksja? bunt? akceptacja?

@Monia @Domysły Monika czy widać tęczę rozsypaną a może w całej okazałości

@Poezja to życie enigmatyczne……metaforyczne…. świetne

@Leszczym dziękuję

@Łukasz Jasiński tak trzymaj

@Jacek_Suchowicz dokładnie @ja_wochen

na przestrzał biegniemy już chyba nie gonimy wiatru tylko siebie prężymy się oby tylko przegonić kiedy zabraknie tchu nikt nie wie czujemy że jesteśmy z przodu raczej sami co przegapiliśmy własne brzmienie

@Nata_Kruk świetne

@Nata_Kruk dziękuję

Nie patrzysz prosto w oczy Niczym mnie nie zaskoczysz Kiedy wyciągasz pomocne ramię W dłoniach zaciskasz kamień

@Poezja to życie otwarte okno zimą daje do myślenia

@Jacek_Suchowicz niestety to prawda 😉 widzimy co dociera lub co chcemy wiedzieć

@andreas dziękuję

@mariusz ziółkowski dziękuję @Jacek_Suchowicz dziękuję @Witalisa dziękuję @Rafael Marius dziękuję @Nata_Kruk dziękuję

* dla wujka Jurka zatrzymała nas cisza miała w sobie moc zerwać most rozdzielić brzegi czuję teraz jak echo wypuszcza z rąk ostatnie słowa jeszcze wczoraj mogłem je złapać z chłodnych ust wiatr niesie zimne wspomnienia otulam się szalem może żalem zimno mi wiem ze śpisz będziesz pod stopami czuł każde ziarenko tak wiele ich poza nami kluczą żurawie przecinają niebieskie skronie może uchwycą kolejne chwile oby nie zostały w dłoni urwane słowa nie czas układać je od początku

@Nata_Kruk dziękuję

znosi kura jajko będzie pewnie lepsze chroni karmi grzeje przed snem czyta wierszem a kukułka cwana czas jej lekko leci zwiedza szydzi fruwa nie myśli o dzieciach wybrać trzeba zatem kukułka czy kura ciągnie mocno życie oby go nie urwać